درمان فوریکبد چرببا روش های طبیعی و استفاده از میوه ها مزایایی نسبت به مصرف داروها دارد که اصلی ترین آنها تقوی سیستم ایمنی بدن و افزایش مقاومت در برابر بیماری هاست. از آنجا کهبیماری کبدچرب از جمله بیماری های خاموش و بی نشانه است، پیشگیری از ابتلا به آن از جمله اولویت ها قرار می گیرد.
زیرا این بیماری معمولا زمانی خود را نمایان می کند که ذرات چربی بخش زیادی از سلول های کبدی را به خود درگیر کرده اند. کبد چرب پس از درگیر کردن کبد با علائمی مانند ضعف، خستگی و احساس سنگینی و فشار در ناحیه فوقانی و راست شکم بروز می کند؛ در ادامه این بخش از سلامت نمناک به معرفی چند میوه که برای پاکسازی و رفع مشکل کبد چرب بسیار مفید هستند خواهیم پرداخت.
لیمو یکی از بهترین و پرطرفدارترین میوه های فصل تابستان و زمستان است اما نوع ترش ان برای درمان کبد چرب بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. نوشیدن یک لیوان آب که در آن عصاره یک لیموترش تازه وجود دارد در آغاز روز می تواند بهترین دارو برای پیشگیری از ابتلا به کبد چرب باشد.
از آنجا که لیمو سرشار از ویتامین C است و به عنوان یک آنتی اکسیدان می تواند نقش موثری در هضم و جذب مواد مفید در بدن داشته باشد، قابلیت زیادی در پیشگیری و درمان کبد چرب دارد.
با اضافه کردن آب یک لیمو به یک پارچ آب، در خانه آب لیمو درست کنید حتی می توانید لیموی خرد شده نیز به آن، اضافه نمایید. به طور منظم از این آبمیوه بنوشیددر صورت دلخواه، می توانید مقداری عسل نیز به آن اضافه کنید.
لبو را حلقه حلقه کنید خشک کنید روی بخاری یا شوفاژ بعد پودرش کنید مثل زعفران دم کنید برای رنگ غذا یا دسر.آب لبو را درقالب یخ بریزید هر وقت لازم داشتید یک حبه را از فریزر دراورید برای تزیین پلو، رنگ دسر،رنگ فرنی، حتی رنگ مربا به، اگر رنگ نداشت زیرا آب لبو بهترین درمان کم خونی است.
آب لبو یکی از راه های طبیعیه درمان پوکی استخوان است. خوردن یک لیوان آب لبو در صبح و شب در درمان فشار خون بالا موثر است. یکی از راه های درمان کبد چرب نوشیدن آب لبو است.خوردن آب لبو از ابتلا به فراموشی و آلزایمر در سنین بالا جلوگیری می کند. آب لبو در درمان سرطان خون،موثر است.
نقش توت ها در درمان سریع کبد چرب:
توت ها این میوه های خوشمزه که انواع مختلفی دارند یکی از منابع غنی آنتی اکسیدان به شمار می روند. این نوع میوه ها غنی از آنتی اکسیدان است و کبد را ترمیم می کند. برای دفع چربی از سلول های کبد، از انواع توت ها استفاده کنید.
انگور برای درمان فوری کبد چرب:
یک لیوان آب تازه انگور بنوشید و یا از خوردن یک خوشه انگور کامل همراه با صبحانه لذت ببرید.
نکته:اگر تحت درمان هستید، قبل از مصرف این دارو با پزشک مشورت کنید، زیرا ممکن است با برخی داروها تداخل داشته باشد.
درمان فوق العاده سریع کبد چرب با سیر:
سیر ،برای پاکسازی کبد عالی است. سیر به فعالسازی آنزیم هایی که کبد را از سموم پاک می کنند، کمک می کند. همچنین دارای دو ترکیب طبیعی به نام های آلیسین و سلنیوم است ،که به فرآیند پاکسازی کبد کمک می کنند و از کبد در برابر آسیب سموم محافظت می کنندر علاوه بر آن، سیر میزان کلسترول و تری گلیسرید را کاهش می دهد، که مانند بار سنگینی برای کبد هستند و مانع از عملکرد درست کبد می شوند. برای ارتقا دادن سلامت کبد، از سیر تازه به جای سیر فرآینده شده، چرخ شده و یا پودر سیر استفاده کنید.
هر روز، 2 تا 3 حبه سیر تازه بخورید و در پخت غذا نیز از آن استفاده کنید حتی می توانید بعد از مشورت با پزشک، از مکمل های سیر نیز استفاده کنید.
چغندر برای درمان کردن کبد چرب خیلی سریع:
چغندر نیز، یک غذای مفید دیگر برای پاکسازی و بهبود عملکرد کبد است؛ به دلیل اینکه سرشار از فلانوئید گیاهی و بتا کاروتن است، باعث می شود که عملکرد کلی کبد تحریک شود و بهبود یابد. به اضافه اینکه، چغندر، تصفیه کننده طبیعی خون نیز است، به راحتی از چغندر تازه یا آب چغندر در رژیم غذایی روزانه خود استفاده کنید.
با استفاده از 1 فنجان چغندر خرد شده یا رنده شده، 2 قاشق غذاخوری روغن زیتون و آب نصف یک لیمو ، یک سالاد قوی برای پاکسازی کبد تهیه کنید همه مواد را مخلوط کنید و به مدت یک هفته هر روز، هر دو ساعت، دو قاشق از این سالاد بخورید.
آووکادو، حاوی مواد شیمیایی موثری است که می تواند آسیب کبدی را کاهش دهد، این میوه سرشار از گلوتاتیون، ترکیبی که کبد برای پاکسازی سموم مضر به آن نیاز دارد، است. برای چند ماه، هر هفته 1 یا 2 آووکادو بخورید، تا به رفع آسیب های کبدی کمک کنید.
یک سیب در روز، راز سلامت کبد است. سیب سرشار از پکتین، یک فیبر محلول است و می تواند سموم سیستم گوارش و کلسترول خون را کاهش دهد و هم چنین از کار زیاد کبد جلوگیری می کند.
درمان و رفع سریع بیماری کبد چرب با گردو:
هرروز یک مشت گردو را به عنوان اسنک، بجوید هم چنین می توانید گردو را روی سالاد، غذاهای جانبی، سوپ و یا هر چیز پختنی بریزید.
بروکلی برای درمان بیماری کبد چرب:
فیبر بالای موجود در بروکلی باعث بهبود گوارش نیز می شود علاوه برآن، بروکلی حاوی ویتامین های محلول و چرب مانند ویتامین E است، که یک آنتی اکسیدان مهم برای عملکرد کبد می باشد. سه بار در هفته، یک فنجان بروکلی بخورید تا کبدتان سالم بماند.
علاوه بر اینها میوه هایی همچون کران بری، تمشک و توت فرنگی، کیوی، هلو و ریواس هم برای کبد چرب مفید هستند.
آیا آبمیوه هم همان خواص میوه را برای درمان کبد چرب دارد؟
متاسفانه، آب میوه ها تمام خواص و فواید میوه کامل را ندارند، برخی پا را فراتر نهاده و می گویند آن ها به ناسالمی آب میوه های آماده در فروشگاه ها هستند، ولی نظر من اینگونه نیست ولی حقیقت این است که بیشتر فوایدی که با خوردن میوه کامل به دست می آید، در آب میوه ناپدید می شود. پالپ _ قسمتی از میوه که کل فیبر میوه در آن ذخیره می شود_ دیگر بخشی از این معامله نیست و به جای آن نوشیدنی سرشار از شکر می نوشید، که سالم نیز نیست.
اگر واقعا به دنبال تنوع هستید، یک اسموتی خوشمزه بخورید به دلیل اینکه پالپ موجود در میوه حفظ می شود، اسموتی سالم و مفید است و مانند این است که خود میوه را می خورید.
شپش (پدیکلوزیس)
از حشره های خون خوار می توان شپش را نام برد.این حشره كوچك و بدون بال است كه فرد در هر سن و جنسي و با هر سطح اجتماعي و اقتصادي ممکن است به آن مبتلا شود و حتی در دوران قبل از تاریخ نیز افراد به شپش مبتلا می شده اند!
از شپشها به عنوان یک معضل بزرگ برای بشر از گذشته‌های دور یاد می شود. شپشها به خصوص شپش‌های سر در موهای افراد و نزدیك به جمجمه زندگی می‌كنند. منطقه تی که شامل گردن تا قسمت بالای سر و شقیقه‌ها می باشد بهترین محل‌ها برای زندگی شپشها است. شپشها تنها از خون انسان تغذیه می کنند. شپش بالغ برای تخم ریزی و تکثیر باید روزی دو بار از خون انسان تغذیه کند.
شپش‌های سر بدون بال هستند توانایی پرواز ندارند و نمی‌توانند بپرند. طول آن 3-2 میلیمتر می باشد و از رنگ صورتی نیمه‌شفاف تا سیاه‌رنگ تنوع رنگ دارد. شپش‌های سر دارای سه جفت پا هستند كه این پاها از ناخن‌های خاصی برای خزیدن و حركت در امتداد موها تشکیل شده است. اصولا شپشها در موهای خشك بسیار سریعتر می کنند. افراد مشکوک به ابتلای شپش اگر عدم از شانه مخصوصی که برای تشخیص شپش است استفاده نکنند، می توان گفت دیدن شپشها تقریبا غیرممكن است.
از مهم‌ترين محل‌هاي بروز اين بيماري مدارس ومهدهای کودک مي‌باشند. علاوه بر ايجاد مشكلات رواني براي دانش آموزان و خانواده آنها آلودگي به شپش مي‌تواندباعث ایجاد اختلالات جسمي و بيماري‌هاي ثانويه ای شود که از طريق شپش منتقل می شوند.
احتمال ابتلا به شپش در تمامی افراد فارغ از رنگ پوست، رنگ مو و مذهب وجود دارد. همه افرادی که سرشان مو دارد و پوست سرشان هم می تواند منبع تامین خون برای شپش باشد، كاندیدی مناسب برای انتقال شپشها هستند. تمام سر و یا موها عامل انتقال و سرایت شپشها می باشد. بیشتر كودكان دارای سن 3 تا 12 سال مورد حمله شپش قرار می‌گیرند. جالب است بدانیم شپش‌های سر انسان نمی توانند در موهای حیوانات خانگی ادامه زندگی دهند.
هر شپش بالغ ماده روزانه حداكثر هشت تخم می تواند بگذارد.بعد از جفت‌گیری توانایی تخم گذاری به 56 تخم در روز هم می‌رسد. اندازه تخم‌ها در حدود 8/0 در3/0 میلیمتر می باشدکه بیشتر شبیه به دانه‌های شن هستند. تخم ها با کمک ترشح شپش‌های ماده به رشته‌های مو متصل میشوند و بدین گونه تخم‌ها به موها "چسبیده"میشوند.
شپش ها معمولا در حدود چند سانتیمتری پوست سر تخم‌گذاری میکنند و بعد از گذشت 6 تا 8 روز آماده میشوند. شپش‌های متولد شده از تخم‌ها بعد از حدود سه هفته از زمان تخم‌گذاری خود قادر به تخم‌گذاری می باشند. شپشها حدود 6 هفته می توانند به زندگی خود ادامه دهند. هنگامی که زمان مرگ شپش ها فرا می رسد معمولا خودشان از موها می افتند.
رشك
به تخم شپش كه بيضي شكل هست و دارای رنگ سفيد می باشد و اندازه آن حدود ته سنجاق مي باشد رشک اطلاق می گردد.منبع تغذیه شپش خون انسان می باشد، بزاق شپش دارای مواد ضدانعقادی می باشد که جلوی لخته شدن خون را می گیرد وباعث ایجاد خارش شدیدی می شود،شپش تن علاوه برایجاد ناراحتی هایی که به علت گزش شپش ایجاد میشود ،انتقال دهنده بیماری تیفوس وتب ناشی از گزش شپش نیز می باشد.
انواع شپش
1. شپش سر
2. شپش تن یا بدن
3. شپش عانه
1. شپش سر
شپش های سر دارای رنگ سفيد خاكستري هستند و بدن آنها كشيده است. شپش و رشك آن در لابه‌لاي موها و بر روي پوست سر مخصوصا در نواحي پشت گوش و در شرايطی که آلودگي شديد باشد در تمام سر و حتي در محاسن فرد ديده ميشود.
رشک به محل خروج ساقه مو از فولیکول می‌چسبد و در صورتیکه شرايط برای زندگی مناسب باشد مانند وجود دمای 36- 22 درجه سانتي‌گراد در مدت 7 روز به لارو كه حشره ای بالغ ولي نارس مي‌باشد، تبدیل میشود. خون خواری لاروها پس از خروج از تخم آغاز می شود. لاروها پس از گذشت 2 هفته به شپش بالغ تبديل می شوند و بلافاصله جفت‌گيري می‌نمایند .شپش سر نسبت به شپش تن قدرت تحرك كمتري دارد،پس گاهی میتواند ساعت‌ها در يك محل ساکن بوده و خون‌خواري نمايد.
میزان آلودگی به شپش سر،درمدارس دخترانه به خصوص مدارس ابتدایی ومهد کودک ها بسیار زیاد بوده است،بنابراین باید در این مراکز کنترل بیشتری صورت گیرد.
2. شپش تن
این شپش مشابه شپش سر می باشد تنها تفاوت کوچکی که وجود دارد این است که که اندازه آن کوچک‌تر و دارای رنگ شفاف‌تری است. درز ها و چین های لباسهای زیر و نزدیک به بدن زیستگاه اصلی این حشره می‌باشد. تحرک آن نسبت به شپش سر زیادتر بوده و اگر آلودگی شـدیـد باشد تخـم ها به مـوهای ريز بـدن پسبیده باقی مـی‌مانند . اگر شــرایط محیطی منـاسب باشد مثلا دمای هوا 36-22 درجه سانتی‌گراد باشد پس از 7-5 روز تبدیل به لارو می شود و بعد از 14 روز به شپش بالغ تبدیل می‌گردند. اگر شپش تن به مدت 10 روز از بدن میزبان دور باشد دیگر قادر به زیستن نیست.
3. شپش عانه
شپش ناحیه تناسلی معمولا در محل‌های مرطوب بدن میماند و خاکستری رنگ است. این شپش بسیار کم تحرک و تنبل می باشد و هنگام خونخواری حتی بیش از یک روز به محل ثابتی چسبیده باقی می ماند. انتقال این شپش بیشتر از طریق تماس های جنسی می باشد و در کودکان و مدارس به نئرت دیده می شود.این شپش در مردان دارای شیوع، شدت و علائم بیشتری است. از عوامل اصلی شناسایی این شپش بروز نقاط آبی بر روی پوست در محل گزش می باشد.
راههای انتقال
1- تماس مستقیم افراد سالم با افراد آلوده به شپش.
2-استفاده کردن از وسایل شخصی فرد آلوده به شپش مثل لباسها ، کلاه، روسری ، برس، شانه، حوله ،ملحفه،پتوو....
تشخیص
قطعی ترین راه تشخيص شپش، مشاهده رشك یا تخم يا خود شپش در قسمت های مودار بـدن است. اگر فرد آلوده به شپش در هنگام شانه زدن موها با شانه ی مخصوص تشخیص شپش سر را روی یك حوله سفید خم كند، تشخیص شپشها بسیار آسانتر خواهد بود. بهتر است سر روی سینك دستشویی، وان حمام، حوله و یا چیزهای مشابه خم شود تا پس از مشاهده توسط آب شسته شود. جاهای تاریك و گرم محل مناسبی برای رشد شپش ها می‌باشد.
راههای پیشگیری
1. هر فردی با رعایت بهداشت می تواند شخصا از درگیری با شپش پیشگیری کند.
2. باید به طور مرتب و منظم استحمام کرد، و در روز به دفعات زیاد موهای سر را شانه کرد.
3. اگر آلودگی شدید باشد بهتر است لباس و ملحفه در آب جوش به مدت 30 دقیقه جوشانده شود و از اطو و خشک کن برای خشک کردن لباس ها استفاده شود.
4. از لوازم شخصی و لباس های افراد آلوده به هیچ عنوان نباید استفاده کرد.
5. پس از هر تعطیلات باید دانش آموزان پس از بازگشت به محیط آموزشی معاینه شوند .
6. دانش آمـوزان در زنگ‌هـای ورزش باید لباس های خود را بـه صورت جداگانه و در کیف‌های دستی جداگانه نگهداری کنند.
7. معاینه كليه افراد خانواده در صورتی که يكي از اعضاي آنها مبتلا شده باشد.
درمان الف) درمان شپش سر:
اصول بهداشت فردی به دقت رعایت شود.
لباس فرد آلوده به طور منظم و صحیح باید تعویض شود و همچنین بدن فرد مرتبا شسته شود .
استفاده کردن از شامپوي پرمترين.
روش استفاده از شامپوی پرمترین:
ابتـدا باید موهـا را بـا آب مـرطوب نمـود، سپس موها را با شامپـوی پرمترین کاملا آغشته کرد تا شامپو، به سر و سـاقه مـوها بـرسد ،پس از 10 دقیـقه باید سر را با آب فــراوان شست تا شامپو کاملا از بین برود. بهتر است بعد از یک هفته دوباره تکرار گردد تا نتیجه بهنری دریافت شود.
ب) درمان شپش تن:
لباسها باید مرتبا تعویض و با آب داغ شسته شود و پس از شستشو اطو كردن لباس ها توصیه می شود.
استفاده ازشامپوی پرمترین و درصورت در دسترس نبودن از لوسيون گامابنزين استفاده شود.
روش استفاده از پرمترین و لوسیون گامابنزن :
مرطوب کردن بدن با آب، سپس آغشته نمودن شامپو یا لوسیون مذکور به بدن و شستشو با آب فراوان پس از 10 دقیقه جهت نتیجه‌گیری بهتر، یک هفته بعد تکرار گردد.
راههای مبارزه
1- درمان صحیح و مناسب فردآلوده وسایرافرادخانواده که بهتر است پس ازمشاهده آلودگی دریکی ازاعضای خانواده سایر افراد نیزمعاینه شوند.
2- اطوکردن لباسها پس ازشستشو .
3- کلیه وسایل شخصی فردآلوده درآب جوش به مدت نیم ساعت جوشانده شود.
4- شستشوی منظم وسایل و پودرپاشی مانند پودرکوپکس طبق دستورالعمل شرکت سازنده برای وسایل خواب و باقی وسایلی که قابل شستشو نیستند. منبع:7sib.ir
تیفوس یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان است که تو سط شپش یا موش به انسان منتقل می شود نوع شپشی آن بیشتر در مناطق سرد که ممکن است مردم در شرایط غیر بهداشتی زندگی کنند و شپش هم فراوان باشد شایع است .
تیفوس شپشی در صورت بروز معمولا به صورت اپیدمی یا همه گیری دیده می شود . نوع منتقله توسط موش از نوع شپشی خفیف تر بوده و به صورت آندمیک دیده می شومد. این نوع از تیفوس بیشتر در مساکن انسانی که موش زیاد شایع است و بشتر در اواخر تا بستان و فصل پا ییز دیده می شود .
عامل بیماری
عامل عفونی این بیماری در تیفوس شپشی(همه گیر)، ریکتز یا پروازکی و در تیفوس موشی ، ریکتز یا تیفی است .ریکتزیاها باکتریهای کوچکی هستند که انگل اجباری درون سلولی میباشند. شکل ظاهری آنها بصورت میله ای یا کروی است.
دوره کمون : این دوره در هر دو نوع تیفوس بین ۱ تا ۲ هفته و معمولا ۱۲ روز است.
دروه واگیری :بیماری تیفوس بطور مستقیم از یک شخص به شخص دیگر قابل انتقال نیست.
مخزن بیماری :مخزن ریکتزیاها در تیفوس شپشی (همه گیر)انسان و در تیفوس نوع موشی جوندگان می باشند.حشره ناقل در تیفوس شپشی ،شپش و در تیفوس موشی ،کک می باشد.
تیفوس شپشی (همه گیر)
عفونت توسط شپش ( شپش بدن و شپش سر)آلوده از انسان به انسان منتقل می شود .
چرخه ی انتقال چنین است
انسان / شپش/ انسان/ شپش
شپش از راه خونخواری از یک انسان بیمار در مرحله ی تبدار آلوده می شود . میکروب در لایه سلول های دستگاه روده ای شپش تکثیر می بابد و در روز ۵-۳ در مدفوع شپش پیدا می شود .
راههای انتقال بیماری
انسان از راه گزش شپش آلوده نمی شود ، بلکه به یکی از راه های زیر آلوده می شود :
(۱) خراشیدن پوست و تلقیح مد فوع آلوده شپش به خود
(۲) کشتن شپش آلوده بر روی بدن
(۳) به احتمال استنشاق گرد و غبار یا مدفوع شپش آلوده .
شپش آلوده پس از ۱۴-۱۰ روز به علت آلودگی میمیرد ولی ممکن است قدرت حیات ریکتز یا در شپش مرده تا هفته ها حفظ شود. . در انسان میکرب می تواند بدون هیچگونه نشانه ای سالها به صورت عفونت پنهانی باقی بماند . بیماری می تواند بعد ها به شکل خفیف بروز کند . این نوع بازگشت تیفوس را به عنوان بیماری بریل – زینسر می شناسد و ممکن است توسط شپش به دیگران سرایت کند. در تیفوس شپشی بیماران در مرحله تب و احتما لا ۲ تا ۳ روز بعد از طبیعی شدن درجه حرارت بدن قادر به آلوده کردن شپش هستند . شپشها معمو لا۲-۶ روز بعد از خونخواری آلوده کننده هستند .
ب) تیفوس آندمیک یا موشی
یک بیمار ی مشترک انسان و جانوران است . مخزن عفونت موش است. در موش عفونت به شکل نا پیدا ، دراز مدت و غیر کشنده است . انتشار عفونت بین موشها به وسیله ی کک موش (x.Cheopis) و به احتمال کک موش است . هرگاه یک کک موش- و در درجه ی نخست x.Cheopis سرگردان بماند ، انسان راآلوده میکند و سبب انتقال عفونت به انسان می شود . و در عمل ، راه انتقال بیماری به انسان گزش کک موش نیست ،
علائم بالینی
علائم بالینی معمولا بصورت سردرد ، عرق ، تب و دردهای عمومی تظا هر می یا بد. در پنجمین یا ششمین روز بعد از بروز نشانه های بیماری دانه های قرمز رنگ اول در قسمت بالای شکم و سپس در تمام بدن غیر از صورت و کف دست و پا ظاهر می گردد . معمو لا آ ثار مسمو میت بسیار وا ضح بوده و بیماری بعد از ۲ هفته تب متوالی فرو کش کردن تب خاتمه می یابد. میزان کشندگی با افزا یش سن زیاد می شود و در صورت عدم درمان به ۱۰تا۴۰ درصد می رسد. علائم تیفوس کنه ای مشابه تیفوس شپشی و خفیفتر از آن و میزان کشندگی در این نوع برای تمام گرو ههای سنی حدود یک در صد است.
درمان آنتی بیو تیکها ی انتخابی جهت درمان تیفوس معمو لا دا کسی سیکلین یا تترا سیکلین همراه کلرا مفنیکل خوراکی می باشد.
پیشگیری و کنترل
۱- رعایت بهدا شت محیط و بهداشت فر دی ، بویژه استحمام و شستشوی مرتب لباسها
۲- سم پاشی اماکن و لباسهای آلوده با حشره کشهای منا سب و یا هما هنگی سطوح بالا تر
۳- گزارش تلفنی و فوری موارد مشکوک
۴- بعد از آنکه بیمار ، البسه و محل زندگی و تما سهای خا نوادگی عاری از شپش یا کنه شدند نیاز به جدا سازی بیمار نیست.
۵- تمام افرا دی که با بیمار تماس نزدیک دا شته اند باید به مدت ۲ هفته تحت نظارت قرار داده شوند.
تیفوس یک بیماری حاد تبدار ناشی از باکتری (ریکتزیا) منتقله از حشرات آلوده است. این بیماری دارای سرایت فرد به فرد نیست. این عفونت ممکن است پوست، دستگاه عصبی مرکزی، لوله گوارش و عضلات را درگیر سازد.
به طور کلی چند نوع تیفوس داریم .تیفوس اپیدمیک یا شپشی که عامل آن ریکتزیا پرووازکی می باشد و شایعترین نوع تیفوس است . تیفوس آندمیک یا تیفوس ککی یا تیفوس موشی که عامل آن ریکتزیا تیفی است .
عامل بیماری تیفوس اپیدمیک ریکتزیا پرووازکی (Rickettsia prowazekii) می‌باشد. در سیر این بیماری ریکتزیا توسط شپش همراه با خون خورده شده و وارد سلولهای اپی‌تلیال شپش میشود. در آنجا به سرعت رشد و تکثیر نموده و باعث پاره شدن سلولهای جدار معده شپش میشود. سپس ریکتزیا وارد حفره معده میشود و سرانجام به خاطر پاره شده سلولهای آن خون به داخل هموسل (حفره عمومی بدن)می شود. ریکتزیا همراه مدفوع شپش دفع میشود که مالیدن یا خاراندن این مدفوع روی زخم یا غشای مخاطی ضعیف (مانند ملتحمه چشم)و یا حتی استنشاق گرد مدفوع خشک شده باعث ابتلای انسان میشود. بنابراین انسان از طریق مدفوع یا شپش له شده به بیماری مبتلا میشود نه از طریق گزش شپش و انسان به عنوان مخزن بیماری تلقی میشود.
شپش آلوده پس از ۱۴-۱۰ روز به علت آلودگی میمیرد ولی ممکن است قدرت حیات ریکتزیا در شپش مرده تا هفته‌ها حفظ شود. در انسان میکرب می تواند بدون هیچگونه نشانه‌ای سالها به صورت عفونت پنهانی باقی بماند . بیماری می تواند بعدها به شکل خفیف بروز کند .
در تیفوس شپشی بیماران در مرحله تب و احتمالا ۲ تا ۳ روز بعد از طبیعی شدن درجه حرارت بدن قادر به آلوده کردن شپش هستند . شپشها معمولا ۲-۶ روز بعد از خونخواری آلوده کننده هستند .
علایم و درمان
علائم معمولا تب ، لرز ، درد عضلانی ، درد شکمی ، سرفه ، سردرد ، بثورات پوستی ( راشهای قرمز) بدون اسکار ، تهوع و استفراغ می باشد . درمان با آنتی بیوتیک هایی نظیر تتراسیکلین ، داکسی سیکلین یا کلرامفنیکل است . رعایت بهداشت فردی بسیار ضروری است .
شرح بیماری
تیفوس کنه ای یک بیماری حاد تبدار ناشی از یک باکتری منتقله از کنه‌های آلوده. این بیماری دارای سرایت فردبه‌فرد نیست. این عفونت ممکن است پوست، دستگاه عصبی مرکزی، لوله گوارش و عضلات را درگیر سازد. در همه سنین دیده میشود ولی در کودکان و بزرگسالان جوان شایعتر است.
علایم شایع
علایم زیر ۵-۲ روز پس از گزش کنه بروز میکند:
تب (اغلب تب بالا) همراه لرز
بثورات پوستی قرمز که از دست و پا شروع شده و به مچ دست و پا، ساق، تنه و شکم گسترش می‌یابند
سردرد
درد عضلانی و ضعف؛ سفتی پشت
تهوع و استفراغ
گیجی؛ اغما
علل
باکتری ریکتزیا که در بدن کنه زندگی میکند. انسان از طریق گزش کنه معمولاً در فصل بهار یا تابستان مبتلا میشود.
عوامل تشدید کننده بیماری
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری در محیط باز در مناطق آلوده به کن
تماس با سگ‌ها
عواقب موردانتظار
در این عفونت اگر درمان آنتی‌بیوتیکی در مراحل اولیه بیماری شروع شود قابل علاج است.
عوارض احتمالی
عفونت مغزی
تشنج
نارسایی کلیه
هپاتیت
تیفوس کنه‌ای در صورت عدم درمان اغلب کشنده است (در اثر پنومونی یا نارسایی قلب
درمان
بررسی‌های تشخیصی ممکن است شامل آزمایش‌هایی نظیر شمارش سلولهای خون و آزمون‌های سرم‌شناسی) (بررسی سرم، مایع خون بدون سلولهای آن) و نمونه‌برداری پوست باشد. سابقه گزش کنه یا مسافرت به مناطق آلوده به کنه به تأیید تشخیص کمک میکند.
بیماران دارای بیماری خفیف ممکن است در منزل تحت مراقبت قرار گیرند؛ عفونتهای شدیدتر نیازمند بستری در بیمارستان است (ممکن است حمایت تنفسی با دستگاه تهویه مکانیکی، تزریق خون، تحت نظر گرفتن دقیق از نظر عوارض بیماری نظیر نارسایی کلیه لازم گردد.)
رعایت بهداشت دهانی مناسب مهم است.
داروها
آنتی‌بیوتیک‌هایی نظیر تتراسیکلین، دوکسی‌سیکلین یا کلرامفنیکل.
فعالیت در زمان ابتلا به این بیماری
تا برطرف شدن تب و سایر علایم در بستر استراحت نمایید.
رژیم غذایی
رژیم خاصی نیاز نیست. بیمار خیلی بدحال ممکن است نیازمند تغذیه وریدی باشد. در سایر بیماران رژیم غذایی به‌صورت وعده‌های متعدد کم‌حجم ممکن است لازم باشد.
درچه شرایطی باید به پزشک مراجعه نمود؟
اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان دارای علایم تیفوس کنه‌ای باشید.
اگر دچار علایم جدید و غیرقابل توجیه شده اید. داروهای تجویزی ممکن است با عوارض جانبی همراه باشند.
بیماری نقرس در نتیجه افزایش سطح اسید اوریک در خون ایجاد می شود. شیوع بیماری نقرس در زنان 9 برابر مردان است.درمان بیماری نقرس معمولا شامل استفاده از دارو میشود.
بيماري نقرس چيست؟
نقرس نوعی بیماری التهابی است که به علت تجمع و رسوب اسید اوریک در بافت های بدن و بخصوص در مفاصل ایجاد می شود. نقرس یک شکل دردناک آرتروز (ورم مفاصل) است که گاهی اوقات به این شرایط التهاب مفصل نقرسی نیز گفته می شود.
رایج ترین محل تشکیل نقرس در افراد در بخش کروی انگشت شست بزرگ پا است؛ با این وجود مفاصل پا، قوزک، زانو، دست ها و آرنج نیز می توانند تحت تاثیر این مشکل قرار گیرند. در هر حال وارد شدن آسیب به خاطر بیماری نقرس به بیش از یک یا دو مفصل بدن بطور همزمان شرایطی غیر عادی و نادر محسوب می شود.
بیماری نقرس چه کسانی را گرفتار می کند؟
شیوع بیماری نقرس در زنان 9 برابر مردان است. ابتلای مردان بیشتر بعد از دوره بلوغ بوده و بیشترین ابتلا در سنین بالاتر از 75 سال می باشد. در زنان حملات نقرس بیشتر بعد از یائسگی ایجاد می شود.
لازم به ذکر است که به دلیل جنبه های وراثتی نقرص، اگر والدین مبتلا به نقرس باشند، احتمال ابتلا به نقرس در فرزندان آنها 20 درصد خواهد بود.
علت و دلایل بیماری نقرس:
اگر والدین مبتلا به نقرس باشند، احتمال ابتلا به نقرس در فرزندان آنها 20 درصد خواهد بود
بیماری نقرس در نتیجه افزایش سطح اسید اوریک در خون ایجاد می شود. اسید اوریک بطور طبیعی در بدن انسان تولید می شود. در حالت عادی این ماده در خون حل نمی شود و کلیه ها آن را به عنوان بخشی از اجزای اوره از بدن دفع می کند.
دفع کمتر از حد لازم یا تولید بیش از حد اسید اوریک در بدن می تواند باعث شود سطح این ماده در خون انسان افزایش پیدا کند. هنگامی که این شرایط مشاهده شود، امکان تشکیل و تجمع کریستال های اسید اوریک در مفاصل افزایش پیدا می کند و این شرایط باعث ابتلای فرد به نقرس می شود. به هر حال، همه افرادی که با افزایش سطح اسیداوریک در بدن خود مواجه می شوند، به بیماری نقرص مبتلا نمی گردند.
در عمل فاکتورهای ریسک متعدد می تواند با ابتلای فرد به بیماری نقرس ارتباط داشته باشند که این موارد به شرح زیر هستند:
◊ چاقی
◊ جذب بالای الکل
◊ مسائل ژنتیکی
◊ جذب بالای مواد غذایی که دارای سطح بالای پورین هستند (برای مثال بعضی از غذاهای دریایی و بعضی از انواع گوشت ها)
◊ مصرف داروهای خاص مثل دیورتیک (قرص های سیال)
◊ وارد شدن آسیب به یک مفصل
◊ ابتلا به بیماری های کلیه به صورت مزمن
علایم بیماری نقرس:
بیماری نقرس معمولا انگشت شست پا را تحت تاثیر قرار میدهد
نشانه های و علایم بیماری نقرس تقریبا شدید بوده و معمولا ناگهانی و در شب اتفاق می‌افتند، علائم بیماری نقرس شامل:
♦درد شدید مفاصل. بیماری نقرس معمولا انگشت شست پا را تحت تاثیر قرار میدهد، اما ممکن است در مفاصل دیگر از جمله مفاصل پا، زانو، آرنج و یا دستهایتان هم رخ دهد. درد ایجاد شده توسط نقرص معمولا در 12 تا 24 ساعت اولیه در بیشترین حد خود است.
♦ باقی ماندن درد مفاصل. بعد از فارام شدن درد شدید اولیه، بعضی از مفاصل ممکن است از چند روز تا چند هفته ملتهب و دردناک باشند. هرچه این بحملات این بیماری قدیمی تر شود، درد آن بیشتر باقی میماند.
♦ التهاب و سرخی. مفصل و یا مفاصل مبتلا متورم، حساس و قرمز میشوند.
عوارض ابتلا به نقرس
کریستالهای اورات جمع شده در دستگاه ادراری فرد مبتلا به نقرس باعث سنگ کلیه میشود
افرادی که مبتلا به بیماری نقرس هستند، در خطر ابتلا به بیماریهای شدیدتر ازجمله:
• نقرس پیشرفته. نقرس درمان نشده میتواند باعث انباشته شدن کریستالهای اسید اوریک زیر پوست و در گره‌هایی که به آن ها توفی (TOE-fi) می‌گویند، شود. توفی میتواند در نواحی مختلفی همچون انگشتان، دستها، پا، آرنج و یا تاندون آشیل بوجود آید. هرچند که توفی معمولا دردناک نیست اما هنگام حملات نقرسی میتواند حساس و متورم شود.
• سنگ کلیه. کریستالهای اورات ممکن است در دستگاه ادراری افراد مبتلا به نقرس جمع شده و باعث بوجود آمدن سنگ کلیه شود. البته داروهایی برای کاهش خطر ابتلا به سنگ کلیه وجود دارد.
تشخیص بیماری نقرس:
پزشک می تواند با بررسی مفصل آسیب دیده بیمار ابتلا به نقرس را تشخیص دهد
روش های تشخیص بیماری نقرس می تواند شامل چند مورد یا تمام روش های زیر باشد:
ο معاینه فیزیکی:
پزشک می تواند با بررسی مفصل آسیب دیده بیمار و توجه به ورم و التهاب ایجاد شده، نقاط دردناک و دامنه حرکتی مفصل بیمار ابتلا به نقرس را تشخیص دهد.
ο آزمایش های پزشکی:
آزمایش خون می تواند مشکلات غده تیروئید یا پارا تیروئید شما و نیز عدم توازن احتمالی مواد معدنی را در ارتباط با ابتلا به بیماری نقرس مشخص کند. پزشک همچنین می تواند از یک سوزن برای نمونه گیری از مایع درون مفصل آسیب دیده استفاده کند. در ادامه وجود کریستال های اسید اوریک در این مایع در آزمایشگاه مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
ο عکس برداری:
عکس برداری رادیولوژی از مفصل آسیب دیده می تواند شواهد مربوط به آسیب دیدگی مفصل را به همراه تجمع کریستال در غضروف آن مشخص کند.
درمان بیماری نقرس:
داروهای درمان نقرس میتوانند برای درمان حملات بیماری نقرس تجویز شود
درمان نقرس معمولا شامل استفاده از دارو میشود. داروهای درمان نقرس میتوانند برای درمان حملات بیماری و پیشگیری از بازگشت حملات نقرسی و یا برای کاهش عوارض بیماری مانند توفی یا سنگ کلیه تجویز شوند.
داروهای درمان نقرس:
داروهایی که برای درمان بیماری نقرس استفاده میشوند، شامل:
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs). شامل داروهایی همچون ایبوبروفن، ناپروکسن و یا داروهای قوی تر که برای دریافت آنها نیاز به نسخه پزشک است همچون، ایندومتاسین (Indocin) میشوند، که برای کاهش التهاب و درد استفاده میشوند.
* کلشی سین (Colchicine). اگر داروهای NSAIDs برای شما قابل تجویز نباشد، پزشک از این مسکن کلشی سین برای شما استفاده میکند.
*کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids). پزشکان ممکن است از داروهای کورتیکواستروئید برای کاهش درد و التهاب بیماری نقرس استفاده کند، این داروها در دوشکل خوردنی و تزریقی تجویز میشوند، از عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها میتوان به:
- نازک شدن استخوان ها
- درمان دیر و ضعیف زخم ها
- کاهش قدرت مبارزه با عفونت
برای کاهش این عوارض پزشکتان سعی میکند، کم ترین میزانی که برای شما کفایت میکند، از این داروها تجویز کند.
داروهایی برای پیشگیری از بیماری نقرس:
درصورتی که شما تنها چندبار در سال دچار حملات نقرس می‌شوید و یا اینکه حملاتتان پی در پی نبوده اما دردناک‌اند، پزشکتان ممکن است داروهایی برای کاهش خطر ابتلا به نقرص و عوارض نقرس برای شما تجویز کند، این داروها شامل:
- داروهایی که جلوی تولید اسید اوریک را می‌گیرند.
- داروهایی که دفع اسید اوریک را بهبود و افزایش می‌بخشند.
درمان خانگی نقرس:
برای درمان بیماری نقرس از مصرف الکل خودداری کنید
هرچند که درمان دارویی نقرس از همه انواع درمان ها موثرتر است، با اینحال دستورالعمل‌های زیر که توسط انجمن رژیم غذایی آمریکا (ADA) برای زمانی که تحت حملات نقرس هستید، توصیه شده است، نیز میتواند مفید باشد.
♠ حدود 2 تا 4 لیتر مایعاتی که حداقل نصف آن آب است، مصرف کنید.
♠ از مصرف الکل خودداری کنید.
♠ مصرف معتدل پروتئین، بخصوص از منابع سالم همچون، لبینیات کم چرب و یا بدون چربی، تخم مرغ و کره بادام زمینی.
♠ مصرف روزانه گوشت قرمز، مرغ و ماهی را در اندازه 113 تا 170 گرم نگه دارید.
درمان نقرس با طب سنتی:
داروی گیاهی برای بیماری نقرس
شما میتوانید از راهکارهای طب سنتی یا جایگزین برای درمان بیماری نقرس استفاده کنید. هرچند که قبل از امتحان این نوع درمان می‌بایست با پزشک خود مشورت نمایید تا مبادا این نوع درمان با درمان داروییتان تداخل ایجاد کند. بعضی از مواردیکه در ادامه بیان میکنیم، تاثیراتی بر کاهش اسید اوریک در خون دارند.
¤ قهوه. محققان رابطه‌ای بین مصرف قهوه (هر دو نوع معمولی و بدون کافئین آن) و کاهش اسید اوریک خون یافته‌اند.
¤ویتامین ث. هرچند که دررابطه با تاثیر ویتامین ث برنقرس اطلاعاتی در دسترس نیست، اما ویتامین ث میتواند باعث کاهش سطح اسید اوریک درخون شوند. البته فکر نکنید که اگر کمی ویتامین ث برای شما خوب است، پس مصرف زیاد آن بهتر است، چرا که مصرف زیاد ویتامین ث ممکن است سطح اسید اوریک خون را بالا ببرد.
¤گیلاس. در تحقیقات نشان داده شده که مصرف گیلاس میتواند به کاهش سطح اسید اوریک خون کمک کند، با این حال تا کنون تحقیقی برای بررسی ارتباط بین گیلاس و نقرس وجود ندارد.
پیشگیری از ابتلا به نقرس:
نوشیدن زیاد مایعات باعث پیشگیری از بیماری نقرس میشود
1. مصرف بالای مایعات. میزان مصرف مایعات خود را به میزان 2 تا 4 لیتر(8 تا 16 لیوان)، افزایش دهید. دقت کنید که حداقل نصف این میزان مایعات از آب باشد.
2. اجتناب از مصرف الکل.
3. رژیم غذایی متعادل، که تاکید آن بر میوه، سبزی، غلات کامل و لبنیات کم چرب و یا بدون چربی باشد.
خارش شدید در زهار علامت اصلی شپش ناحیه ی تناسلی محسوب می شود
شپش های ناحیه تناسلی ، که معمولاً خرچنگ نامیده می شوند ، حشرات ریز هستند که در ناحیه تناسلی شما یافت می شوند. آنها نوع متفاوتی از شپش سر و شپش بدن هستند. اندازه آنها 1.6 میلی متر یا کمتر است.
متداول ترین علت ابتلا به شپش های ناحیه تناسلی از طریق مقاربت جنسی است. در کودکان ، شپش های پوستی ممکن است در ابرو یا مژگان آنها دیده شود و می تواند نشانه سوء استفاده جنسی باشد. با این حال ، ممکن است پس از به اشتراک گذاشتن لباس ، ملافه و یا حوله با شخص آلوده ، گرفتن شپش های تناسلی انجام شود.
شپش های تناسلی از خون شما تغذیه می کنند و نیش آنها می تواند باعث خارش شدید شود. درمان شامل استفاده از کرم های بدون نسخه و لوسیون هایی است که انگل ها و تخم آنها را از بین می برد.
علائم شپش ناحیه تناسلی :
اگر شپش ناحیه تناسلی (خرچنگ) دارید ، ممکن است دچار خارش شدید در ناحیه تناسلی خود شوید. شپش ناحیه تناسلی می توانند با موهای درشت بدن از مناطق دیگر پخش شوند ، از جمله:
پاها
سینه
زیر بغل
ریش یا سبیل
مژه یا ابرو ، بیشتر در کودکان
متداول ترین علت ابتلا به شپش های ناحیه تناسلی از طریق مقاربت جنسی است
شپش ناحیه تناسلی بیشتر در حین انجام فعالیت جنسی منتقل می شوند. همچنین ممکن است شپش ناحیه تناسلی را از ملحفه های آلوده ، پتو ، حوله یا لباس به دست آورید.
عوامل خطر :
افرادی که سایر عفونت های مقاربتی دارند، احتمال ابتلا به شپش ناحیه تناسلی را نیز دارند.
آلودگی به شپش ناحیه تناسلی معمولاً می تواند با یک لوسیون یا ژل برطرف می شود
عوارض شپش ناحیه تناسلی :
آلودگی به شپش ناحیه تناسلی معمولاً می تواند با یک لوسیون یا ژل برطرف می شود. با این حال ، آلودگی به شپش های ناحیه تناسلی گاهی منجر به عوارضی مانند:
تغییر رنگ پوست: لکه های آبی کم رنگ ممکن است در جایی که شپش ناحیه تناسلی به طور مداوم تغذیه می شوند ، ایجاد شود.
عفونتهای ثانویه : اگر نیش شپش باعث خراش پوست شما شود ، این زخم ها می توانند آلوده شوند.
سوزش چشم کودکانی که در مژه های خود شپش ناحیه تناسلی دارند ، ممکن است به نوعی چشم صورتی (ملتحمه) مبتلا شوند.
شپش های تناسلی از خون شما تغذیه می کنند و نیش آنها می تواند باعث خارش شدید شود
جلوگیری از ابتلا به شپش ناحیه تناسلی :
برای جلوگیری از ابتلا به شپش های ناحیه تناسلی ، از تماس جنسی نامطمئن و یا به اشتراک گذاشتن رختخواب یا لباس با هر کسی که آلوده باشد ، خودداری کنید. اگر به دلیل شپش ناحیه تناسلی تحت درمان قرار می گیرید ، باید شریک جنسی نیز تحت درمان قرار گیرند.
تشخیص شپش ناحیه تناسلی :
شما یا پزشکتان معمولاً می توانید از طریق معاینه بصری در ناحیه تناسلی خود ، آلودگی به شپش های پوستی را تایید کنید. وجود شپش های متحرک ، آلودگی را تأیید می کند.
تخم های شپش (گره ها) همچنین ممکن است نشان دهنده هجوم باشد. با این حال ، گره ها می توانند به موها چسبیده و حضور داشته باشند ، اگرچه دیگر زنده نیستند ، حتی پس از درمان موفقیت آمیز.
اگر نیش شپش باعث خراش پوست شما شود، این زخم ها می توانند آلوده شوند
درمان شپش ناحیه تناسلی :
اگر لوسیون یا شامپو بدون نسخه (نیکس ، رید و غیره...) شپش ناحیه تناسلی شما را از بین نبرد، پزشک شما ممکن است روش های درمانی قوی تری را تجویز کند ، مانند:
مالاتیون (اویید): شما این لوسیون را در ناحیه آسیب دیده اعمال می کنید و بعد از هشت تا 12 ساعت آن را بشویید.
ایورمکتین (استرومکتول): این دارو به عنوان یک دوز واحد از دو قرص مصرف می شود ، در صورت موفقیت آمیز بودن درمان ، در طی 10 روز یک بار دیگر دوز مصرف شود.
لیندان : به دلیل سمیت آن ، معمولاً لیندان تنها در صورت عدم موفقیت سایر درمانها تجویز می شود. شما لیندان را در ناحیه آسیب دیده قرار داده و بعد از چهار دقیقه آن را بشویید. برای خانم هایی که باردار یا شیرده هستند ، نوزادان یا کودکان خردسال ، افراد مسن یا هر کسی که وزن کمتر از 110 پوند دارد توصیه نمی شود.
درمان مژه و ابرو: اگر شپش ناحیه تناسلی در مژه ها و ابروها یافت می شود ، می توانید با استفاده از پنبه ژله های روغنی را در شب به مژه ها بمالید و صبح بشویید. این درمان ممکن است لازم باشد برای چند هفته تکرار شود و در صورت استفاده نادرست باعث تحریک چشم ها می شود.
اگر فقط چند شپش و گره زنده یافت شود ، ممکن است با استفاده از یک شانه نی و یا ناخن هایتان آنها را از بین ببرید. در صورت نیاز به درمان اضافی ، پزشک ممکن است یک پماد موضعی تجویز کند.
تمام نواحی موی بدن باید کاملاً بررسی و درمان شوند زیرا شپش ها می توانند از مناطق تحت درمان به سایر قسمتهای موی بدن منتقل شوند. با تراشیدن موها از شر شپش ناحیه تناسلی خلاص نمی شود.
گرسنگی، احساسی ناخوشایند است که بروز نابهنگام آن باعث بر هم خوردن تمرکز می شود. این اتفاق معمولاً در افراد تحت رژیم غذایی بیشتر رخ داده و اختلال در تمرکز را در آنان جدی تر می کند.
قبل از پیروی کامل از رژیم جدید غذایی و مصرف نکردن برخی مواد خوراکی ابتدا باید جایگزین هایی برای آن مواد در نظر گرفته شود. زیرا سیری، احساس سبکی و راحتی در خود دارد و هر چه این احساس بیشتر باشد احساس رضایت بیشتر است و در نتیجه، احتمال خوردن مواد غذایی کمتر می شود. برای تداوم بخشیدن به این احساس مطلوب باید نکاتی را در رابطه با انتخاب مواد غذایی و دریافت مواد غذایی مورد نیاز در نظر گرفت.
● مصرف غذاها با چگالی کمتر «چگالی کالری» به مقدار کالری موجود در هر گرم از ماده غذایی گفته می شود. چگالی کالری بالاتر است، میزان کالری موجود در هر گرم ماده غذایی بیشتر است و بالعکس هر چه میزان کالری موجود در هر گرم مواد غذایی کمتر باشد، آن غذا دارای چگالی کالری پائین تر است. دستیابی به فاکتور چگالی کالری در واقع کلید احساس سیری بدون پرخوری است. هنگامی که غذاها با چگالی بالا مورد استفاده قرار می گیرند، کالری بالایی به بدن وارد می شود. این در حالی است که با مصرف غذاهای دارای چگالی پائین تر، کالری کمتر نیز دستیابی به همان میزان سیری بدون دریافت کالری اضافه و افزایش وزن امکان پذیر است.
برای مثال گفته می شود نوشیدن یک لیوان آب همراه با غذا احساس سیری را سرعت می بخشد، اما مطالعات حاکی از آن است که برای کاهش گرسنگی و تداوم سیری، آب باید در خود مواد غذایی وجود داشته باشد زیرا مکانیزم های مجزایی در مغز وجود دارد که در کنترل احساس گرسنگی و سیری نقش دارد. همچنین اگر غذای مصرفی حاوی آب باشد، مدت بیشتری برای جذب در معده باقی خواهد ماند.
علاوه بر این، از آنجایی که خوردن غذا و عبور آن از دهان باعث تحریک حسی می شود خوردن غذای بیشتر، حتی غذاهایی که حاوی میزان آب بیشتری است، به تداوم احساس سیری کمک می کند.
پس غذاها باید حتی الامکان پرحجم تر و دارای کالری کمتری باشند. از جمله غذاهای پرآب و دارای چگالی پائین که تأثیر بسزایی در بهبود برنامه غذایی دارند عبارتند از: انواع سوپ رقیق شده با آب مرغ و آب سبزیجات، انواع سبزیجات با برگ سبز (مانند کاهو، اسفناج و ...)، سالادهای سبزیجات همراه با سس بدون چربی، انواع میوه ها مانند سیب، طالبی، گریپ فروت، پرتقال، هلو، توت فرنگی و هندوانه، انواع سبزیجات بدون نشاسته مانند مارچوبه، کلم بروکلی، هویج، گل کلم، کرفس، خیار، گوجه فرنگی و کدو. برای کاهش میزان دریافت کالری، خوردن یک کاسه سوپ پرآب و یا سالاد سبزیجات توصیه می شود.
● مصرف فیبر هرگرم فیبر تنها حاوی یک و نیم تا دو ونیم کالری است، در حالی که سایر انواع کربوهیدارت ها حاوی چهار کالری در هر گرم، هستند. علاوه بر این غذاهای غنی از فیبر نیاز به جویدن بیشتر داشته و با سرعت کمتری نیز هضم می شوند.
همچنین فیبر موجود در کربوهیدرات ها از نوسانات سطح قند خون که باعث احساس گرسنگی می شوند، جلوگیری کرده و هورمون سیری را در مغز تحریک می کند. فیبر در مواد غذایی مانند غلات کامل، میوه جات و سبزیجات با پوست، لوبیا، عدس و حبوبات موجود است.
از این رو برای کاهش میزان دریافت کالری و افزایش سطح سیری باید روزانه بین ۲۵ تا ۳۵ گرم فیبر دریافت شود. استفاده از کربوهیدارت های ساده و فرآوری شده (مانند نان سفید، برنج سفید، پاستا و شکر) مناسب نیست زیرا با ایجاد نوسان در سطح قند خون باعث تحریک گرسنگی خواهد شد.
● استفاده از پروتئین مطالعات نشان داده است مصرف پروتئین نسبت به مصرف کربوهیدارت و یا چربی احساس سیری را بیشتر تداوم می دهد.
از این رو مصرف کمی پروتئین همراه با میان وعده ها و وعده های غذایی به سیری طولانی تر کمک می کند. دریافت پروتئین به میزان نیاز روزانه اهمیت زیادی دارد در حالی که دریافت آن به میزان بیش از حد نیاز، سوخت و ساز بدن را تسریع نمی کند. پروتئین در انواع موادغذایی مانند گوشت، مرغ، غذاهای دریایی، لبنیات کم چرب، حبوبات، عدس و محصولات سویا موجود است.
پخت گوشت با روش های پخت کم چرب مانند کباب کردن و یا پخت درون فر مناسب تر است.
● کنترل مصرف چربی با کاهش میزان مصرف چربی، دریافت غذاهای دارای چگالی کالری بالا محدودتر می شود. به عبارت دیگر با دریافت چربی به میزان کمتر، با ثابت نگاه داشتن میزان کالری دریافتی، حجم غذای مصرفی افزایش پیدا می کند. البته باید توجه داشت مصرف مقدار مورد نیاز چربی رژیمی برای سلامت و همچنین حفظ طعم و بافت غذا ضروری است.
از این رو استفاده از محصولات لبنی کم چرب، سس سالاد کم چرب و ... علاوه بر محدود کردن دریافت چربی های اشباع شده و ترانس، چربی مورد نیاز بدن را به آن می رساند.
● مصرف انواع مغز مصرف انواع مغز به دلیل میزان فیبر و پروتئین موجود در آنها، تأثیر مثبتی بر اشتها و احساس سیری دارد تا جایی که خوردن یک مشت انواع مغز احساس سیری را مابین دو وعده غذایی به همراه خواهد داشت. اگرچه توجه به میزان مصرف نیز اهمیت بسزایی دارد زیرا مغزها و انواع دانه ها دارای چگالی کالری بالایی هستند. مصرف انواع مغز مانند بادام زمینی، بادام، گردو و بادام هندی انتخاب مناسبی است.
● نوشیدن آب ساده در کنترل وزن تأثیر بسزایی دارد، خصوصاً اگر جایگزین مصرف نوشابه، آب میوه، قهوه و ... شود. از آنجایی که آب یک نوشیدنی سالم و بدون کالری است، مصرف هشت فنجان از آن در روز توصیه می شود.
میزان مصرف سایر انواع نوشیدنی ها نیز باید تا حد ۲۰۰ کالری در روز محدود شود.
علاوه بر رعایت نکات یاد شده، باید نسبت به میزان دریافت کالری و مواد غذایی مورد نیاز، انتخاب صحیح مواد غذایی و جویدن آرام غذا (بنابر تحقیقات انجام شده مغز برای دریافت پیام سیری ۲۰ دقیقه وقت نیاز دارد) توجه خاصی داشت.
تغذیه و رژیم غذایی نقش مهمی در عملکرد جنسی و قدرت باروری هر دو جنس دارد. الگوی تغذیه مناسب و دریافت مقادیر كافی ویتامین ها و مواد معدنی از جمله ویتامین های گروه B، ویتامینE ،A و عناصر روی، منیزیم، سلنیوم و ... نقش مهمی در سلامت سیستم تناسلی، حفظ و بهبود قدرت باروری، تولید هورمون های جنسی، رشد و نمو دیواره رحم، تولید اسپرم و تشكیل سلول تخم دارند.
بر اساس مطالعه ای که در نشریه طب جنسی به چاپ رسید مشخص شد که مصرف غذاهای دریایی توسط زنان مبتلا به دیابت موجب می شود که این زنان عملکرد جنسی بهتری داشته باشند.
مصرف غذاهای دریایی در مردان نیز موجب بهبود توانایی نعوظ در آنان می شود. متخصصان معتقدند که پیروی از رژیم غذایی مدیترانه ای که سرشار از میوه ها، سبزیجات، روغن زیتون و ماهی می باشد، عملکرد جنسی را در هر دو جنس بهبود می بخشد. از سوی دیگر مصرف کافئین، الکل، سیگار و بی تحرکی موجب بروز اختلال در عملکرد جنسی می گردد.
بر اساس مطالعات ترکیب اسیدهای چرب موجود در اسپرم یکی از عوامل مهم و موثر بر باروری به شمار می رود. تحقیقات اخیر نشان می دهند که غلظت اسیدهای چرب امگا-3 موجود در اسپرم مردان نابارور کمتر از سایر مردان است. همچنین در مردان بارور نسبت اسیدهای چرب امگا- 3 به امگا- 6 بالاتر می باشد. بنابراین اسیدهای چرب امگا- 3 می توانند در مردان ناباروری که دچار اختلال در تعداد، حركت و شكل اسپرم هستند، به درمان ناباروری کمک کنند.
امگا- 3 نوعی اسید چرب غیر اشباع با چندین پیوند دوگانه است. این اسیدهای چرب در هر مرحله از زندگی ضروری اند و در تنظیم کلیه عملکردهای فیزیولوژیک بدن از جمله در سیستم قلبی - عروقی، تولید مثل، ایمنی، عصبی، بینایی، پوست و اسکلت به کارمی روند. سه اسید چرب معروف از خانواده امگا- 3 عبارتند از: آلفالینولنیک اسید (ALA)، ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA)و دوکوزاهگزانوئیک اسید (DHA).
ماهی ها به ویژه ماهی های چرب و روغنی، تخم کتان و گردو منابع غذایی امگا- 3 به شمار می روند. منبع:salamatnews.com
هندوانه حاوی کلسیم می باشد که به رشد استخوان ها کمک می کند
بتاکاروتن موجود در هندوانه پس از ورود به بدن به ویتامین A تبدیل می شود. این باعث می شود کودک در برابر اختلالات چشم وابسته به سن محافظت شود.
تغذیه در ماه های اول زندگی، تاثیر مستقیمی بر آینده کودک دارد. بنابراین، والدین باید دقت کنند، بهترین مواد غذایی را برای فرزند خود مهیا کنند تا از رشد مناسب و سالم او مطمئن شوند. یکی از میوه‌هایی که معمولا کودکان دوست دارند آشنا می شوید.
ارزش غذایی هندوانه در هر 100 گرم
-کالری : 30
-کربوهیدرات : 7.6 گرم
-سدیم : 1 میلی گرم
-پروتئین : 0.6 میلی گرم
-ویتامین A: یازده درصد
-ویتامین ث : 14 درصد
-کلسیم : 1 درصد
-آهن : 1 درصد
هندوانه سرشار از ویتامین هاي گروه A است
خواص هندوانه برای کودکان - هندوانه به سلامت قلب و استخوان ها کمک می کند
هندوانه حاوی لیکوپن است که عمدتاً برای سلامت قلب و عروق مفید است زیرا به بهبود فشار خون کمک می کند. همچنین مطالعات نشان می دهد که هندوانه به دلیل داشتن کلسیم برای سلامت استخوان ها نیز مفید است و احتمال پوکی استخوان را کاهش می دهد و همچنین سبب تقویت مفاصل کودکان می شود.
- هندوانه دارای خواص آنتی اکسیدانی و ضد التهابی قدرتمند است
هندوانه ترکیباتی دارد که به کاهش التهاب کمک می کند و باعث خنثی کردن رادیکال های آزاد می شود. حتما هندوانه رسیده را انتخاب کنید زیرا آنها حاوی ترکیبات ضد التهابی هستند.
- هندوانه بینایی را بهبود می بخشد
بتاکاروتن موجود در هندوانه پس از ورود به بدن به ویتامین A تبدیل می شود. این باعث می شود کودک در برابر اختلالات چشم وابسته به سن محافظت شود و همچنین باعث ایجاد رنگدانه در شبکیه چشم ها شود. ویتامین A همچنین به حفظ سلامت پوست، دندان ها و استخوان های کودکان کمک می کند.
- هندوانه به خلاص شدن از مایعات اضافی بدن کمک می کند
هندوانه جریان ادرار را افزایش می دهد، اما بدون ایجاد فشار بر کلیه ها، هندوانه به خلاص شدن مایعات از بدن کمک می کند، این تضمین می کند که کودک شما به بهترین وجه از مایعات اضافی بدن خود خلاص شود.
آب هندوانه برای درمان یبوست بسیار مفید است
- هندوانه سبب تقویت سیستم ایمنی می شود
هندوانه سرشار از ویتامین C است که برای تقویت سیستم ایمنی بدن بسیار مفید است. ویتامین ویتامین C همچنین به بهبود زخم ها کمک می کند. بنابراین ، اگر کودکتان سیستم ایمنی ضعیفی دارد می توانید با دادن هندوانه به او، به روش طبیعی سیستم ایمنی بدنش را تقویت کنید.
- هندوانه هضم غذا را بهبود می بخشد
هندوانه غنی از فیبر غذایی است. به همین دلیل به سلامت دستگاه گوارش کمک زیادی می کند. همچنین به درمان یبوست در کودکان و همچنین سندرم روده تحریک پذیر در کودکان کمک می کند.
چه زمانی میتوانید به کودک خود هندوانه بدهید؟
متخصصان توصیه میکنند دادن هندوانه به کودک 6 ماهه یا بزرگتر در شرایط عادی مشکلی ایجاد نمی کند بیش از 90 درصد هندوانه از آب تشکیل شده است. بنابراین دادن هندوانه به کودک، یک روش عالی برای مرطوب نگه‌داشتن بدن کودک، به‌ویژه در هوای گرم تابستان است.
رنگ لثه می تواند از قرمز یا صورتی تا قهوه ای یا سیاه متغیر باشد
رنگ لثه در افراد مختلف متفاوت است. لثه های سیاه و سایر تغییرات رنگ لثه می تواند ناشی از یک وضعیت پزشکی ، دارو ، سیگار کشیدن یا سایر عوامل شیوه زندگی باشد.
لثه ها بافت های سختی هستند که دندان ها را محاصره کرده و نگه می دارند. آنها می توانند از رنگ قرمز یا صورتی تا قهوه ای یا سیاه متغیر باشند. سلامتی دهان و دندان برای رفاه عمومی ضروری است. تغییر در لثه ها می تواند نشان دهنده یک مشکل اساسی برای سلامتی باشد ، بنابراین فرد باید برای تعیین علت با پزشک صحبت کند.
علل لثه های سیاه :
طیف وسیعی از شرایط وجود دارد که می تواند باعث ایجاد لثه های سیاه شود ، از جمله:
1. ملانین
رنگ لثه می تواند از قرمز یا صورتی تا قهوه ای یا سیاه متغیر باشد. بدن به طور طبیعی ملانین را تولید می کند ، ماده ای که به پوست ، مو و چشم آنها رنگ می بخشد. هرچه ملانین بیشتر در بدن خود داشته باشید ، مو ، پوست یا چشم های آنها تیره تر خواهد بود.
لثه های قهوه ای تیره یا سیاه ممکن است به دلیل داشتن ملانین بیشتر در بدن باشد. اگر لثه های یک شخص همیشه بسیار تیره بوده است ، هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.
اگر رنگ لثه در یک دوره کوتاه تغییر کند ، یا اینکه لکه‌های سیاه روی لثه ظاهر شود ، احتمالاً ناشی از ملانین نیست و ممکن است یک مسئله پزشکی باشد.
2. سیگار کشیدن
سیگار کشیدن باعث ایجاد تغییر رنگ لثه های شما می شود. این به ملانوز سیگاری معروف است. سلولهای تخصصی موجود در بدن بنام ملانوسیتها ملانین را می سازند. نیکوتین موجود در تنباکو می تواند باعث شود ملانوسیت ها بیش از حد معمول ملانین تولید کنند.
لثه ها ممکن است قهوه ای یا سیاه شوند. تغییر رنگ می تواند در لکه ظاهر شود یا بر کل قسمت داخلی دهان تأثیر بگذارد. قسمت داخلی گونه ها و لب پایین نیز ممکن است تغییر کند.
تحقیقات پیوندی بین ترک سیگار و تغییر رنگ لثه پیدا کرده است. این نشان می دهد که لکه های تیره رنگ روی لثه ها ناشی از استعمال سیگار ممکن است برگشت پذیر باشد.
3. دارو
مینوسیکلین برای درمان آکنه و برخی عفونت ها مانند کلامیدیا استفاده می شود. یک عارضه جانبی غیرمعمول مینوسیکلین رنگدانه یا تغییر رنگ است که گاهی اوقات می تواند در دهان رخ دهد.
فرد باید در مورد هرگونه تغییر رنگ ناشی از داروها با پزشک خود صحبت کند ، زیرا ممکن است داروهای جایگزین در دسترس باشد.
نیکوتین می تواند باعث تولید ملانین بیشتر شود و منجر به لثه های تغییر رنگ شود
4. خال کوبی آمالگام
خال کوبی آمالگام می تواند در هر جای دهان ظاهر شود اما معمولاً در کنار پر شدن ظاهر می شود. به نظر می رسد یک تکه سیاه ، خاکستری یا آبی درون دهان است.
آمالگام ترکیبی از فلزات است که برای پر کردن و تاج دندان استفاده می شود. اگر ذرات این ماده از بین بروند ، می تواند در زیر لثه ظاهر شود.
درمان معمولاً برای خال کوبی های آمالگام لازم نیست ، زیرا هیچ خطری برای سلامتی ندارند.
5. لثه های زخم نکروز کننده حاد
لثه زخم نکروز کننده حاد ، عفونت لثه است که به دهان خندقی نیز معروف است. باعث تب ، لثه های دردناک و بوی بد دهان می شود. اگر لایه ای از بافت مرده بر روی لثه ها ایجاد شود ، عفونت می تواند باعث ایجاد لثه های سیاه یا خاکستری شود.
دهان خندقی از رشد سریع باکتری ها در دهان ایجاد می شود. این باکتری ها به دلیل بهداشت ضعیف دهان ، استرس ، کمبود خواب یا رژیم غذایی ناسالم ممکن است ایجاد شوند.
علائم اولیه دهان خندقی شامل خونریزی لثه ، بوی بد دهان ، مقدار زیادی بزاق دهان و احساس بیماری است. ممکن است زخم ها در لثه ها در لبه دندان ها شکل بگیرند.
درمان ساده است. دندانپزشک دهان را تمیز می کند و ممکن است آنتی بیوتیک تجویز کند .
شستشوی دهان با دهانشویه دارویی و تمیز کردن دندان و لثه به جلوگیری از تکرار عفونت ها کمک می کند.
6. بیماری آدیسون
نیکوتین می تواند باعث تولید ملانین بیشتر شود و منجر به لثه های تغییر رنگ شود.
بیماری آدیسون بر غدد آدرنال تأثیر می گذارد ، که انواع مختلفی از هورمون ها را ایجاد می کنند. این اختلال این غددها را از تولید هورمون های کافی متوقف می کند.
علائم اولیه شامل موارد زیر است:
- خستگی
- احساس تشنگی بیش از حد معمول
- کاهش وزن ناخواسته
- عدم اشتها
- عضلات ضعیف شده
با پیشرفت بیماری آدیسون ، فرد ممکن است لثه ها و لب های تیره را تجربه کند. اصطلاح پزشکی برای این عمل فشار خون بالا است.
علاوه بر تأثیرگذاری بر لب و لثه ، بیماری آدیسون می تواند باعث ایجاد لکه های تیره پوست در سایر مناطق بدن شود. رایج ترین مکان هایی که ممکن است تکه های تیره ایجاد شود روی زانوها ، ناخنها ، در خطوط کف دستها و اطراف زخمها است.
بیشتر موارد بیماری آدیسون به دلیل مشکل سیستم ایمنی بدن است. این باعث می شود بدن به غدد آدرنال حمله کرده و آسیب ببیند.
در صورت عدم درمان بیماری آدیسون می تواند عوارض شدید ایجاد کند. اگر سطح هورمون خیلی کم شود ، می تواند یک بحران آدرنال ایجاد کند.
علائم بحران آدرنال شامل کم آبی شدید ، تنفس سریع و کم عمق ، خواب آلودگی و کمرنگ بودن پوست است. بحران آدرنال یک اورژانس پزشکی است.
7. سندرم پوتز- جگرز
سندرم پوتز جگرز یک بیماری ژنتیکی است که می تواند خطر ابتلا به پولیپ یا سرطان را افزایش دهد. یكی از علائم اولیه ، ظاهر شدن لکه های آبی تیره یا قهوه ای تیره است. اینها می توانند در دهان و همچنین روی پوست انگشتان و انگشتان پا ظاهر شوند.
سندرم پوتز جگرز به طور معمول در کودکی ظاهر می شوند و با افزایش سن از بین می روند. یکی دیگر از علائم اصلی خونریزی یا انسداد روده است که معمولاً در کودکی نیز رخ می دهد.
یک آزمایش ژنتیکی می تواند نشان دهد که آیا فرد مبتلا به سندرم پوتز-جگرز است یا خیر.
راههای درمان لثه‌های سیاه
درمان لثه های سیاه :
درمان لثه های سیاه به علت آن بستگی دارد. شرایطی مانند عفونت لثه یا بیماری آدیسون معمولاً نیاز به درمان با دارو دارد. ممکن است تغییراتی در رنگ لثه که در اثر سیگار کشیدن ایجاد می شود با ترک سیگار بهبود یابد.
برای روشن شدن رنگ لثه ، دندانپزشکان زیبایی می توانند خدماتی ارائه دهند. با این حال ، سفید کردن می تواند باعث آسیب به لثه شود و فقط باید توسط یک متخصص انجام شود.
پیشگیری از سیاه شدن لثه :
بهداشت خوب دهان و كاهش مصرف قند به سالم ماندن دندانها و لثه ها كمك می كند.
افراد می توانند با مسواک زدن مرتب دندانها ، نخ دندان زدن و قطع کردن قند ، بهداشت دهان و دندان را حفظ کنند.
این اقدامات باید در کنار مراجعه منظم به دندانپزشک انجام شود. حفظ بهداشت دهان و دندان بهترین روش برای سالم نگه داشتن دندان ها و لثه ها است.
همچنین ممکن است فرد با استفاده از یک مسواک با برس نرم ، لثه های خود را مرتبا و به آرامی مسواک بزند.
محصولات بهداشت دهان و دندان در اکثر داروخانه ها و بصورت آنلاین از جمله مسواک ، نخ دندان و دهانشویه برای خرید در دسترس است .
در موارد خفیف تا متوسط مبتلایان به ویروس کرونا ، از بین رفتن حس بویایی و در نتیجه چشایی، یکی از غیرمعمول ترین علائم اولیه بیماری Covid-19 است.
آنوسمی، که اساساً به معنای از بین رفتن حس بویایی است ، علامتی است که تعدادی از بیماران مبتلا به کرونا ویروس دارند. این ممکن است با از بین رفتن حس چشایی و از بین رفتن اشتها مرتبط باشد ، ما مطمئن نیستیم، اما این به وضوح چیزی است که باید مراقب آن باشیم. گاهی اوقات این علائم ،علائم اصلی نیستند.
در حالی که تب ، سرفه و تنگی نفس علائم اصلی Covid-19 است ، با بررسی های اخیر از موارد خفیف تر در کره جنوبی مشخص شد که در 30٪ بیماران عمده ترین علامت بروز از بین رفتن بویایی است. در آلمان ، بیش از دو در سه مورد تأیید شده دچار آنوسمی شدند.
به کسانی که علائم نگران کننده دارند (که ممکن است کروناویروس باشد یا نباشد) به آنها توصیه می شود که در خانه بمانند و علائم خود را تحت نظر بگیرند و از مراجعه بی مورد به بیمارستانها و کلینیک ها خودداری کنند.
آیا آزمایشی برای تست حس بویایی و چشایی در خانه وجود دارد؟
تست حس بویایی و چشایی کرونا
"تست آب‌نبات ژله‌ای"
استیون مونگر ، مدیر مرکز بویایی و چشایی در دانشگاه فلوریدا گفت: "شما یک آب‌نبات ژله‌ای را با یک دست بگیرید و با دست دیگر بینی خود را محکم بگیرید، آب‌نبات را داخل دهان بگذارید و آن را بجوید. حالا بگویید این یک آب‌نبات ژله‌ای با چه طعمی است. اگر طعم ژله به علاوه شیرینی آب‌نبات را بدست آورید می دانید که حس چشایی دارید.
سپس ، در حالی که هنوز در حال جویدن آب‌نبات ژله‌ای هستید ، ناگهان بینی خود را رها کنید. اگر حس بویایی دارید ، ناگهان همه بوها را دریافت خواهید کرد. بنابراین اگر بتوانید از شیرینی و ترشی به طعم کامل بروید و بدانید که طعم آن چیست ، بنابراین حس بوی شما احتمالاً خوب است.
اما اگر آب‌نبات ژله‌ای در دسترس نداشته باشید چه کنید؟ شما می توانید از غذاهای دیگری نیز استفاده کنید.
اگر شما می توانید ماده خاص دیگری را که باعث تحریک اعصاب دیگر نشود ، تشخیص دهید حس بویایی شما خوب است (مانند تشخیص بوی قهوه یا بوی پوست پرتقال)
اما شما باید مراقب باشید ، زیرا همیشه شما از حس بویایی استفاده نمی کنید ، به عنوان مثال ، آمونیاک یا محلول های تمیز کننده ، آنها عصب سه قلو را تحریک می کنند و بنابراین مردم فکر خواهند کرد من می توانم بوی آنها را تشخیص بدهم اما نه ، این درست نیست. آنها در واقع بو نمی دهند ، آنها از عصب سه قلو استفاده می کنند.
افرادی که دچار مشکلات بویایی یا چشایی شدند تصور کنند که شاید به بیماری کرونا مبتلا شده‌اند
اقداماتی که هنگام از دست دادن حس بویایی و چشایی باید انجام دهید:
اگر فکر می کنید حس بویایی خود را از دست داده اید (و دلیل پزشکی دیگری برای آن ندارید) ، متخصصان می گویند که این علامت را جدی بگیرید. در این مرحله با اطمینان می توان آن را در همان مقوله مثلاً تب قرار دهیم، بدیهی است که علل مختلفی می تواند باعث ایجاد تب شود. اما اگر حس بویایی خود را سریع از دست دادید می توانید با پزشک خود تماس بگیرید تا در مورد اقدامات عملی که باید انجام دهید صحبت کنید.
توصیه میکنیم افرادی که طی هفته‌های گذشته دچار مشکلات بویایی یا چشایی شدند این تصور را داشته باشند که شاید به بیماری کرونا مبتلا شده‌اند و بهتر است دستورات مربوط به بهداشت فردی را رعایت کنند تا این بیماری را به دیگران منتقل نکنند و در واقع باید خود را ایزوله کنند.
توصیه ما این است كه شما باید حدود 14 روز خودتان را جدا كنید و قرنطینه كنید و ویروس کرونا را در افراد دیگر پخش نکنید. اگر مجبور هستید بیرون بروید ، یک ماسک بزنید تا ویروس را به دیگران منتقل نکنید.
اگر از بین رفتن حس بویایی و چشایی را تجربه می کنید ، مواظب باشید زیرا خطرات زیادی وجود دارد از جمله عدم تشخیص نشت گاز یا شیر فاسد یا غذای مسموم.
از بین رفتن حس بویایی می تواند در ادامه بیماری و به همراه سایر علائم شایع تر بروز کند.
کشاله ران شما ناحیه مفصل ران است که بین شکم و ران شما قرار دارد. جایی که شکم شما متوقف می شود و پاهای شما شروع می شود.
اگر زنی با درد در کشاله ران در سمت راست مواجهه شود ، ناراحتی می تواند نشانه ای از مشکلات احتمالی باشد.
شایع ترین علت درد کشاله ران در زنان :
به طور معمول ، درد شما در اثر آسیب دیدگی یکی از ساختارهای ساق پا که به کشاله ران شما متصل است ، مانند کشش یا پارگی عضلات ، رباط یا تاندون ایجاد می شود.
"کشش کشاله ران" معمولاً به پارگی یا کشش عضلات ، که در قسمت داخلی ران قرار دارند ، اطلاق می شود.
این نوع صدمات کشاله ران معمولاً در اثر استفاده بیش از حد ایجاد می شود و در بین افراد فعال جسمی رایج است.
با شکستگی لگن ، درد به طور معمول در کشاله ران یا بالای ران فوقانی خارجی وجود خواهد داشت
10 دلیل دیگر درد کشاله ران سمت راست در خانمها :
فراتر از آسیب دیدگی در عضله ، رباط یا تاندون ، درد کشاله ران شما می تواند نتیجه هر یک از شرایط مختلف مانند موارد زیر باشد:
آرتروز در باسن شما :
یک علامت بارز ورم مفاصل ران ، درد در ناحیه کشاله ران عمیق است که گاهی اوقات به سمت قسمت داخلی پا تا ناحیه زانو تابیده می شود. این درد کشاله ران می تواند با ایستادن یا راه رفتن برای طولانی مدت زمان شدیدتر شود.
غدد لنفاوی بزرگ شده :
گره های لنفاوی ، که به آن غدد لنفاوی نیز گفته می شود ، در کشاله ران (غدد لنفاوی اینگوینال یا فمورال) به دلایل مختلف از جمله آسیب ، عفونت ( لنفادنیت ) یا به ندرت سرطان ممکن است تورم ایجاد کرده و باعث ناراحتی شود.
فتق فمورال :
در زنان بیشتر از مردان اتفاق می افتد ، فتق فمورال برآمدگی و بیرون زدگی احشا در قسمت بالای ران و نزدیک کشاله ران می‌باشد. در واقع زمانی اتفاق می‌افتد که یک قسمت کوچک از روده باریک وارد کانال فمورال میشود. کانال فمورال حاوی گره لنفاوی روزنمولر و عروق لنفاوی میباشدو دقیقاً در زیر لیگامان اینگواینال واقع شده‌است.
شکستگی لگن :
با شکستگی لگن ، درد به طور معمول در کشاله ران یا بالای ران فوقانی خارجی وجود خواهد داشت. اگر استخوان لگن شما در اثر مواردی مانند سرطان یا آسیب و استرس ضعیف شود ممکن است مدتی قبل از شکستگی احساس درد در ناحیه کشاله ران یا ران داشته باشید.
فتق اینگوینال :
فتق مغبنی یا فتق اینگوینال در ناحیه کشاله ران است. اگرچه در مردان شایع تر است ، فتق اینگوینال بافت داخلی است که از طریق یک نقطه ضعف در عضلات کشاله ران شما فشار می آورد.
به عنوان یک زن ، ممکن است شما یک فتق مایع غیر انعطاف پذیر یا مخفی داشته باشید که باید با استفاده از لاپاراسکوپی ارزیابی شود.
عفونت ادراری ممکن است منجر به درد کشاله ران متوسط تا شدید شود
سنگ کلیه :
سنگ کلیه یک ترکیب سختی از مواد معدنی و نمکی است که در کلیه های شما ایجاد می شود. یک سنگ کلیه به طور معمول باعث ایجاد درد نمی شود تا در کلیه یا به سمت مجرای ادرار شما که مثانه شما را به کلیه شما وصل می کند حرکت کند.
سنگ کلیه را می توان با دردی که به کشاله ران کشیده می شود احساس کرد.
علائم دیگر سنگ کلیه می تواند شامل موارد زیر باشد:
درد شدید در ناحیه کمر و پهلو
تهوع و استفراغ
نیاز مداوم به ادرار کردن
درد هنگام ادرار کردن
ادرار قهوه ای ، قرمز یا صورتی
ادرار اغلب در مقادیر اندک
ورم استخوان پوبیس :
ورم استخوان پوبیس یک التهاب غیر عفونی کننده سمفیز pubic است ،سمفیز پوبیس یک مفصل غضروفی ( که از فیبرو غضروف تشکیل شده) می باشد که بوسیله لیگامانهای خیلی قوی بسته شده است. این بدان معنی می باشد که حرکات خیلی محدودی در این مفصل رخ می دهد.
علائم ورم استخوان پوبیس می تواند شامل موارد زیر باشد:
درد شدید در ناحیه کشاله ران که با پیاده روی ، بالا رفتن از پله ها ، عطسه و سرفه تشدید می شود.
اختلال در راه رفتن
تب درجه پایین
کیست تخمدان :
از جمله علائم کیست تخمدان درد است که از کشاله ران شما به طرف دنده های تحتانی و لگن تابیده می شود. بیشتر کیست تخمدان علائمی ایجاد نمی کند. اگر علائم شما ایجاد شود ، می تواند در قسمت تحتانی شکم در طرف محل قرارگیری کیست باشد:
درد
فشار
ورم
نفخ
اگر کیست پارگی داشته باشد ، ممکن است درد ناگهانی و شدیدی را تجربه کنید.
فشار روی عصب :
هنگامی که توسط بافت اطراف آن مانند عضله ، استخوان یا تاندون ، روی عصب فشار وارد شود ، می تواند عملکرد آن عصب را مختل کند. عصبی که در لگن قرار دارد می تواند منجر به سوزش یا درد شدید در کشاله ران شود.
عفونت ادراری :
عفونت ادراری ممکن است منجر به درد کشاله ران متوسط تا شدید شود که هنگام ادرار کردن می تواند شدت یابد.
علائم دیگر عفونت ادراری می تواند شامل موارد زیر باشد:
نیاز مداوم به ادرار کردن
ادرار اغلب در مقادیر اندک
ادرار با بوی قوی
ادرار ابری
ادرار قهوه ای ، قرمز یا صورتی
درد در دوران بارداری
در هنگام بارداری می توان تعدادی از دلایل در مورد درد کشاله ران را توضیح داد.
رحم شما در حال گسترش است ، که می تواند در تعدادی از مناطق از جمله کشاله ران منجر به درد و درد شود.
برخی از خانمها گزارش می دهند در صورت فشار آوردن سر نوزاد به ناحیه لگن ، در اواخر دوران بارداری می تواند باعث ناراحتی مداوم یا متناوب کشاله ران شود.
یک علت نادر از درد کشاله ران بارداری واریکوسل رباط گرد است. رباط دور رحم شما را به کشاله ران متصل می کند.
اگر درد مداوم یا غیرمعمول در ناحیه کشاله ران را تجربه می کنید به پزشک مراجعه کنید
درمان درد کشاله ران :
اگر در حال تجربه شایع ترین علت درد کشاله ران که ناشی از فشار بیش از حد هستید ، به طور معمول با گذشت زمان ، این نوع صدمات به خودی خود بهبود می یابد.
اغلب ، داروهای مسکن و ضد التهاب مانند ایبوپروفن برای درمان کافی هستند. اگرچه ، با وجود استراحت ، ناراحتی شما همچنان ادامه دارد ،پزشک شما می تواند برای تعیین یک برنامه درمانی یا برای شناسایی علت و یا شرایط اساسی متفاوت ، تشخیص کاملی را انجام دهد.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید ؟
اگر درد مداوم یا غیرمعمول در ناحیه کشاله ران را تجربه می کنید ، پزشک شما می تواند منبع ناراحتی را شناسایی کرده و یک برنامه درمانی تهیه کند. قطعاً اگر علایم زیر را دارید پزشک خود را ببینید:
- شما علائم جسمی قابل توجهی مانند برآمدگی در کنار استخوان پیبیک خود دارید که می تواند نشان دهنده فتق باشد.
- احساس می کنید که ممکن است دچار عفونت ادراری شوید ، معالجه مهم است. عفونت ادراری بدون درمان می تواند منجر به عفونت کلیه شود.
- شما علائم سنگ کلیه را دارید.
- اگر درد کشاله ران شما ناگهانی و شدید باشد یا همراه علایم زیر باشد:
تب
استفراغ
تنفس سریع و پی در پی
ضعف ، سرگیجه
اینها می تواند علائم تعدادی از بیماری ها از جمله پارگی کیست تخمدان باشد.
واکسن MMR ام‌ام‌آر واکسنی جهت پیشگیری از سرخک، اوریون و سرخچه است. دوز اول این واکسن معمولاً حوالی ۹ تا ۱۵ ماهگی و دوز دوم بین ۲۵ ماهگی تا ۶ سالگی تجویز میشود و میان این دو دوز، باید دست‌کم ۱ ماه فاصله باشد.
واکسن MMR که در سال 1971 در ایالات متحده معرفی شده است ، به جلوگیری از سرخک ، اوریون و سرخچه کمک می کند. این واکسن تحول عظیمی در نبرد برای جلوگیری از این بیماری های خطرناک بود.
واکسن MMR چه می کند؟
واکسن MMR در برابر سه بیماری عمده محافظت می کند: سرخک ، اوریون و سرخچه. هر سه این بیماری می توانند عوارض جدی برای سلامتی ایجاد کنند. در موارد نادر ، آنها حتی می توانند منجر به مرگ شوند. قبل از انتشار واکسن ، این بیماری ها بسیار رایج بود.
سرخک :
علائم سرخک شامل موارد زیر است:
راش
سرفه کردن
آبریزش بینی
تب
لکه های سفید در دهان ( لکه های کوپلیک )
سرخک می تواند منجر به ذات الریه ، عفونت گوش و آسیب مغزی شود.
اوریون :
علائم اوریون شامل موارد زیر است:
تب
سردرد
تورم غدد بزاقی
دردهای عضلانی
درد هنگام جویدن یا بلعیدن
ناشنوایی و مننژیت هر دو عارضه احتمالی اوریون هستند.
سرخچه :
علائم سرخچه شامل موارد زیر است:
راش
تب خفیف تا متوسط
چشمهای قرمز و ملتهب
گره های لنفاوی متورم در پشت گردن
آرتروز (بیشتر در زنان)
سرخچه می تواند برای زنان باردار عوارض جدی ایجاد کند ، از جمله سقط جنین یا نقایص هنگام تولد .
از واکسن mmr چه می دانید
چه کسی باید واکسن MMR را دریافت کند؟
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)سن توصیه شده برای دریافت واکسن MMR عبارتند از:
کودکان 12 تا 15 ماهه برای دوز اول
کودکان 4 تا 6 ساله برای دوز دوم
بزرگسالان 18 سال و بالاتر و بعد از سال 1956 متولد می شوند باید یک دوز دریافت کنند ، مگر اینکه بتوانند ثابت کنند که قبلاً واکسینه شده اند یا هر سه بیماری داشته اند.
قبل از مسافرت بین المللی ، کودکان بین 6 تا 11 ماه باید حداقل دوز اول را دریافت کنند. این کودکان پس از رسیدن به سن 12 ماهگی باید دو دوز مصرف کنند. کودکان 12 ماه یا بالاتر باید هر دو دوز را قبل از مسافرت دریافت کنند.
هرکسی که 12 ماه یا بیشتر است که قبلاً حداقل یک دوز MMR دریافت کرده اما در هنگام شیوع بیماری اوریون در معرض خطر بیشتری قرار دارد ، باید واکسن اوریون را دریافت کند.
در همه موارد ، حداقل دو روز باید دوز مصرف شود.
چه کسی نباید واکسن MMR را دریافت کند؟
افرادی که نباید واکسن MMR دریافت کنند. این شامل افرادی است که:
- یک واکنش آلرژیک شدید یا تهدید کننده زندگی به نئومایسین یا یکی دیگر از اجزای واکسن داشته اند.
- یک واکنش جدی به دوز قبلی MMR یا MMRV (سرخک ، اوریون ، سرخچه و واریسلا) داشته است.
- سرطان دارند یا در حال درمان سرطان هستند که سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کنند.
- مبتلا به HIV ، ایدز یا اختلال سیستم ایمنی دیگری هستید.
- در حال دریافت داروهایی هستند که بر سیستم ایمنی بدن مانند استروئیدها اثر می گذارند
اند مانند: سل
علاوه بر این ، ممکن است بخواهید واکسیناسیون را به تعویق بیاندازید:
- در حال حاضر یک بیماری متوسط تا شدید است.
- باردار هستند.
- اخیراً دچار انتقال خون شده اید یا حالتی داشته اید که باعث می شود شما به راحتی خونریزی کنید.
- در چهار هفته گذشته واکسن دیگری دریافت کرده اند.
هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد واکسن MMR باعث اوتیسم می شود
واکسن MMR و اوتیسم :
مطالعات متعددی ارتباط بین MMR-اوتیسم را بر اساس افزایش موارد اوتیسم از سال 1979 بررسی کرده اند.
مجله معتبر پزشکی طب غربیدر سال 2001 گزارش كرد كه تعداد تشخيص هاي اوتيسم از سال 1979 رو به افزايش است. با وجود اين ، مطالعه پس از معرفي واكسن MMR ، در موارد اوتيسم افزايش نيافته است. در عوض ، محققان دریافتند که تعداد فزاینده موارد اوتیسم به احتمال زیاد ناشی از تغییر در نحوه تشخیص پزشکان اوتیسم است.
از زمان انتشار این مقاله ، مطالعات متعدد هیچ ارتباطی بین واکسن MMR و اوتیسم مشاهده نکرده است . علاوه بر این ، یک مطالعه در سال 2014 منتشر شده در کودکان ، بیش از 67 مطالعه در مورد ایمنی واکسن ها را در ایالات متحده بررسی کرده و نتیجه گرفته است که "شواهد زیادی است که واکسن MMR با شروع اوتیسم در کودکان همراه نیست."
و یک مطالعه 2015 منتشر شده در مجله انجمن پزشکی آمریکا نشان داد که حتی در بین کودکانی که خواهر و برادر اوتیسمی دارند ، خطر ابتلا به اوتیسم در ارتباط با واکسن MMR وجود ندارد.
علاوه بر این ، مؤسسه معتبر پزشکی و سازمان بهداشت جهانی هر دو موافق هستند: هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد واکسن MMR باعث اوتیسم می شود.
عوارض واکسن mmr
عوارض جانبی واکسن MMR :
مانند بسیاری از روشهای درمانی ، واکسن MMR می تواند عوارض جانبی ایجاد کند. با این حال ، بیشتر افرادی که واکسن دریافت کرده اند ، به هیچ وجه عوارض جانبی ندارند. علاوه بر این CDC اظهار می دارد که "دریافت واکسن MMR بسیار کم خطرتر از ابتلا به سرخک ، اوریون یا سرخچه است."
عوارض جانبی واکسن MMR می تواند از جزئی تا جدی باشد:
جزئی : تب و بثورات خفیف
متوسط : درد و سفتی مفاصل ، تشنج و تعداد پلاکت کم است
جدی : واکنش آلرژیک ، که می تواند باعث کهیر ، تورم و مشکل در تنفس شود (بسیار نادر)
اگر شما یا فرزندتان نسبت به واکسن هایی که شما را نگران کرده است عوارض جانبی دارید ، به پزشک خود بگویید.
با افزایش نگرانی ها در مورد کرونا ویروس جدید ، جستجوی آنلاین به دنبال راه هایی برای تقویت سیستم ایمنی بدن افزایش یافته است. آیا راههایی برای تقویت سیستم ایمنی بدن وجود دارد؟ آیا ویتامین ها کمک می کنند؟
از آنجا که اخبار مربوط به زمان کرونا ویروس لقب "COVID-19" توسط سازمان بهداشت جهانی با انتشار آن در چین و سایر نقاط جهان ، عناوینی را ایجاد می کند ، بیشترین توجه به پیشگیری و قرنطینه انجام شده است. در حالی که به طور صحیح شستن دست ها و ماندن در خانه ایده خوبی است ، اما مهم است که سیستم ایمنی بدن خود را تقویت کنید تا بدن بتواند به طور مؤثر با ویروس مبارزه کند.
سیستم ایمنی بدن برای مقابله با عفونت و بیماری طراحی شده است. این روش های مختلفی برای تشخیص و از بین بردن هر چیزی که برای بدن شما بیگانه است از جمله باکتری ها ، ویروس ها ، قارچ ها ، انگل ها یا سلول های ناسالم مانند سلول های سرطانی دارد.
قدرت سیستم ایمنی بدن در افراد مختلف متفاوت است و به علاوه ، روز به روز به دلیل توانایی آن در مقابله با عفونت بسته به عوامل زیادی متغیر است. در اینجا چندین کار وجود دارد که می توانید در هنگام شیوع COVID-19 سیستم ایمنی بدن خود را بالا ببرید.
سیستم ایمنی بدن برای مقابله با عفونت و بیماری طراحی شده است
استرس را کاهش دهید :
با تمام عناوین روزانه ، عذاب و غم و اندوه در مورد کروناویروس زیاد است. برخی آنقدر وحشت دارند که شروع به جمع آوری کالاهای اساسی و مواد غذایی کرده اند. این ایده خوبی است که برای هر شرایط اضطراری مهمی آماده شوید و این شامل شیوع ویروسی است البته این را بخاطر بسپار که هورمون های استرس سیستم ایمنی را کاهش می دهند و باعث می شود که پاسخ آن به عفونت های ویروسی کمتر مؤثر باشد.
در کوتاه مدت ، هورمون استرس کورتیزول می تواند ایمنی بدن را با محدود کردن التهاب تقویت کند. اما هنگامی که از یک آستانه مشخص عبور کرد ، بیش از حد کورتیزول در خون ، در را برای التهاب بیشتر باز می کند. استرس همچنین بر تولید لنفوسیت ها (گلبول های سفید که اولین خط دفاع بدن در برابر عفونت هستند ) تأثیر منفی می گذارد شما را در معرض بیماری ویروسی قرار می دهد.
در طی این دوره ، سعی کنید وحشت نکنید زیرا فقط مسائل را بدتر می کنید. به یاد داشته باشید. برای تسکین استرس ، استراحت کنید وقتی احساس استرس و اضطراب می کنید سعی کنید برخی از تکنیک های آرامش مانند یوگا ، مدیتیشن یا تفکر مثبت را تمرین کنید.
سیستم ایمنی بدن ، سیستم دفاعی طبیعی بدن است
ورزش کنید ، اما بیش از حد حرکت نکنید :
ورزش منظم سلامت قلب و عروق را کاهش می دهد ، فشار خون را پایین می آورد ، به کنترل وزن بدن کمک می کند و از بیماری ها محافظت می کند. ورزش همچنین گردش خون را بهبود می بخشد ، به سلولهای سیستم ایمنی بدن اجازه می دهد تا آزادتر از بدن حرکت کنند و کار خود را به صورت مؤثرتر انجام دهند.
اگرچه دانشمندان هنوز ارتباط مستقیمی بین ورزش و سلامت سیستم ایمنی برقرار نکرده اند، منطقی است که تصور کنیم ورزش منظم و معتدل می تواند با پیشگیری از سلامت عمومی به جلوگیری از بیماری کمک کند. با این حال ، ورزش شدید می تواند باعث التهاب در بدن شود که ممکن است سیستم ایمنی بدن را به صورت بیش از حد ارسال کند. بنابراین ، سعی کنید به خصوص در مواقع شیوع ویروسی فصلی ، بیش از حد ورزش نکنید.
رژیم غذایی متعادل با میوه و سبزیجات بخورید :
سیستم ایمنی بدن ، سیستم دفاعی طبیعی بدن است و مانند هر ارتش ، رزمندگان آن نیز نیاز به تغذیه دارند. به خوبی مشخص شده است که افرادی که در فقر زندگی می کنند و سوء تغذیه دارند ، در معرض بیماری های عفونی قرار دارند. اگرچه مطالعات اندکی صورت گرفته است که اثرات تغذیه را مستقیماً بر توسعه بیماریهای عفونی مرتبط می کند ، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد کمبودهای مختلف ریز مغذی از جمله روی ، سلنیوم ، آهن ، مس ، اسیدفولیک و ویتامین های A ، B6 ، C و E می توانند پاسخ ایمنی بدن را تغییر دهند.
اطمینان حاصل کنید که رژیم غذایی متعادل را با میوه و سبزیجات بخورید تا بتوانید میزان مناسب ریز مغذی ها را دریافت کنید.
هنگامی که خواب کافی ندارید تولید آنتی بادی و سلولهای ایمنی کاهش می یابد
سیگار نکشید :
استعمال دخانیات تأثیرات زیادی بر سلامت سیستم ایمنی بدن دارد ، از جمله:
حساسیت بیشتر در برابر عفونت هایی مانند ذات الریه و آنفولانزا
بیماری های شدیدتر و طولانی تر
سطح پایین تر از آنتی اکسیدان های محافظ (مانند ویتامین C) در خون
به اندازه کافی بخوابید :
مطالعات نشان می دهد افرادی که خواب با کیفیت ندارند و یا خواب کافی ندارند ، احتمال دارد بعد از قرار گرفتن در معرض ویروس بیمار شوند. هنگام خواب ، بدن پروتئین هایی به نام سیتوکین ها آزاد می کند در حالی که کمبود خواب باعث کاهش تولید آنها می شود. سیتوکین ها در موارد عفونت یا التهاب بسیار مهم هستند. هنگامی که خواب کافی ندارید تولید آنتی بادی و سلولهای ایمنی کاهش می یابد.
مقدار مطلوب خواب در بیشتر بزرگسالان بین 7 تا 8 ساعت است. با این حال ، کودکان و نوجوانان در مدرسه ممکن است به 10 ساعت خواب نیاز داشته باشند.
استعمال دخانیات تأثیرات زیادی بر سلامت سیستم ایمنی بدن دارد
سطح ویتامین D خود را بررسی کنید:
در حالی که مطالعه بیشتری در مورد ارتباط بین ویتامین D و سلامت سیستم ایمنی مورد نیاز است ، برخی تحقیقات امیدوارکننده می گویند که بررسی میزان ویتامین D شما و مصرف یک ویتامین D می تواند به بدن شما در مقابله با بیماری های تنفسی کمک کند.
بدن ما به ویتامین D کافی برای تولید پروتئین های ضد میکروبی که ویروس ها و باکتری ها را از بین می برد نیاز دارند. اگر شما ویتامین D کافی در گردش خون ندارید ، در تولید این پروتئین ها مؤثرتر و مستعد ابتلا به عفونت هستید. این پروتئین ها به ویژه در دستگاه تنفسی فعال هستند.
ویتامین D را می توان در ماهی های چرب مانند ماهی قزل آلا ، و در شیر یا غذاهای غنی شده با ویتامین دی یافت. قرار گرفتن در معرض آفتاب در زمستان به طور معمول از ویتامین D کمتری برخوردار است. برای بررسی میزان ویتامین D به آزمایش خون نیاز است. کمتر از 20 نانوگرم در میلی لیتر کمبود در نظر گرفته می شود. بالاتر از 30 مطلوب است.
از مصرف الکل خودداری کنید:
مطالعات بیشماری ارتباط بین مصرف الکل و عملکرد سیستم ایمنی را پیدا کرده اند. تحقیقات نشان می دهد افرادی که بیش از حد می نوشند مستعد ابتلا به بیماری های تنفسی و ذات الریه هستند و آرامتر از عفونت و زخم ها بهبود می یابند. الکل تعداد میکروب های موجود در میکروبیوم روده را تغییر می دهد (میکروارگانیسم هایی که روی سیستم ایمنی بدن تأثیر می گذارند) الکل بیش از حد می تواند به ریه ها آسیب برساند و سیستم ایمنی مخاطی را مختل کند ، که برای کمک به بدن در شناخت عوامل بیماری زا و مبارزه با عفونت ضروری است.
نکته پایانی این است که هیچ قرص جادویی یا مواد غذایی خاصی برای تقویت سیستم ایمنی بدن و محافظت از شما در مقابل کروناویروس جدید وجود ندارد. اما روش های واقعی وجود دارد که می توانید از خود مراقبت کنید و به سیستم ایمنی بدن بهترین فرصت را برای انجام کار خود در برابر بیماری تنفسی می دهید.
احتمالاً نگران شیوع کروناویروس (که آن را COVID-19 نیز می نامید) نگران نیستید ، اما یافتن تعادل بین دقت و وحشت دشوار است.طبق اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها (CDC) ، اگر بالای 65 سال سن داشته باشید، در یک گروه پرخطر برای وبروس کرونا قرار دارید.خوشبختانه ، شما می توانید خود را از ویروس محافظت کنید ، بنابراین سعی کنید نگران نباشید.
حفظ فاصله اجتماعی :
سعی کنید تا حد ممکن در خانه بمانید تا از تماس با دیگران جلوگیری کنید. تنها راه جلوگیری از عفونت کروناویروس جلوگیری از تماس با افرادی که به آن مبتلا هستند. متأسفانه تشخیص اینکه چه کسی مسری است آسان نیست به خصوص که برخی از افراد دارای علائم خفیف یا فاقد آن هستند. تا تهدید ویروس به پایان نرسد ، از وقت خود در خانه لذت ببرید و در صورت لزوم فقط بیرون بروید.
اگر به چیزی از فروشگاه نیاز دارید، ببینید که آیا می توانید قبل از بیرون آمدن آن را تحویل بگیرید و آن را تهیه کنید.
کارهایی را که از آنها لذت می برید انجام دهید ، مانند خواندن کتاب، پخت و پز یا بازی.
راههای پیشگیری از کرونا
از ازدحام جمعیت بخصوص در مناطقی که تهویه مطبوع ندارند ، فاصله بگیرید. به نظر می رسد که ویروس در مناطق شلوغ سریعتر پخش شود ، به خصوص اگر گردش هوای تازه زیادی وجود نداشته باشد.
حداقل 6 فوت (1.8 متر) را از افرادی که به وضوح بیمار هستند دور شوید. برای شما بسیار مهم است که از هرکسی که سرفه می کند یا عطسه می کند فاصله بگیرید. حتی اگر مبتلا به ویروس کرونا نیستند ، تهدیدی برای سیستم ایمنی بدن شما محسوب می شود. اگر فردی را دیدید که مریض به نظر می رسد ، با مهربانی خود را از آنها دور کنید.
شما معمولاً با آغوش گرفتن از دوستان و اعضای خانواده خود استقبال می کنید و دست دادن در مکانهایی مانند کار معمول است. تا زمانی که با ویروس کرونا تهدید نشوید ، مهم است که تا حد امکان از تماس با دیگران خودداری کنید.
محافظت از خود در ملاء عام :
جلوگیری از کرونا
دستان خود را از چشم ، بینی و دهان خود دور نگه دارید. این بسیار سخت تر از آن است که به نظر برسد! دستان شما ممکن است با میکروب هایی که در هوا یا روی سطوح قرار دارند در تماس باشند. اگر صورت خود را لمس کنید ، ممکن است به طور تصادفی خود را آلوده کنید. تمام تلاش خود را بکنید تا از تماس با چهره خود جلوگیری کنید مگر اینکه فقط دستان خود را بشویید.
در صورت امکان دست های خود را اشغال کنید تا لمس صورتتان سخت تر باشد. به عنوان مثال ، هنگام سوار شدن در اتوبوس می توانید سرگرمی مانند کار بافندگی یا بازی ویدیویی انجام دهید تا دستان شما مشغول باشد.
وقتی بیرون می روید ، موهای خود را ببندید یا کلاه بپوشید. موهای شما دارای ساختار متخلخل است که می تواند میکروب هایی را که در هوا با آنها روبرو می شوید ، نگه دارد. علاوه بر این ، موهای شما به صورت شما نزدیک است ، بنابراین میکروب ها می توانند به چشم ، بینی یا دهان منتقل شوند. وقتی مجبور هستید خانه خود را ترک کنید ، موهای بلند را در یک پوشش یا کلاه بپوشانید.
در روزهایی که بیرون می روید ، موهای خود را قبل از رفتن به رختخواب بشویید تا به طور تصادفی میکروب ها را به بالش خود منتقل نکنید.
هنگام لمس کردن سطوح در عموم ، دست خود را با یک دستکش یا دستمال بپوشانید. ممکن است در عموم ، به خصوص در هنگام باز کردن درها یا استفاده از نرده ها ، با ویروس کرونا یا میکروب های دیگر روبرو شوید. برای جلوگیری از برداشت میکروب ، از یک دستمال ، انتهای آستین یا دستکش برای پوشاندن دست خود استفاده کنید. این به شما کمک می کند تا از برداشت میکروب ها خودداری کنید.
اگر به طور اتفاقی یک سطح را لمس کرده یا فراموش کرده اید که دست خود را بپوشانید ، بلافاصله دستان خود را با ضدعفونی کننده یا صابون و آب تمیز کنید.
مواد غذایی ، ظروف یا محصولات مراقبت شخصی را به اشتراک نگذارید. دانستن اینکه فردی حامل میکروب است ، غیرممکن است ، بنابراین همیشه از ظروف و حوله تمیز استفاده کنید.
در حالی که هنوز مشخص نیست که چند بار این اتفاق می افتد ، اما به نظر می رسد که برخی افراد حامل کروناویروس هستند. این بدان معناست که ممکن است شخصی خوب ظاهر شود اما هنوز هم می تواند شما را آلوده کند.
هنگام خوردن غذاهایی که توسط دیگران در حین شیوع تهیه شده ، احتیاط کنید. اگر غذا خوردن در بیرون سرگرم کننده و راحت باشد ، در صورت بروز شیوع بیماری در نزدیکی شما ممکن است خطر انقباض کروناویروس را افزایش دهد. به احتمال زیاد نیازی به نگرانی نیست ، اما اگر کسی که غذای شما را تهیه می کند مریض باشد می توانید با میکروب روبرو شوید.
غذاهایی را که پخته شده اند انتخاب کنید زیرا گرما میکروب ها را از بین می برد.
تمیز کردن و ضد عفونی کردن :
پیشگیری از کرونا
دستان خود را به مدت 20 ثانیه قبل از غذا یا لمس صورت خود بشویید. CDC توصیه می کند که افراد اغلب دست خود را در طول روز بشویند ، اما خیلی مهم است که قبل از غذا بشویید. دستان خود را با آب جاری مرطوب کنید ، سپس صابون ملایم را روی کف دست خود بمالید. به مدت 20 ثانیه پوست خود را بشویید و آنها را با حوله تمیز خشک کنید.
به گفته CDC ، فرقی نمی کند آب مورد استفاده شما گرم یا سرد باشد. هر دو در شستن میکروب ها و ویروس ها به همان اندازه خوب هستند. آب سرد برای پوست شما تحریک کننده تر است و از انرژی کمتری استفاده می کند.
اگر به صابون و آب دسترسی ندارید ، از ضدعفونی کننده دست استفاده کنید.
نکته: بلافاصله بعد از سرفه یا عطسه ، دستان خود را بشویید یا از ضدعفونی کننده دست استفاده کنید.
بلافاصله پس از لمس کردن سطوح در عموم از ضدعفونی کننده دست استفاده کنید. شما به احتمال زیاد همیشه به صابون و آب دسترسی نخواهید داشت. خوشبختانه ، ضدعفونی کننده دست می تواند شما را در مقابل ویروس کرونا محافظت کند. ضد عفونی کننده دستی را حمل کنید تا هر زمان لازم باشد می توانید از آن استفاده کنید. علاوه بر این ، آن را در ماشین و محل کار خود نگه دارید تا بتوانید هر زمان که لازم باشد دستان خود را ضدعفونی کنید.
یک ضد عفونی کننده دستی را انتخاب کنید که حداقل 60٪ الکل باشد. بعد از آن از لوسیون استفاده کنید تا از خشک شدن و تحریک پوست خود جلوگیری کنید.
به محض ورود به خانه از یک مکان عمومی ، تلفن همراه خود را تمیز کنید. متأسفانه ، تلفن همراه شما یک ظرف کوچک میکروب است و آن میکروب ها دوباره به دستان شما منتقل می شوند. تلفن خود را با یک ضدعفونی کننده تمیز کنید. این کار را حداقل یک بار در روز و همچنین هر بار که از بیرون باز می گردید انجام دهید.
روزانه فضاهای لمسی در خانه خود را ضدعفونی کنید. میکروب ها می توانند روی سطحی که تمام وقت لمس می کنید جمع شوند. اطمینان حاصل کنید که در حال تمیز کردن سطوح لمسی بالا در خانه و محل کار هستید. برای تمیز کردن سطوح زیر هر روز از یک پارچه ضد عفونی کننده یا اسپری استفاده کنید:
دستگیره
کلید و پریز برق
کنترل تلویزیون
دستگیره توالت
دسته های شیر آب
پیشخوان آشپزخانه و حمام
میزهای کنار تخت خواب
اسباب بازی ها
لوازم برقی
محافظت از سلامت کلی شما
راههای پیشگیری از کرونا
اجازه ندهید که نگرانی های شما در مورد کرونا ویروس شما را از مدیریت سلامتی شما منحرف کند. به مصرف هرگونه دارویی که پزشک تجویز کرده است ادامه دهید. علاوه بر این ، به انتخاب سبک زندگی سالم خود پایبند باشید.
اگر در مورد درمان خود سوالی دارید ، از پزشک خود کمک بخواهید. آنها می توانند به شما کمک کنند تا خود را در برابر ویروس کرونا محافظت کنید و تا حد امکان سالم بمانید.
در صورت نیاز به قرارهای منظم مربوط به یک بیماری مزمن و یا تجویز داروهای خود ، برنامه ویزیت از راه دور را تا زمانی که مجدداً به صورت حضوری به درمانگاه مراجعه کنید ، برنامه ریزی کنید به هرگونه دارو ادامه دهید ، مگر اینکه پزشک به شما روش دیگری بگوید.
در دوره شیوع ، از مسافرت غیر ضروری خودداری کنید. ممکن است هنگام مسافرت با یک فرد آلوده روبرو شوید. بعلاوه ، برخی مناطق شیوع خود را تجربه کرده اند. CDC توصیه می کند افرادی که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت و عوارض کروناویروس هستند ، تا زمانی که ویروس تحت کنترل باشد ، از مسافرت خودداری کنند.
برای حمایت از سیستم ایمنی بدن خود گزینه های سالم انتخاب کنید. در حالی که یک شیوه زندگی سالم تضمین نمی کند که بیمار شوید ، ممکن است به شما در جلوگیری از عفونت کمک کند. با رعایت این توصیه سالم ، بدن خود را ایمن کنید:
رژیم غذایی خود را حول سبزیجات ، پروتئین های بدون چربی و میوه ها پایه گذاری کنید.
به مدت 30 دقیقه در روز ورزش کنید.
شبانه 7-9 ساعت بخوابید.
استرس را از خود دور کنید.
اگر پزشک گفت که اشکال ندارد ، مولتی ویتامین مصرف کنید.
مهم نیست که مسئولیت های شما به عنوان یک حرفه ای در زمینه پزشکی چیست ، به احتمال زیاد شما ملزم به پوشیدن وسایل محافظ مناسب هستید. بخشی از این تجهیزات شامل دستکش یکبار مصرف است که می تواند از دست ها محافظت کرده و از تماس پوست با مواد شیمیایی خشن ، عوامل بیماری زا ناشی از خون و سایر مواد خطرناک جلوگیری کند.
دستکش های پزشکی به جلوگیری از آلودگی متقابل بین بیماران و مراقبان آنها کمک می کند و همچنین در برابر مواد شیمیایی و باکتری های خطرناک محافظت می کند. برای محافظت حداکثر ، مهم است که دستکش مناسب را انتخاب کرده و از آنها به درستی استفاده کنید.
چگونه دستکش یکبار مصرف را انتخاب کنیم :
هنگام خرید دستکش یکبار مصرف ، متناسب با نیازهای مختلف گزینه های مختلفی وجود دارد. سطح محافظت ، راحتی ، دوام و موارد دیگر بین انواع دستکش متفاوت است که شامل دستکش های لاتکس ، دستکش نیتریل و دستکش وینیل است. با انتخاب های بسیار زیاد ، تصمیم می تواند گیج کننده باشد ، بنابراین بیایید آنرا تجزیه کنیم و تصور کنیم که چرا انواع مختلفی وجود دارد . پس از درک این مسئله ، روند انتخاب دستکش بسیار ساده تر خواهد شد.
دستکش یکبار مصرف
انواع دستکش :
دستکش های پزشکی معمولاً از پلیمرهایی مانند لاتکس ، وینیل و نیتریل ساخته می شوند ، اگرچه ممکن است دستکش یکبار مصرف از مواد دیگر مانند نئوپرن پیدا کنید. در زیر یک مقایسه سریع تفاوت میان نیتریل، لاتکس و وینیل از جمله تفاوت در طراحی و مزایای منحصر به فرد آنها وجود دارد.
نوع دستکش
تعریف
مزیت ، فایده
سطح حفاظت
دستکش لاتکس
ساخته شده از لاستیک طبیعی
بالاترین راحتی ، انعطاف پذیری ، تناسب و حساسیت لمسی
باکتری ها ، ویروس ها
دستکش نیتریل
ساخته شده از مواد مصنوعی
کشش بالا، بادوام
مواد شیمیایی ، ویروس ها
دستکش وینیل
ساخته شده از مواد مصنوعی
مقرون به صرفه ، راحت
مواد شیمیایی
دستکش های لاتکس و دستکش های بدون لاتکس :
دستکش های لاتکس اغلب از طرف ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی ترجیح داده می شوند زیرا در ارتجاع ، راحتی و مناسب بودن بهترین خدمات را ارائه می دهند. به طور خاص جراحان از دستکش های لاتکس استفاده می کنند زیرا برای کارهای حساس عالی هستند ، زیرا دقت بیشتری را با حساسیت لمسی بالا ارائه می دهند.
با وجود مزایای آن ، دستکش های لاتکس باعث آلرژی در برخی افراد می شود و بسیاری از آنها ترجیح می دهند که به جای دستکش های لاتکس از گزینه های دستکش غیر لاتکس مانند وینیل و نیتریل را انتخاب کنند.
دستکش های وینیل که از جنس PVC (پلی وینیل کلرید) ساخته می شوند ، معمولاً ارزان ترین دستکش بدون لاتکس هستند. با این حال ، بسیاری ترجیح می دهند از دستکش های سطح بالاتر مانند دستکش نیتریل استفاده کنند. دستکش نیتریل اغلب ترجیح داده می شود زیرا این دستکش های غیر لاتکس شبیه به حالت کششی دستکش های لاتکس هستند و همچنین بسیار بادوام و مقاوم در برابر سوراخ شدن هستند.
تفاوت دیگری که باید در هنگام تصمیم گیری بین دستکش لاتکس و غیرلاتکس در نظر بگیرید ، محافظت از هر نوع ماده است. به طور کلی ، دستکش های لاتکس بهترین محافظت در برابر باکتری ها و ویروس ها را دارند، در حالی که دستکش های غیرلاتکس محافظت شیمیایی بهتری دارند. از بین انواع مختلف دستکش بدون لاتکس ، دستکش های نیتریلیک علاوه بر محافظت شیمیایی که در اختیار شما قرار می دهند ، محافظت بالاتری در برابر ویروس ها نیز دارند.
انتخاب دستکش یکبار مصرف
انتخاب دستکش :
اکنون که درک بهتری از مواد مختلف دستکش یکبار مصرف و مزایای فردی آنها را داشته ایم ، بیایید گزینه های خاص تری را در دسترس قرار دهیم. هر یک از این گزینه ها برای ایجاد مزایای خاص برای مصارف مختلف در نظر گرفته شده است. برای انتخاب نوع دستکش مناسب برای استفاده در نظر گرفته شده ، درک این مزایا مهم است.
دستکش پودری و دستکش بدون پودر :
دستکش بدون پودر به دلیل روندی که باید انجام شود تا پوشش پودر از دستکش جدا شود ، گرانتر است. با این وجود ، دستکش های بدون پودر با کاهش پروتئین و محتوای شیمیایی ، علت آلرژی را کاهش می دهند. علاوه بر این ، دستکشهای بدون پودر نسبت به دستکشهای پودری از "تمیزتر" استفاده می کنند ، زیرا هیچ گونه باقیمانده ای روی لباس و سایر سطوح باقی نمی گذارد.
دستکش های پودری معمولاً با نشاسته ذرت ، آغشته می شوند ، که این کار پوشیدن دستکش را راحت تر می کند. نشاسته ذرت جایگزین گزینه های دیگر پودرینگ مانند پودر لیکوپودیوم و تالک شده است زیرا این نوع پوشش های دیگر تحریک کننده پوست هستند. دستکش بدون پودر اغلب برای جراحی و سایر روشهای حساس ترجیح داده می شود.
جنس دستکش یکبار مصرف
دستکش کلر و دستکش بدون کلر :
اگر تصمیم دارید از دستکش های بدون پودر استفاده کنید ، تصمیم می گیرید که آیا می خواهید از دستکش های کلر و غیر کلر استفاده کنید.
برای کسانی که مایل به استفاده از دستکش پودری نیستند ، اما مزایایی را که با آن نوع دستکش وجود دارد می خواهند ، دستکش های کلر دار دستکش بدون پودر هستند که با کلر آغشته می شوند تا بتوانند راحت دست شوند. این دستکش ها نیز برای جلوگیری از واکنش های آلرژیک ناشی از پروتئین های محلول ، عاری از ذرات هستند.
دستکش های کلر دار بیشتر از دستکش های بدون کلر استفاده می شود ، اگرچه برخی دستکش هایی را ترجیح می دهند که کم رنگ و بوی کمتری دارند. یکی دیگر از مضرات دستکشهای کلر شده ، ماندگاری کوتاه تر آنهاست: پس از گذشت حدود یک سال ، دستکشهای کلرین شکننده می شوند و وقتی در معرض گرما قرار می گیرند ، ممکن است این دستکشها حتی کمتر از یک سال عمر کنند.
از طرفی دستکشهای غیر کلر از نظر رنگ به دستکشهای معمولی نزدیک تر هستند و فاقد بوی کلر هستند. با این حال ، این دستکش ها از آنجا که سخت پوشیده می شوند ، بسیار محبوب نیستند.
دستکش های معاینه و دستکش های جراحی :
هر دو دستکش جراحی و معاینه ، دستکشهایی برای استفاده در طی مراحل پزشکی هستند. از دستکش معاینه پزشکی می توان برای معاینات بیمار و آزمایش خون استفاده کرد.
دستکش های جراحی توسط جراحان و پرستاران اتاق عمل استفاده می شود. این دستکشهای یکبار مصرف باید از استانداردهای کیفیت بالاتری برخوردار باشند ، و معمولاً از آنجایی که برای مراحل جراحی استفاده می شوند ، استریل هستند. دستکش های جراحی با اندازه های دقیق تر و همچنین حساسیت لمسی بالاتری دارند.
دستکش یکبار مصرف نایلونی
دستکش نایلونی یا فریزری:
پوشش مناسبی در برابر ویروس ها نیستند و در صورت تماس با اناتول یا مواد ضدعفونی میزان نفوذ تا ۹۰درصد افزایش می یابد
نحوه استفاده از دستکش یکبار مصرف:
در صورت استفاده و حذف صحیح ، دستکش یکبار مصرف محافظت عالی در برابر آلودگی می کند. برای به دست آوردن بیشترین استفاده از دستکش از دستورالعمل های زیر پیروی کنید.
مرحله 1: انتخاب کنید :
یک دستکش را انتخاب کنید که متناسب باشد و برای استفاده در نظر گرفته شده باشد.
مرحله 2: بررسی کنید
دستکش را از لحاظ پارگی و سوراخ بودن بررسی کنید.
مرحله 3: شستشو دهید
دستکش ها هرگز نباید جایگزین شستشوی مناسب شوند. همیشه قبل از استفاده از یک جفت دستکش دست های خود را بشویید و خشک کنید.
مرحله 4: پوشیدن
دستکش را بپوشید. در حالی که از دستکش یکبار مصرف استفاده می کنید ، به تلفن ، دستگیره درب یا موارد مشابه دست نزنید.
مرحله 5: دور انداختن دستکش
هرگز دستکش یکبار مصرف را نشویید و مجدداً استفاده نکنید. در هر یک از شرایط زیر ، حتماً دستکش را دور بیندازید و دست ها را شستشو و خشک کنید و یک جفت دستکش تازه استفاده کنید:
⇒ بین بیماران یا کارها
⇒ وقتی دستکش آلوده می شود
⇒ وقتی دستکش کثیف می شود
⇒ وقتی دستکش پاره شد
⇒ وقتی از دستکش برای چهار ساعت متوالی استفاده شده است.
ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که نقش های اساسی در بدن شما ایفا می کند. این ماده مغذی برای سلامتی سیستم ایمنی بدن از اهمیت ویژه ای برخوردار است ، بنابراین بسیاری از افراد این سوال را به وجود می آورند که آیا مصرف ویتامین D ممکن است به کاهش خطر کروناویروس جدید که باعث COVID-19 می شود کمک کند.
توجه به این نکته مهم است که در حال حاضر هیچ درمانی برای COVID-19 وجود ندارد و اقدامات پیشگیرانه ای غیر از فاصله اجتماعی و اقدامات بهداشتی مناسب نمی تواند شما را از ابتلا به این بیماری محافظت کند.
گفته می شود ، برخی تحقیقات نشان می دهند که داشتن مقادیر سالم ویتامین D و همچنین مصرف مکمل ویتامین D می تواند به سیستم ایمنی بدن شما کمک کند و به طور کلی در برابر بیماری های تنفسی محافظت می کند.
در این مقاله ، چگونگی تأثیر ویتامین D بر سلامت سیستم ایمنی بدن و چگونگی تأثیر این ماده مغذی در محافظت در برابر شرایط تنفسی ، توضیح داده شده است.
ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که نقش های اساسی در بدن شما ایفا می کند
ویتامین D چگونه بر سلامت سیستم ایمنی تأثیر می گذارد؟
ویتامین D برای عملکرد صحیح سیستم ایمنی بدن ، که اولین خط دفاعی بدن در برابر عفونت و بیماری است ، ضروری است.
ویتامین D در تقویت پاسخ ایمنی نقش اساسی دارد. هم خاصیت ضد التهابی و هم برای سیستم ایمنی بدن خاصیت دارد و برای فعال شدن سیستم ایمنی بدن بسیار مهم است.
ویتامین D به منظور تقویت عملکرد سلولهای ایمنی بدن ، از جمله سلولهای T و ماکروفاژها ، از بدن شما در برابر عوامل بیماری زای محافظت می کند.
در حقیقت ، ویتامین دی برای عملکرد سیستم ایمنی آنقدر مهم است که سطح پایین ویتامین D با افزایش حساسیت به عفونت ، بیماری و اختلالات مرتبط با سیستم ایمنی همراه است. به عنوان مثال ، سطح پایین ویتامین D با افزایش خطر ابتلا به بیماری های تنفسی ، از جمله سل ، آسم و انسداد مزمن ریوی (COPD) و همچنین عفونت های تنفسی ویروسی و باکتریایی همراه است.
علاوه بر این ، کمبود ویتامین D با کاهش عملکرد ریه مرتبط است ، که ممکن است بر توانایی بدن شما در مبارزه با عفونت های تنفسی تأثیر بگذارد . به طور کلی ویتامین D برای عملکرد سیستم ایمنی بسیار مهم است و کمبود این ماده مغذی ممکن است پاسخ ایمنی را به خطر اندازد و خطر عفونت و بیماری را افزایش دهد.
ویتامین D نقش مهمی در بدن شما از جمله ارتقاء سلامت سیستم ایمنی بدن دارد
آیا مصرف ویتامین D می تواند از ما در برابر COVID-19 محافظت کند؟
در حال حاضر ، هیچ درمانی برای COVID-19 وجود ندارد و هیچ مطالعه ای در مورد تأثیر مکمل های ویتامین D یا کمبود ویتامین D در خطر ابتلا به کروناویروس جدید که باعث COVID-19 نشده است ، مورد بررسی قرار گرفته است.
مطالعات متعدد نشان داده اند که کمبود ویتامین D می تواند به عملکرد سیستم ایمنی بدن آسیب برساند و خطر ابتلا به بیماری های تنفسی را افزایش دهد.
علاوه بر این ، برخی از مطالعات نشان داده اند که مکمل های ویتامین D می تواند پاسخ ایمنی را تقویت کرده و به طور کلی در برابر عفونت های تنفسی محافظت کند.
بررسی اخیر که شامل 11321 نفر از 14 کشور جهان بود ، نشان داد که مصرف مکمل ویتامین D خطر ابتلا به عفونتهای حاد تنفسی (ARI) را در هر دو کسانی که از نظر ویتامین D کمبود دارند و کسانی که سطح کافی دارند ، کاهش می دهد.
به طور کلی ، این مطالعه نشان داد که مکمل های ویتامین D خطر ابتلا به عفونتهای حاد تنفسی را 12 درصد کاهش می دهد. علاوه بر این ، این بررسی نشان داد که مکمل های ویتامین D هنگام محافظت در برابر عفونتهای حاد تنفسی هنگامی که روزانه یا هفتگی در دوزهای کوچک مصرف می شود موثرتر از زمانی است که با دوزهای بزرگتر و با فاصله زیاد مصرف می شود.
همچنین نشان داده شده است که مکمل های ویتامین D باعث کاهش مرگ و میر در افراد مسن می شود که بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های تنفسی مانند COVID-19 هستند .
به خاطر داشته باشید که هیچ مدرک علمی وجود ندارد که مصرف مکمل ویتامین D می تواند شما را از ابتلا به COVID-19 محافظت کند. با این وجود ، کمبود ویتامین D ممکن است با آسیب رساندن به عملکرد سیستم ایمنی ، حساسیت شما به عفونت کلی و بیماری را افزایش دهد.
این خصوصاً نگران کننده است با توجه به اینکه افراد زیادی از نظر ویتامین D کمبود دارند، به خصوص افراد مسن که بیشتر در معرض ابتلا به عوارض جدی تر مربوط به COVID-19 هستند. به همین دلایل ، این ایده خوبی است که پزشک میزان ویتامین D شما را آزمایش کند تا تشخیص دهد که آیا شما کمبود این ماده مغذی مهم را دارید یا خیر.
بسته به میزان ویتامین دی خون شما ،مصرف مکمل ویتامین D در روز با 1000 تا 4000 IU به طور معمول برای اکثر افراد کافی است. با این حال ، افراد با سطح ویتامین دی پایین اغلب به دوزهای بالاتری نیاز دارند تا سطح آنها به حد مطلوب افزایش یابد.
اگرچه توصیه ها در مورد سطح ویتامین D بهینه متفاوت است، اما اکثر متخصصان موافق هستند که میزان ویتامین D بهینه بین 30 تا 60 نانوگرم در میلی لیتر (75-150 نانومول در لیتر) قرار دارد.
مصرف مکمل ویتامین D در روز با 1000 تا 4000 IU به طور معمول برای اکثر افراد کافی است
خط آخر :
ویتامین D نقش مهمی در بدن شما از جمله ارتقاء سلامت سیستم ایمنی بدن دارد.
تحقیقات علمی نشان می دهد که مصرف مکمل ویتامین D ممکن است در برابر عفونت های تنفسی ، به ویژه در بین افرادی که کمبود ویتامین دی دارند، محافظت کند.
با این حال ، به خاطر داشته باشید که در حال حاضر هیچ مدرکی مبنی بر مصرف هرگونه مکمل از جمله ویتامین D ، خطر ابتلا به COVID-19 را کاهش نمی دهد.
اگر علاقه مند به مصرف مکمل ویتامین D برای تقویت پاسخ ایمنی کلی خود هستید ، برای کسب اطلاعات در مورد دوز مناسب ، با پزشک خود مشورت کنید.
زندگی بدون طحال نیز ممکن است،اگرچه ارگان بسیار مهمی است
سرطان طحال معمولاً وقتی سرطان در قسمت دیگری از بدن ، که اغلب لنفوم و لوسمی است ، در این اندام گسترش می یابد.
طحال در زیر قفسه دنده در سمت چپ بدن قرار دارد. این بخشی از سیستم لنفاوی است و در کمک به بدن در مقابله با بیماری نقش دارد. این نقش بدان معنی است که می تواند بخشی از سیستم ایمنی نیز محسوب شود.
طحال عملکردهای زیر را برای بدن انجام می دهد:
• تصفیه خون
• از بین بردن سلول های خونی قدیمی ، غیر طبیعی یا آسیب دیده
• ذخیره سلولهای خونی
• مبارزه با عفونت ها
• ارسال خون به کبد
زندگی بدون طحال نیز ممکن است ، اگرچه ارگان بسیار مهمی است.
پزشکان ممکن است طحال را به دلیل آسیب یا بیماری ، از جمله سرطان خارج کنند. هنگامی که این اتفاق می افتد ، زندگی فرد به طور اساسی تغییر نمی کند ، اما ممکن است مستعد ابتلا به عفونت شوند و احتیاط لازم را انجام دهند.
طحال ارگانی است که خون را فیلتر و ذخیره می کند
چه عواملی باعث ایجاد سرطان طحال می شود؟
سرطانی که برای اولین بار در طحال شروع می شود یک اتفاق نادر است.
محققان معتقدند که این بیماری در کمتر از 2 درصد کل لنفوم ها و 1 درصد از کل لنفوم های غیر هوچکین اتفاق می افتد. نوعی از سرطان که در طحال ایجاد می شود ، لنفوم ناحیه طحال حاشیه طحال یا SMZL نامیده می شود که نوعی لنفوم غیر هوچکین محسوب می شود.
از آنجا که بیشتر سرطانهای موثر بر طحال سرطانهایی هستند که از مکانی دیگر پخش می شوند ، درک علل ابتلا به سرطان طحال به معنای جستجو در مواردی است که باعث این بیماری های دیگر می شود.
بیشتر سرطانهایی که در طحال شروع می شوند نوعی لنفوم یا لوسمی هستند. با توجه به عمل لنفوم اکثر اوقات ، علت خاص لنفوم یافت نمی شود.
با این وجود محققان فاکتورهایی را شناسایی کرده اند که ممکن است خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهد ، از جمله:
- افزایش سن
- مرد بودن
- تضعیف سیستم ایمنی بدن توسط بیماری هایی مثل ایدز، مصرف داروهای پیوند عضو
- داشتن خویشاوند مبتلا به سرطان
- سابقه ابتلا به بیماری های خونی
- قرار گرفتن در معرض اشعه
مطالعات متعددی ارتباط بین عفونت مزمن با ویروس هپاتیت C و خطر ابتلا به یک نوع خاص از سرطان موسوم به لنفوم غیرهوچکین سلولی B را مشخص کرده اند که می تواند منجر به سرطان طحال شود.
علائم سرطان طحال چیست؟
افراد مبتلا به سرطان طحال ممکن است در برخی موارد علائم مختلفی داشته باشند یا اصلاً هیچ کدام از آنها بروز نکند. تقریبا 25 درصد از مبتلایان به سرطان طحال علائم نشان نمی دهند.
شایع ترین علائم سرطان طحال:
طحال بزرگ شده ، که ممکن است دو برابر بزرگتر از حد نرمال باشد
درد در شکم ، معمولاً در گوشه فوقانی سمت چپ
ضعف
کاهش وزن غیر قابل توضیح
خستگی
تب
عرق شبانه
سطح بالای لنفوسیت ها در خون وجود دارد
با این حال ، به یاد داشته باشید که طحال بزرگ شده لزوماً به معنای ابتلا به سرطان طحال نیست.
بیشتر سرطانهایی که در طحال شروع می شوند نوعی لنفوم یا لوسمی هستند
علائمی که ممکن است مشکلی ایجاد شود:
گره های لنفاوی متورم ممکن است نشانه ای از سرطان طحال باشد.
سرطان طحال اغلب به ویژه به دلیل لنفوم و لنفوم غیر هوچکین است ، بنابراین آگاهی از علائم این بیماری بسیار مفید است.
علائم شامل:
گره های لنفاوی متورم اما معمولاً دردناک در زیر بغل ، کشاله ران و طرفین گردن نیست
احساس خستگی
لرزهای متناوب و تب
کبودی سریع
عفونت های مکرر
تورم و گاه درد در شکم
اشتهای کم
احساس سیری بعد از خوردن غذای بسیار کم
کاهش وزن بدون دلیل
چه زمانی به پزشک مراجعه کنید:
افراد دارای هر یک از علائم ذکر شده در بالا ، در صورت لزوم باید به پزشک مراجعه کنند.
به خاطر داشته باشید که مواردی غیر از سرطان نیز باعث این علائم می شود. به عنوان مثال ، یک عفونت می تواند منجر به تورم غدد لنفاوی شود.
از آنجا که آزمایش غربالگری سرطان طحال وجود ندارد و بیماری بدون علائم ممکن است ایجاد شود ، همیشه عاقلانه است که پزشک علائم مربوط به آن را بررسی کند.
راههای تشخیص سرطان طحال :
پزشکان از ابزارهای مختلفی برای تشخیص سرطان طحال استفاده می کنند. مستقیم ترین و قطعی ترین روش ، برداشتن و آزمایش نمونه ای از بافت طحال است. این همچنین تهاجمی ترین روش است و پزشکان ابتدا ترجیح می دهند از روش های دیگر استفاده کنند.
گزینه های دیگر شامل:
گرفتن تاریخچه پزشکی
توموگرافی
درخواست آرمایش خون
تنظیم آنالیز مغز استخوان
پزشکان به دنبال سرنخ هایی برای کمک به آنها در تشخیص و احتمالاً درمان سرطان طحال در هنگام صحبت با فرد در مورد:
سابقه هپاتیت مزمن C یا B
تاریخچه بیماریهای خود ایمنی
استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی
شیمی درمانی ممکن است برای درمان سرطان طحال استفاده شود
راههای درمان سرطان طحال:
شیمی درمانی ممکن است برای درمان سرطان طحال استفاده شود.
درمانهای متداول سرطان طحال شامل موارد زیر است:
جراحی به نام اسپلنکتومی که بخشی یا کل طحال را خارج می کنند.
پرتو درمانی
شیمی درمانی
از نظر تاریخی ، اسپلنکتومی اغلب اولین درمانی بود که مورد استفاده قرار می گرفت و مطالعات نشان داده است که بیشتر افرادی که این عمل جراحی را انجام داده اند به مدت 5 سال به درمان بیشتری احتیاج ندارند.
با این حال ، درمان با آنتی بادی ساخته شده توسط انسان به نام ریتوکسیماب نشان داده شده است که تقریباً به اندازه عمل جراحی در کاهش علائم در افراد مبتلا به سرطان طحال مؤثر است. همچنین ، استفاده از آن راحت تر از جراحی است.
افراد بدون علائم لزوماً نیاز به معالجه درمانی ندارند ، اما از آنها خواسته می شود هر 6 ماه یکبار برای آزمایش خون و ارزیابی پزشک خود مراجعه کنند.
جلوگیری از سرطان طحال :
پزشکان عفونتهای مزمن هپاتیت C را به سرطان طحال و سایر اشکال لنفوم غیر هوچکین مرتبط کرده اند. بنابراین ، اقدام برای جلوگیری از هپاتیت C می تواند به افراد در کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.
هپاتیت C در خون انجام می شود ، بنابراین ضروری است:
هنگام تاتو یا سوراخ کردن احتیاط کنید و مطمئن باشید که تجهیزات ضدعفونی شده اند.
در صورت داشتن رابطه جنسی با شخصی که آزمایش هپاتیت C و سایر بیماریهای مقاربتی نشده است ، از کاندوم استفاده کنید .
روشهای ایمنی را برای استفاده و دفع سوزنها را در یک مرکز بهداشتی و درمانی استفاده کنید.
هرگز سوزن را به اشتراک نگذارید.
عفونت با HIV و HTLV-1 همچنین ممکن است خطر ابتلا به لنفوم غیر هوچکین و سرطان طحال را افزایش دهد. پیروی از دستورالعمل های جنسی ایمن و اقدامات پیشگیرانه ای که علیه هپاتیت C استفاده می شود ، می تواند در برابر حمل این ویروس ها موثر باشد
خوردن غذاهای پرچرب و در نتیجه افزایش وزن بیش از حد ، هر دو با خطر بیشتر ابتلا به لنفوم غیر هوچکین مرتبط هستند.
اتخاذ یک رژیم غذایی سالم ، کم چرب و حفظ وزن مناسب از اقدامات مثبت مراقبت از خود می باشد که می تواند خطر ابتلا به بیماریهای جدی و مزمن دیگر را نیز کاهش دهد.
اگر در منطقه ای هستید که هوای آلوده ای دارد ، یا اگر یک بیماری عفونی به وجود آمده است ، پوشیدن ماسک صورت N95 راهی عالی برای محافظت از ریه ها و سلامت کلی شما است.
ماسک N95 ساخته شده است برای فیلتر کردن ذرات خطرناک ، روشی سبک و نسبتاً ارزان برای تنفس هوای پاک و پیشگیری از بیماریها است.
انتخاب ماسک مناسب :
برای فیلتر کردن ذرات موجود در هوا ، ماسک صورت N95 را انتخاب کنید. ماسک های صورت N95 برای محافظت از ریه های شما از ذرات موجود در هوا گزینه ای عالی است که می تواند بخارهای فلزات (مانند موارد ایجاد شده در جوشکاری) ، مواد معدنی ، گرد و غبار یا ذرات بیولوژیکی مانند ویروس ها باشد. شما می توانید از ماسک های N95 در هنگام وقوع شیوع آنفولانزا ، کرونا یا اگر آلاینده ها یا آتش سوزی باعث شده کیفیت هوا ضعیف شود استفاده کنید. این ماسک ها از جنس فوم ساختاری و سبک ساخته شده و بر روی بینی و دهان شما مناسب هستند.
روش صحیح پوشیدن ماسک N95
• نسخه های خاص ساخته شده نیز برای افراد مشاغل صنعتی در دسترس هستند و ماسک های جراحی N95 برای جراحان حرفه ای در دسترس هستند.
• عدد 95 به درصد ذراتی که ماسک می تواند فیلتر کند اشاره دارد. ماسک N95 می تواند 95٪ از گرد و غبار و ذرات را فیلتر کند.
• در صورت وجود ذرات معلق نفتی و روغنی در هوا از ماسك N95 استفاده نشود ، زيرا روغن به فيلتر آسیب وارد مي كند. "N" در واقع مخفف عبارت "Not resistant to oil" به معنی در برابر روغن مقاوم نیست .
دستورالعمل استفاده از ماسک n95
اگر در معرض جو روغنی قرار دارید از ماسک R یا P استفاده کنید. در مواردی که در معرض روغنهای معدنی ، حیوانی ، گیاهی یا مصنوعی قرار دارید ، به دنبال ماسک مشخص شده R یا P باشید. "R" مخفف "مقاوم در برابر روغن" است ، به این معنی که شما را برای مدت زمان مشخص شده روی بسته بندی ، از بخارات روغن محافظت می کند. "P" مخفف "ضد روغنی یا بسیار مقاوم" است.
• این ماسک ها همچنین با طبقه بندی اعداد مانند P100 و R 95 همراه هستند. این تعداد درصد ذره ای است که فیلتر می کنند.
• اگر در معرض گازها یا بخارهایی هستید که بیشتر از حد مجاز این ماسک ها هستند ، به دنبال دستگاه تنفسی باشید که از قوطی های مخصوص یا کارتریج های مخصوص استفاده می کند تا هوا به طور موثرتری فیلتر شود.
اندازه مناسب ماسک را انتخاب کنید : بسته به نوع ماسک N95 خاصی که انتخاب می کنید ، اندازه های موجود از کوچک تا متوسط و بزرگ متغیر است. اطمینان حاصل کنید که ماسک احساس راحتی دارید.
در صورت بروز بیماری تنفسی یا قلبی با پزشک خود مشورت کنید. ماسک صورت N95 می تواند تنفس را دشوارتر کند ، به خصوص اگر شما یک بیماری مزمن قلبی یا تنفسی دارید. با پزشک خود صحبت کنید تا ببینید چه اقدامات احتیاطی دیگری را می توانید انجام دهید. شاید بتوانید از مدلی با دریچه های بازدم استفاده کنید ، که می تواند تنفس را راحت کند و حرارت را در ماسک کاهش دهد ، اگرچه در صورت نیاز به حفظ محیطی استریل مانند اتاق عمل ، نباید از این نسخه ها استفاده کنید. اگر هر یک از شرایط زیر را دارید قبل از استفاده با پزشک خود مشورت کنید:
مشکلات تنفسی
آمفیزم
بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD)
آسم
مشکلات قلبی - ریوی
ماسک صورت فیلتردار N95
قبل از قرار دادن ماسک ، دستان خود را به خوبی بشویید. از صابون و آب استفاده کنید و دستان خود را به خوبی خشک کنید تا ماسک مرطوب نشود. این کار باعث می شود تا پیش از قرار دادن ماسک ، به طور تصادفی آلوده نشوید.
ماسک را با یک دست نگه دارید و آن را روی دهان و بینی خود قرار دهید. ماسک را طوری قرار دهید که بالای ماسک بر روی پل بینی قرار گیرد و پایین باید درست زیر چانه شما باشد.
سعی کنید فقط قسمت بیرونی و لبه های ماسک را لمس کنید.
روش صحیح استفاده از ماسک N95
بند های پایین و بالا را روی سر خود بکشید. اگر ماسک شما دو بند دارد ، قسمت پایین آن را بالای سر خود بکشید و آن را دور گردن خود ، درست زیر گوش خود ، محکم کنید. در ادامه ماسک را با دست دیگر محکم نگه دارید. سپس بند بالا را به سمت بالا بکشید و آن را بالای گوش خود قرار دهید.
نحوه صحیح استفاده از ماسک صورت N95
قطعه بینی را در اطراف پل بینی خود قالب بزنید. با نوک انگشتان خود هر طرف گیره فلزی بالای ماسک خود را تنظیم کنید. انگشتان خود را در دو طرف نوار بکشید ، آن را در امتداد پل بینی خود بکشید.
نحوه صحیح پوشیدن ماسک صورت N95
به دنبال راه حل های جایگزین برای کودکان باشید. ماسک های N95 برای کودکان طراحی نشده اند و به درستی روی صورت آنها قرار نمی گیرند. در عوض ، اگر کیفیت هوا ضعیف است ، کودکان را تا حد ممکن در خانه نگه دارید. در مورد شیوع آنفولانزا ، کرونا و... اقدامات احتیاطی اضافی انجام دهید ، مانند اینکه بچه ها قبل از غذا و بعد از عطسه یا سرفه ، دست خود را بشویند. همچنین می توانید از ماسک هایی که مخصوص کودکان ساخته شده است استفاده کنید ، اگرچه آنها از نوع N95 نیستند.
از ماسک N95 در بچه های کمتر از 17-18 سال استفاده نکنید.
ماسک صورت N95
بررسی ماسک:
از طریق ماسک نفس بکشید و آزمایش کنید. هر دو دست را در برابر ماسک قرار دهید و نفس بکشید تا مطمئن شوید که ماسک در صورت شما درست قرار گرفته است. اگر احساس نشت هوا از ناحیه بینی دارید ، گیره بینی را مجدداً قالب بزنید. اگر از لبه های ماسک آمده است ، بندها را در طرفین سر خود تنظیم کنید.
با کشیدن بندهای بالای سر خود ، ماسک خود را بردارید. بدون دست زدن به قسمت جلوی ماسک ، بند پایین را بالای سر خود بکشید ، سپس بند بالایی را به سمت بالا بکشید.
می توانید ماسک را دور ریخته و یا آن را در یک ظرف تمیز و بسته نگه دارید.
از لمس کردن خود ماسک خودداری کنید ، زیرا ممکن است آلوده باشد.
روش صحیح پوشیدن ماسک N95
اگر از ماسک در محیط پزشکی استفاده کردید ، ماسک خود را دور بیندازید. اگر از ماسک خود تماس با بیمار یا به عنوان راهی برای جلوگیری از ابتلا به بیماری در شیوع بیماری استفاده کرده اید ، قسمت بیرونی ماسک شما احتمالاً آلوده شده است. دفع آن به درستی تضمین می کند که با ذرات آلوده در تماس نخواهید بود. با استفاده از بندها ، ماسک را با دقت نگه دارید و آن را درون سطل زباله بیندازید.
سندرم ریوی Hantavirus یک عفونت ویروسی نادر اما کشنده است
هانتا ویروس یک خانواده ویروس است که به طور عمده توسط جوندگان گسترش می یابد و می تواند باعث بیماریهای مختلف در مردم در سراسر جهان شود. عفونت با هر گونه ویروس هانتی می تواند باعث ایجاد بیماری هانتاویروس در افراد شود.
هانتا ویروس در قاره آمریکا به عنوان ویروس "دنیای جدید" شناخته می شود و ممکن است باعث سندرم ریوی هانتی ویروس (HPS) شود. ویروس های دیگر هانتا ویروس ، بیشتر در اروپا و آسیا یافت می شوند و ممکن است باعث سندرم کلیه هانتا ویروس (HFRS) شوند .
هر نوع سروتیپ هانتا ویروس دارای یک گونه میزبان جوندگان خاص است و از طریق ویروس هواسازی شده که در ادرار ، مدفوع و بزاق ریخته می شود و توسط نیش میزبان آلوده در افراد پخش می شود. مهمترین هانتی ویروس در ایالات متحده که می تواند باعث HPS شود ویروس Sin Nombre است که توسط موش گوزن ها پخش شده است.
سندرم ریوی هانتا ویروس :
سندرم ریوی (Hantavirus (HPS یک عفونت ویروسی نادر اما کشنده است. توسط موش پخش می شود. آنها ویروس را در ادرار ، مدفوع و بزاق خود ریخته اند. قطرات ریز با ویروس می توانند وارد هوا شوند. در صورت تنفس هوای آلوده یا تماس با جوندگان یا ادرار یا مدفوع آن ، افراد می توانند به این بیماری مبتلا شوند.
راههای انتقال هانتا ویروس
علائم و نشانه های هانتا ویروس :
با توجه به تعداد کمی از موارد HPS ، "دوران نهفتگی" مشخص نیست. با این حال ، بر اساس اطلاعات محدود ، به نظر می رسد که علائم ممکن است بین 1 تا 8 هفته پس از قرار گرفتن در معرض ادرار تازه ، مدفوع یا بزاق جونده های آلوده ایجاد شود.
علائم اولیه :
علائم اولیه هانتا ویروس شامل خستگی ، تب و دردهای عضلانی است ، به خصوص در قسمتهای بزرگ عضلانی مانند ران ، باسن ، پشت و بعضی اوقات شانه ها این علائم جهانی است.
همچنین ممکن است سردرد ، سرگیجه ، لرز و مشکلات شکمی مانند تهوع ، استفراغ ، اسهال و درد شکم وجود داشته باشد. حدود نیمی از بیماران مبتلا به HPS این علائم را تجربه می کنند.
علائم دیررس :
چهار تا 10 روز پس از مرحله اولیه بیماری ، علائم دیررس HPS ظاهر می شود. اینها شامل سرفه و تنگی نفس است ، با احساس ، اینکه یک باند محکم در اطراف سینه و یک بالش بر روی صورت قرار دارد که نشانه ریه ها پر از مایع است.
آیا بیماری کشنده است؟
بله ، هانتا ویروس می تواند کشنده باشد. این میزان مرگ و میر 38 درصد است.
علائم اولیه هانتا ویروس شامل خستگی ، تب و دردهای عضلانی است
تشخیص هانتا ویروس :
تشخیص هانتا ویروس در فردی که فقط چند روز به آن مبتلا شده است دشوار است ، زیرا علائم اولیه مانند تب ، درد عضلات و خستگی به راحتی با آنفولانزا اشتباه می شوند. اما اگر فرد دچار تب و خستگی شود و سابقه مواجهه احتمالی با جوندگان روستایی را داشته باشد ، همراه با تنگی نفس ، احتمال هانتا ویروس داده می شود. اگر فرد این علائم را تجربه کرده است ، باید سریعاً به پزشک مراجعه کند و اطلاع دهد که در معرض جوندگان قرار داشته اند.
درمان هانتا ویروس :
هیچ درمان یا واکسن خاصی برای عفونت هانتاویروس وجود ندارد. با این حال ، ما می دانیم که اگر افراد آلوده زود تشخیص داده شوند و مراقبت های پزشکی را در یک بخش مراقبت های ویژه دریافت کنند ، ممکن است بهبودی انجام شود. برای کمک به بیماران در مشکل شدید تنفسی در بخش مراقبت های ویژه ، بیماران لوله گذاری شده و تحت درمان با اكسيژن قرار می گیرند.
هرچه زودتر بیمار تحت مراقبت فوری قرار گیرد ، بهتر می شود. اگر بیمار دچار پریشانی کامل شود ، کمتر احتمال دارد درمان مؤثر شود.
بنابراین ، اگر در اطراف جوندگان بوده اید و علائم تب ، درد شدید عضلات و تنگی نفس شدید دارید ، سریعاً به پزشک مراجعه کنید. حتماً به پزشک خود بگویید که در اطراف جوندگان بوده اید - این امر به پزشک شما هشدار می دهد که از نزدیک به دنبال بیماری جوندگان مانند HPS باشد.
هیچ درمان یا واکسن خاصی برای عفونت هانتاویروس وجود ندارد
راههای پیشگیری ازهانتا ویروس :
تماس با جوندگان در خانه ، محل کار و... را از بین ببرید یا به حداقل برسانید. اگر جوندگان دریابند که مکان شما مکان مناسبی برای حضور آنها نیست ، احتمالاً کمتر با آنها در تماس خواهید بود. سوراخ ها و شکاف ها را در خانه یا گاراژ خود ببندید. تله هایی را در داخل و اطراف خانه خود قرار دهید تا آلودگی جوندگان کاهش یابد.
نتایج تحقیقات اخیر نشان می دهد که بسیاری از افراد که به هانتا ویروس مبتلا شده اند ، این بیماری را پس از تماس مکرر با جوندگان و یا قطرات آنها (ادرار،مدفوع و بزاق) در اطراف خانه یا محل کار ایجاد کردند. از طرف دیگر ، بسیاری از بیماران که مریض شده اند گزارش دادند که به هیچ وجه جوندگان یا قطراتی از جوندگان را ندیده اند. بنابراین ، اگر در محلی زندگی می کنید که از جوندگان حامل زندگی می کنند ، سعی کنید خانه ، محل کار و ... خود را تمیز نگه دارید.
کسانی که فشار خون بالایی دارند ، خطر بیشتری برای ابتلا به Covid-19 دارند. در اینجا آنچه باید برای محافظت از خود بدانید وجود دارد.
از آنجا که ویروس کرونا همه کره زمین را فرا گرفته، افرادی که فشار خون بالا دارند از جمله افرادی هستند که در صورت انقباض Covid-19 ، در معرض خطر عوارض شدیدتری قرار دارند.
اگر به بیماری ویروسی مبتلا شوید که به ریه های شما آسیب برساند ، به قلبی نیاز دارید که بتواند با نحوه پاسخ بدن شما به ویروس کار کند.
اما ویروس کرونا به دلیل ضعف سلامت قلب ، باعث ایجاد واکنش سیستمیك در بدن بیمار می شود كه از قبل خطر دارد.. این بدان معنی است که ویروس می تواند به سیستم های مختلف اندام حمله کند.
فشار خون بالا شایع ترین نوع بیماری قلبی است و براساس CDC ، تقریبا نیمی از بزرگسالان را مبتلا می کند و از آنجا که با بالا رفتن سن فشار خون افراد بالا می رود، این بدان معناست که بسیاری از همان افراد با فشار خون بالا در حال حاضر با جمعیت سالخورده همپوشانی دارند ، که در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به Covid-19 هستند.
علائم هشدار را بشناسید و بدانید که چگونه فشار خون خود را اندازه بگیرید:
در یک سطح اساسی آناتومیک ، فشار خون بالا هنگامی اتفاق می افتد که اختلال در رگ های خونی وجود داشته باشد که می تواند نحوه انتقال اکسیژن به سلول ها را مختل کند.
براساس بررسی بیماران در ووهان ، چین که در ژانویه در لنست منتشر شد ، داشتن سطح اکسیژن خون پایین در بین بیماران بستری با Covid-19 متداول است .
فشار خون بالا فقط یک عدد نیست ، بلکه یک سمبل است. این به ما می گوید رگهای شما در تمام بدن آنطور که باید کار نمی کنند.فشار خون بالا ممکن است با علائم قابل ملاحظه ای همراه نباشد ، بنابراین بهترین راه برای شناسایی آن ، صرفاً گرفتن فشارخون است.
نحوه گرفتن صحیح فشارخون
برای انجام این کار ، ابتدا مطمئن شوید که یک دستگاه فشار خون دارید. فناوری امروز به اندازه كافی دقیق است كه با استفاده از یك مچ بند دیجیتال می توانید فشار خون خود را اندازه بگیرید.
در مرحله بعد ، حداقل پنج دقیقه روی یک صندلی محکم استراحت کنید ، مطمئن شوید که با پشتتان صاف است. ساعد خود را روی یک سطح صاف مانند یک میز نگه دارید و کاف فشارسنج را مستقیماً در بالای خم آرنج خود ببندید.
همانطور که به مرور زمان فشار خون را کنترل می کنید ، حتماً هر روز قرائت را همزمان انجام دهید.
یک شیوه زندگی سالم را حفظ کرده و از داروهای خود استفاده کنید :
در طول همه گیری ویروس کرونا ، مبتلایان به فشارخون بالا می توانند رهنمودهای زیر را دنبال کند:
- حفظ فاصله اجتماعی ، شستن مکرر دستها و جلوگیری از تماس با چهره فرد.
- مهم است که سعی کنید تا حد ممکن استراحت کنید و آرام باشید ، زیرا معمولاً استرس باعث افزایش فشارخون می شود.
اگرچه فشار خون بالا یک بیماری ژنتیکی است ، اما محرکهای خارجی آن سبک زندگی ، رژیم غذایی و ورزش است.
اگر با خواندن فشار خون غیر منتظره ای روبرو هستند ، باید تمرینات آرامشی را امتحان کنند ، یا دراز بکشند و به موسیقی گوش دهند. سپس آنها باید فشار خون خود را دوباره بگیرند و احتمالاً کاهش فشارخون را مشاهده می کنند.
انجمن قلب آمریكا می گوید برخلاف برخی شایعات اخیر ، پزشكان هنوز هم توصیه می كنند داروهایی را كه پزشك شما برای فشار خون تجویز كرده است ، از جمله مهار كننده های ACE و ARB را استفاده كنید.
در سندرم دست بیگانه ، دست تحت کنترل ذهن نیست و انگار ذهن خود را دارد
سندرم دست بیگانه یک بیماری عصبی نادر است که باعث می شود یک دست به اراده آزاد خود عمل کند. گاهی اوقات یک پا تحت تأثیر قرار می گیرد ، هرچند که این معمول نیست.
بهبود فریبا که در سریال پایتخت 6 از آفریقا بازگشت دچار بیماری دست بی قرار شده است. اما نشانه های دست بیقرار با ویژگی‌های بهبود متفاوت است چرا که آنچه مدنظر نویسندگان پایتخت 6 بوده بیماری دیگری به نام دست بیگانه است. بهبود بر حرکت یکی از دست‌هایش کنترل ارادی نداشت و دچار سندرم دست بیگانه یا Alien hand syndrome AHS شده بود.
سندرم دست بی قرار چیست؟
در سندرم دست بیقرار یا پای بیقرار ما بیشتر سوزش و نیاز به حرکت دادن و سوزن سوزن شدن دست یا پا را داریم. در این حالت حرکت دادن اندام‌ها باعث تسکین، میشود. عللی که برای سندرم دست‌بی‌قرار و پای بیقرار ذکر میشوند: مصرف الکل ، کم خونی ناشی از فقر آهن ، نارسایی کلیوی ، دیابت ، اختلال عصبی محیطی ، بیماری پارکینسون، استفاده از برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، داروهای ضد روان‌پریشی، داروهای ضد آلرژی، و داروهای ضد التهاب ، بارداری، به ویژه در سه ماه آخر بارداری است.
سندرم دست بیگانه یک بیماری عصبی نادر است که باعث می شود یک دست به اراده آزاد خود عمل کند
سندروم دست بیگانه چیست؟
در سندرم دست بیگانه ، دست تحت کنترل ذهن نیست و انگار ذهن خود را دارد. دست آسیب دیده در طی حمله ها با صاحب خود احساس بیگانه می کند و به نظر می رسد برای انجام وظایف غیر عمدی به عمد حرکت می کند.
سندرم دست بیگانه در حالی که می تواند کودکان را نیز مبتلا کند ، معمولاً در بزرگسالان رخ می دهد.
علت بروزسندرم دست بیگانه:
سندرم دست بیگانه توسط عوامل مختلفی ایجاد می شود. برخی از افراد بعد از سکته مغزی ، تروما یا تومور دچار سندرم سندرم دست بیگانه می شوند. بعضی اوقات با سرطان ، بیماریهای عصبی و آنوریسم مغز نیز همراه است.
سندرم دست بیگانه با جراحی های مغز که دو نیمکره مغز را از هم جدا می کند نیز مرتبط است. این ممکن است یک برش در طول کالوس کالوسوم باشد.کالوس کالوسوم نیمکره های مغز را تقسیم می کند و امکان برقراری ارتباط بین دو طرف را فراهم می آورد. جراحی هایی برای معالجه صرع گاهی اوقات از این طریق بر مغز تأثیر می گذارد.
علایم سندرم دست بیگانه :
بارزترین علامت سندرم دست بیگانه عدم توانایی در کنترل دست به صورت مستقل است. دست آسیب دیده ممکن است غیر ارادی حرکت کند و وظایف و اقدامات هدفمند را انجام دهد. گفته می شود دست بدون کنترل شناختی یا آگاهی حرکت می کند. گویا توسط شخص دیگری کنترل می شود یا ذهن خود را دارد.
این دست ممکن است گاهی اوقات به طور مکرر یا اجباری صورت شما را لمس کند ، پیراهن را لمس کرده یا یک شیء را انتخاب کند. این دست ممکن است دست به اقدامات مخالف خود نیز بزند مانند بستن یک کشو که دست دیگر باز کرده یا باز کردن دکمه های پیراهنی که با دست دیگر بسته اید. دست بیگانه عدم همکاری می کند و ممکن است اقدامات نادرست انجام دهد و یا موفق به انجام دستورات مغز نباشد.
افراد مبتلا به سندرم دست بیگانه ممکن است احساس کنند که دست یک اندام خارجی است یا به آنها تعلق ندارد. با این حال ، آنها مالکیت اندام را انکار نمی کنند ، که می تواند در سایر اختلالات رخ دهد.
بارزترین علامت سندرم دست بیگانه عدم توانایی در کنترل دست به صورت مستقل است
راههای تشخیص سندروم دست بیگانه:
پزشک ممکن است با مشاهده و ارزیابی ، سندرم دست بیگانه را تشخیص دهد. تشخیص سندرم دست بیگانه پیچیده است زیرا این یک اختلال عصبی است که فاقد یک مولفه روانپزشکی است. این امر تشخیص را دشوارتر می کند زیرا مسائل رفتاری از سندرم دست بیگانه رایج است. علائم گاهی اوقات می تواند به یک اختلال روانپزشکی نسبت داده شود ، که ممکن است برای فرد مبتلا ناامید کننده باشد.
درمان سندروم دست بیگانه :
هیچ درمانی برای سندرم دست بیگانه وجود ندارد. روش های درمانی و گزینه های دارویی برای سندرم دست بیگانه فاقد پیشرفت است ، اما دانشمندان در حال کار بر روی درمان ها برای کاهش علائم هستند. افرادی که مبتلا به سندرم دست بیگانه پس از بیماری مغزی یا سکته مغزی هستند ممکن است بعد از مدتی بهبود پیدا کنند. با این حال ، بهبودی برای افرادی که دارای بیماریهای عصبی هستند کمتر موفقیت آمیز است.
این بیماری ممکن است با استفاده از روشهای کنترل عضلانی مانند سم بوتولینوم (بوتاکس) و داروهای مسدود کننده عصبی عضلانی درمان یا مدیریت شود. بنزودیازپین ها در برخی موارد موفقیت آمیز بوده است ، اما به نظر می رسد تکنیک های رفتاری سودمندتر هستند.
جعبه آینه درمانی ، تکنیک های شناخت درمانی و یادگیری روش های رفتاری می تواند به مدیریت علائم کمک کند. گاهی اوقات فرد سعی می کند با نگه داشتن دست در زیر پاهای خود یا نشستن بر روی آن ، دست بیگانه خود را مهار کند.
هیچ درمانی برای سندرم دست بیگانه وجود ندارد
چند واقعیت سریع:
در اینجا چند واقعیت در مورد سندرم دست بیگانه وجود دارد:
اولین بار در سال 1909 کشف شد.
سندرم دست بیگانه معمولاً بر روی دست چپ اثر می گذارد.
یکی از شخصیت های فیلم استنلی کوبریک در سال 1964 دکتر استرنجلوودارای سندرم دست بیگانه است. به همین دلیل ، برخی از افراد به سندرم دست بیگانه به عنوان سندرم دکتر استرنجلاو مراجعه می کنند.
چند مورد گزارش شده است که دست بیگانه سعی خواهد کرد به فرد آسیب برساند.
قرص خوراکی ایورمکتین برای درمان عفونت های انگل استفاده می شود
داروی ایورمکتین برای درمان برخی از عفونت های انگلی استفاده می شود. درمان عفونت های انگلی به بهبود کیفیت زندگی شما کمک می کند. در افرادی که سیستم های ایمنی ضعیف دارند ، درمان عفونت های انگلی باعث کاهش خطر ابتلا به یک عفونت شدید یا تهدید کننده زندگی می شود.
قرص خوراکی ایورمکتین به عنوان یک داروی با نام تجاری و یک داروی عمومی در دسترس است. ایورمکتین همچنین به عنوان کرم و لوسیون ای که روی پوست اعمال می کنید به دست می آید. قرص خوراکی ایورمکتین برای درمان عفونت های انگلی از روده ، پوست و چشم شما استفاده می شود.
هشدارهای مهم :
هشدار درباره مشکلات پوستی: این دارو ممکن است باعث ایجاد مشکلات پوستی شود. اینها ممکن است به دلیل واکنشهای آلرژیک و التهابی باشد. علائم این مشکلات پوستی ممکن است شبیه علائم عفونت انگلی باشد. در صورت بروز خارش شدید ، بثورات یا کهیر ، با پزشک خود مشورت کنید.
هشدار مشکلات چشم: این دارو ممکن است باعث مشکلات چشم شود. اینها ممکن است به دلیل واکنشهای آلرژیک و التهابی باشد. علائم این مشکلات چشمی ممکن است مانند علائم عفونت انگلی شما باشد. در صورت بروز هرگونه مشکل در چشم خود از جمله قرمزی ، درد ، تورم و تغییر دید با پزشک خود مشورت کنید.
داروی ایورمکتین برای درمان برخی از عفونت های انگلی استفاده می شود
ایورمکتین چیست؟
ایورمکتین یک داروی بدون نسخه است. این دارو به صورت قرص خوراکی ، کرم موضعی و لوسیون موضعی است.
قرص خوراکی ایورمکتین به عنوان داروی عمومی در دسترس است. داروهای عمومی معمولاً هزینه کمتری نسبت به نسخه برند دارند. در بعضی موارد ، آنها ممکن است به هر قدرت و فرم به عنوان داروی برند شناخته شده در دسترس نباشند.
چرا از قرص خوراکی ایورمکتین استفاده می شود؟
قرص خوراکی ایورمکتین برای درمان عفونت های انگل استفاده می شود. اینها شامل عفونت های انگلی دستگاه روده ، پوست و چشم شما می شود.
ایورمکتین متعلق به کلاس داروهای موسوم به داروهای ضد انگلی است. یک کلاس از داروها گروهی از داروها هستند که به روش مشابهی کار می کنند. این داروها اغلب برای درمان شرایط مشابه استفاده می شوند.
قرص خوراکی ایورمکتین با اتصال به قسمت هایی از داخل انگل کار می کند. سرانجام این انگل را فلج و از بین می برد و یا اینکه انگل های بالغ را برای مدتی از ساخت لارو متوقف می کند. این عفونت شما را درمان می کند.
عوارض جانبی داروی ایورمکتین بستگی به وضعیت تحت درمان دارد
عوارض جانبی ایورمکتین :
قرص خوراکی ایورمکتین ممکن است باعث خواب آلودگی شود. همچنین می تواند عوارض جانبی دیگری ایجاد کند.
عوارض جانبی شایع تر:
عوارض جانبی این دارو بستگی به وضعیت تحت درمان دارد.
عوارض جانبی شایع این دارو هنگام استفاده برای درمان عفونت های روده شامل موارد زیر است:
خستگی
از دست دادن انرژی
دل درد
از دست دادن اشتها
حالت تهوع
استفراغ
اسهال
سرگیجه
خواب آلودگی
خارش
عوارض جانبی شایع این دارو هنگام استفاده برای درمان عفونت های پوستی و چشم شامل موارد زیر است:
درد مفاصل و تورم
غدد لنفاوی متورم و لطیف
خارش
راش
تب
مشکلات چشم
اگر این اثرات خفیف باشد ، ممکن است طی چند روز یا چند هفته از بین بروند. اگر شدیدتر هستند یا از بین نمی روند ، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.
عوارض جانبی جدی :
در صورت بروز عوارض جانبی جدی ، فوراً با پزشک تماس بگیرید. اگر علائم خود را تهدید کننده زندگی می دانید یا اگر فکر می کنید اورژانس پزشکی دارید ، با 115 تماس بگیرید.
عوارض جانبی جدی و علائم آنها می تواند موارد زیر را شامل شود:
• درد در گردن و کمر
• مشکلات جدی چشم. علائم شامل موارد زیر است:
- قرمزی
- خون ریزی
- ورم
- درد
- نابینایی
• تنگی نفس
• عدم توانایی در کنترل ادرار
• عدم توانایی در کنترل حرکات روده
• ایستادن یا راه رفتن مشکل دارید
• گیجی
• خستگی شدید
• خواب آلودگی شدید
• تشنج
• کما
• فشار خون پایین ، به خصوص هنگامی که بعد از نشستن یا دراز کشیدن از خواب برخیزید. علائم شامل موارد زیر است:
- سبکی
- سرگیجه
- غش
• واکنش شدید پوست. علائم شامل موارد زیر است:
- بثورات شدید
- قرمزی
- تاول پوست
• آسیب کبدی. علائم شامل موارد زیر است:
- خستگی
- حالت تهوع
- استفراغ
- از دست دادن اشتها
- درد در سمت راست معده شما
- ادرار تیره
- زرد شدن پوست یا سفیدی چشم شما
برای جلوگیری از تداخل ، پزشک باید تمام داروهای شما را با دقت مدیریت کند
ایورمکتین ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشد :
قرص خوراکی ایورمکتین می تواند با سایر داروها ، ویتامین ها یا گیاهانی که ممکن است مصرف کنید تداخل داشته باشد. تداخل زمانی است که یک ماده نحوه عملکرد یک دارو را تغییر می دهد. این می تواند مضر باشد یا مانع از کارآیی دارو شود.
برای جلوگیری از تداخل ، پزشک باید تمام داروهای شما را با دقت مدیریت کند. حتماً در مورد تمام داروها ، ویتامین ها یا گیاهانی که مصرف می کنید به پزشک خود بگویید. برای اطلاع از اینکه چگونه این دارو ممکن است با چیز دیگری که شما مصرف می کنید ارتباط برقرار کند ، با پزشک یا داروساز خود صحبت کنید.
نمونه هایی از داروهایی که می توانند باعث تعامل با ایورمکتین شوند در زیر آورده شده است:
وارفارین : وارفارین دارویی است که از لخته شدن خون جلوگیری می کند. مصرف وارفارین با ایورمکتین می تواند خون شما را بیش از حد رقیق کند و باعث خونریزی خطرناک شود.
هشدارهای ایورمکتین :
این دارو با هشدارهای مختلف همراه است.
هشدار آلرژی : ایورمکتین می تواند یک واکنش آلرژیک شدید ایجاد کند. علائم شامل موارد زیر است:
نفس کشیدن
تورم گلو یا زبان شما
بثورات پوستی
در صورت بروز این علائم ، با شماره 115 تماس بگیرید یا به نزدیکترین اورژانس بروید.
اگر قبلاً نسبت به آن حساسیت نشان داده اید ، دوباره از این دارو استفاده نکنید. مصرف دوباره آن می تواند کشنده باشد.
هشدارها برای افراد با شرایط خاص بهداشتی :
برای مبتلایان به آسم: این دارو ممکن است آسم شما را بدتر کند. از پزشک خود بپرسید که آیا این دارو برای شما بی خطر است یا خیر.
برای مبتلایان به مشکلات کبدی: در صورت بروز مشکلات کبدی یا سابقه مشکلات کبدی ، این دارو ممکن است آسیب بیشتری به کبد شما وارد کند. همچنین ، ممکن است شما نتوانید به خوبی این دارو را پردازش کنید. این ممکن است سطح داروی بدن را افزایش داده و عوارض جانبی بیشتری را به همراه داشته باشد. از پزشک خود بپرسید که آیا این دارو برای شما بی خطر است یا خیر.
برای مبتلایان به تشنج: این دارو ممکن است باعث تشنج شود. از پزشک خود بپرسید که آیا این دارو برای شما بی خطر است یا خیر.
برای مبتلایان به HIV: اگر مبتلا به HIV هستید یا وضعیتی که سیستم ایمنی بدن شما به همان اندازه که لازم نیست ، کار می کند ، ممکن است یک دوز از این دارو برای درمان عفونت انگلی شما کافی نباشد.
هشدارها برای سایر گروه ها :
برای زنان باردار: ایورمکتین یک داروی بارداری از دسته C است. این یعنی دو چیز:
تحقیقات انجام شده در حیوانات نشانگر اثرات منفی بر روی جنین در هنگام مصرف دارو توسط مادر است. تاکنون مطالعات کافی در انسان انجام نشده است تا مشخص شود این دارو چگونه می تواند روی جنین تأثیر بگذارد.
اگر باردار هستید یا قصد بارداری دارید با پزشک خود مشورت کنید.
اگر هنگام مصرف این دارو باردار شدید ، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.
برای خانمهایی که شیر می دهند: ایورمکتین به شیر مادر منتقل می شود و ممکن است در کودکی که شیر می خورد عوارض جانبی ایجاد کند. اگر کودک خود را شیر می دهید با پزشک خود مشورت کنید. ممکن است لازم باشد تصمیم بگیرید که آیا شیردهی را متوقف کنید یا مصرف این دارو را متوقف کنید.
برای سالمندان: ممکن است کبد شما مانند گذشته کار نکند. این می تواند باعث شود بدن شما کندتر داروها را پردازش کند. در نتیجه ، بیشتر این دارو می تواند مدت بیشتری در بدن شما بماند. این خطر ابتلا به عوارض جانبی شما را افزایش می دهد.
نحوه مصرف ایورمکتین :
تمام دوزهای ممکن و فرمهای دارویی ممکن است در اینجا گنجانده نشود. دوز ، فرم دارو و اینکه چند بار دارو مصرف می کنید به این بستگی دارد:
دستگاه تنفّس مصنوعی یا وِنتیلاتور دستگاهی است که کار تنفس را برای بیمارانی که به‌طور موقت یا دائم دچار مشکلات تنفسی هستند انجام میدهد. به عبارت دیگر در ریه می‌دمد و درنگ میکند و بازدم خودبخود انجام میشود.
ونتیلاتورها با کمک به ریه ها برای استنشاق و بازدم هوا ، نفس می زنند. این دستگاه ها برای درمان بیماران مبتلا به شرایطی از جمله ذات الریه ، آسیب مغزی و سکته مغزی استفاده می شوند.
ویروس SARS-CoV-2 (که باعث بیماری COVID-19 می شود) به دستگاه تنفسی حمله می کند. هنگام آلودگی ، توانایی تنفس بیمار به خطر می افتد. در موارد خفیف ، تنفس یا حمایت تنفسی با استفاده از وسایل غیر تهاجمی مانند ارسال هوای غنی از اکسیژن از طریق ماسک صورت امکان پذیر است.
در موارد شدیدتر ، وقتی بیمار دچار پریشانی حاد تنفسی می شود ، نیاز به پشتیبانی تنفسی دارد. این کار از طریق راه هوایی مصنوعی ارائه می شود. یک لوله متصل به یک دستگاه تهویه داخل دهان یا بینی بیمار (و پایین بادگیر) یا از طریق یک سوراخ جراحی در گردن وارد می شود.
وظیفه اصلی دستگاه تهویه ، پمپ کردن یا ورود هوا غنی از اکسیژن به ریه ها است. به این عمل "اکسیژن رسانی" گفته می شود. ونتیلاتورها همچنین در از بین بردن دی اکسید کربن از ریه ها کمک می کنند و از این طریق به عنوان "تهویه" یاد می شود.
دستگاه ونتیلاتور برای اولین بار در سال 1929 مورد استفاده قرار گرفت
تاریخچهٔ کاربرد ونتیلاتور :
تاریخچهٔ تنفس مصنوعی به حدود ۸۷۰ سال پیش از میلاد مسیح برمی‌گردد. در سال ۱۵۳۰ پاراسلسوسِ سوئیسی، با به کاربردن دَم آهنگری و گذاشتن آن در دهان بیمار و دمیدن آن، به ریه‌ها هوا رساند. فارست برد آمریکایی نخستین دستگاه تنفس مصنوعی مدرن بنام Bird Mark 7 را در دوران جنگ جهانی دوم ابداع کرد. در ایران کاربرد ونتیلاتور پیشینه‌ای بیش از ۵۰سال دارد. از نخستین دستگاه‌ها دستگاهی بود که ساخت شرکت بِنِت است. امروزه پیشرفته‌ترین مدل این سازو کارها در بیمارستان‌های ایران به کار می‌رود .
ونتیلاتور چیست و چگونه کار می کند؟
ونتیلاتور مکانیکی دستگاهی است که برای پشتیبانی از بیماران دارای شرایط شدید تنفسی که بر ریه ها اثر می گذارد ، از جمله ذات الریه استفاده می شود.
قبل از اینکه بیمار روی ونتیلاتور قرار گیرد ، غالباً متخصصان بیهوشی روشی به نام لوله گذاری انجام می دهند. بعد از آرام شدن بیمار و شل شدن عضلات ، لوله ای از طریق دهان و داخل قسمت بادی قرار می گیرد.
سپس لوله تنفس به ونتیلاتور متصل می شود و کادر پزشکی می توانند میزان فشار هوا و اکسیژن را به ریه ها تنظیم کرده و ترکیب اکسیژن را تنظیم کنند.
چه موقع بیمار روی ونتیلاتور می رود؟
قبل از تصمیم گیری برای قرار دادن بیمار بر روی دستگاه ونتیلاتور ، پزشکان به دنبال علائم "نارسایی تنفسی" هستند.
- میزان تنفس افزایش می یابد ، آنها پریشان به نظر می رسند ، CO2 در خون بالا می رود.
- سرعت تنفس طبیعی در حدود 15 تنفس در دقیقه است ، اگر این سرعت در هر دقیقه به 28 بار برسد ، این یک سیگنال است که ممکن است دستگاه ونتیلاتور لازم داشته باشد.
دستگاه ونتیلاتور
انواع مختلف دستگاه ونتیلاتور :
دستگاه ونتیلاتور برای اولین بار در سال 1929 مورد استفاده قرار گرفت. دو نوع تهویه مکانیکی وجود دارد :
تهویه فشار مثبت : هوا را به ریه ها فشار می دهد.
تهویه فشار منفی : با بزرگ شدن و انقباض قفسه سینه هوا را به داخل ریه ها می کشد.
ونتیلاتور فشار منفی :
ونتیلاتورهای اولیه هواکشهای فشار منفی بودند. تهویه فشار منفی اکنون بسیار کم است.
ریه آهن : اولین ونتیلاتور مکانیکی ، سیلندر فلزی است که بیمار را به طور کامل تا گردن می پوشاند.
قفسه سینه قفسه سینه : یک پوسته کوچک که می تواند در قفسه سینه بیمار بچسبد باعث ایجاد فشار منفی می شود.
ونتیلاتور فشار مثبت :
در اوایل دهه 1950 برای درمان بیماران فلج اطفال مبتلا به فلج تنفسی ، ونتیلاتورهای فشار مثبت ایجاد شدند . این ونتیلاتورها از طریق لوله ، هوا را به داخل ریه های بیمار می کشند. آنها ممکن است تهاجمی یا غیر تهاجمی باشند.
فاویپیراویر (Favipiravir) که با اسامی T-705، آویگان، یا فاویلاویر هم شناخته میشود یک داروی ضد ویروسی است که توسط شرکت «تویاما کمیکال» (وابسته به گروه فوجی فیلم) ژاپن با فعالیت بر علیه بسیاری از ویروس‌ها RNA تولید میشود. همچون برخی داروهای ضد ویروس آزمایشی نظیر T-1105 و T-1106، این دارو نیز مشتقی از پیرازین‌کربوکسامید است.
در آزمایش‌هایی که بر روی حیوانات انجام شده‌است، داروی آویگان علیه ارتومیکسوویریده، ویروس نیل غربی، تب زرد، تب برفکی، فلاوی‌ویروس، آرناویروس، آلفاویروس مؤثر است. این دارو علیه انتروویروس‌ها و تب دره ریفت هم فعال است، اما تأثیر محدودی بر روی ویروس زیکا دارد و اثر آن کمتر از داروهایی نظیر MK-608 است. این دارو اثر محدودی بر هاری دارد و به‌طور آزمایشی بر روی برخی افراد مبتلا به این ویروس استفاده شده‌است.
در فوریهٔ ۲۰۲۰، فاویپیراویر در کشور چین برای درمان بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ مورد مطالعه قرار گرفت. در ۱۷ مارس ۲۰۲۰ مقامات چینی مدعی شدند که این دارو در درمان بیماری COVID-19 در ووهان و شنژن مؤثر بوده‌است.
فاویپیراویر کشف شده توسط Toyama Chemical Co. Ltd. در ژاپن ، یک آنالوگ پیرازین اصلاح شده است که در ابتدا برای موارد درمانی در موارد مقاوم به آنفلوانزا تأیید شد. آنتی ویروس آنزیم های RNA وابسته به RNA)RdRp) را هدف قرار می دهد ، که برای رونویسی و تکثیر ژنوم ویروسی ضروری هستند.
نه تنها آویگان باعث تکثیر آنفولانزای A و B نمی شود بلکه این دارو نوید درمانی آنفولانزای مرغی را نشان داده است و ممکن است گزینه ای جایگزین برای انواع آنفلوانزا باشد که در برابر مهار کننده های نورآمینیداز مقاوم هستند. فاویپیراویر برای درمان پاتوژن های تهدید کننده زندگی مانند ویروس ابولا ، ویروس لاسا و اکنون COVID-19 مورد بررسی قرار گرفته است.
آشنایی با داروی آویگان
عوارض جانبی :
براساس مطالعات سمیت تک دوز ، مقدار کشندگی فاویپیراویر خوراکی و داخل وریدی در موش ها> 2000 میلی گرم بر کیلوگرم تخمین زده می شود ، در حالی که دوز کشنده در سگ ها و میمون ها> 1000 میلی گرم در کیلوگرم است.
عوارض مصرف بیش از حد دوز داروی فاویپیراویر: کاهش وزن بدن ، استفراغ و کاهش فعالیت حرکتی بدن است.
در مطالعات تکرار دوز سمیت در سگ ، موش و میمون ، یافته های قابل توجه پس از تجویز فاویپیراویر خوراکی شامل موارد زیر است:
اثرات سوء بر بافت های خون ساز مانند کاهش تولید گلبول های قرمز (RBC) و افزایش پارامترهای عملکرد کبد مانند آسپارتات آمینوترانسفراز ( AST) ، فسفاتاز قلیایی (ALP) ، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و بیلی روبین کل ، و افزایش خلاء در سلولهای کبدی است.
فاویپیراویر به عنوان تراتوژن شناخته می شود. بنابراین ، در صورت تأیید یا مشکوک بودن به حاملگی ، از مصرف فاویپیراویر خودداری شود.
اطلاعات سمی مربوط به فاویپیراویر در انسان به راحتی در دسترس نیست.
خوشبختانه کارهایی وجود دارد که می توانید برای کمک به دوستان ، همسایگان و عزیزان خود انجام دهید. برای کمک به افرادی که مبتلا به ویروس کرونا هستند و در خانه قرنطینه اند ، می توانید با اهدای منابعی مانند وقت ، پول و مواد غذایی تأثیر بگذارید.
حمایت از افراد مبتلا به ویروس :
همسایگان و عزیزان سالخورده و مریض خود را بررسی کنید. افراد مسن (افراد بالای 60 سال) و افرادی که دارای شرایط بهداشتی حساسی هستند بیشتر در معرض خطر ابتلا به علائم شدید COVID-19 هستند. در حال حاضر CDC توصیه می کند که افراد در این گروه ها تا حد ممکن در خانه بمانند تا از بیمار شدن خودداری کنند. اگر دوستان ، همسایگان یا اعضای خانواده مسن یا مبتلا به بیماری مزمن دارید ، به طور مرتب با آنها از طریق تلفن ، پیام یا ایمیل با آنها تماس بگیرید تا ببینید که چیزی لازم دارند و چگونه میتوانید به آنها کمک کنید.
تماس اجتماعی می تواند به کاهش احساسات منفی و تنهایی کمک کند
افرادی که در خانه قرنطینه اند ممکن است احساس تنهایی ، بی حوصلگی یا ناامیدی کنند. تماس اجتماعی می تواند به کاهش این احساسات کمک کند ، حتی اگر به صورت رو در رو نباشد.
اگر می خواهید کمک کنید، این کار را بصورت غیر مستقیم انجام دهید تا احساس نکنند شما فکر می کنید که نمی توانند از خود مراقبت کنند. به عنوان مثال ، چیزی مانند این را بگویید ، "من میخواهم به فروشگاه بروم تا مواد غذایی را تهیه کنم. آیا می توانم چیزی را برای شما تهیه کنم؟ "
اگر نمی توانید به صورت تلفنی یا آنلاین با شخص ارتباط برقرار کنید ، از طریق درب منزل آنها با آنها صحبت کنید تا آنها را در معرض خطر قرار ندهید.
غذاهای بسته بندی شده را برای افراد در قرنطینه تهیه کنید. اگر کسی را می شناسید که بخاطر بیماری عروق کبدی در خانه قرنطینه است ، یا به دلیل اینکه مریض هستند یا به دلیل خطر ابتلا در معرض خطر هستند ، با خریدن مواد غذایی به آنها کمک کنید.
اگر به تازگی بیماری کرونا ویروس تشخیص داده شده خون اهدا نکنید
اگر سالم هستید خون اهدا کنید :
با افزایش روز افزون بیماری ، بیمارستان ها و بانک های خونی با کمبود خون روبرو هستند. اگر در حال حاضر سالم هستید و تا آنجا که می دانید در معرض کرونو ویروس نیستید ، اهدا خون ، پلاکت یا پلاسمای خون را در بیمارستان یا مرکز اهدای محل خود در نظر بگیرید.
اگر به تازگی بیماری کرونا ویروس تشخیص داده شده اید ، خون اهدا نکنید ، مشکوک به داشتن آن هستید یا با کسی که مبتلا به آن بوده در تماس بوده اید. از پزشک خود بخواهید یا با بانک خون محلی خود تماس بگیرید تا دریابید که چه زمانی می توانید دوباره با خیال راحت خون اهدا کنید.
آگاه باشید: مطالعات اخیر حاکی است که آنتی بادی های موجود در پلاسمای خون از بیماران مبتلا به COVID-19 بهبود یافته ممکن است به تقویت ایمنی افرادی که اخیراً آلوده شده اند یا در معرض خطر ابتلا به بیماری جدی هستند ، کمک کند. اگر کرونا ویروس داشته اید و بهبود یافته اید ، از پزشک خود بخواهید که آیا با اهداء پلاسما می توانید به دیگران در جامعه خود کمک کنید.
از احتکار ماسک و سایر موارد ضروری مراقبت های بهداشتی خودداری کنید:
در حالی که این یک ایده خوب است که در طول یک بحران جهانی مانند شیوع بیماری کرونا آماده باشید ، از خرید وحشت یا احتکار اجتناب کنید. خرید ماسک ، ضد عفونی کننده دست و سایر لوازم پزشکی فقط دسترسی به این وسایل را برای ارائه دهندگان مراقبت های پزشکی و افرادی که در حال حاضر بیمار هستند سخت تر می کند. قبل از مراجعه به فروشگاه ، سعی کنید ارزیابی کنید که در واقع به چه کالاهایی نیاز دارید و چند مورد را ارزیابی کنید.
در حال حاضر ، CDC توصیه نمی کند ماسک استفاده کنید ، مگر اینکه از قبل دچار بیماری کرونا شوید ، از شخصی که دارای ویروس است مراقبت می کنید یا در یک مرکز درمانی فعالیت می کنید. این اقدامات برای جلوگیری از انتشار ویروس به دیگران است. وقتی اعضای سالم مردم تعداد زیادی ماسک را خریداری می کنند ، دسترسی برای افرادی که واقعاً به آنها احتیاج دارند ، سخت تر می شود.
به اشتراک گذاری اطلاعات مفید :
نکات و اطلاعات مفیدی را در رسانه های اجتماعی به اشتراک بگذارید
از منابع معتبری اطلاعات کسب کنید. آگاه بودن ، روش بسیار خوبی برای کمک به خود و دیگران در هنگام شیوع کروناویروس است. سعی کنید اطلاعات خود را از منابع معتبر دریافت کنید.
نکات و اطلاعات مفیدی را در رسانه های اجتماعی به اشتراک بگذارید. اگر اطلاعاتی را پیدا کنید که فکر می کنید ممکن است برای دیگران مفید باشد - مانند مشاوره در مورد چگونگی جلوگیری از انتشار ویروس یا به روزرسانی در مورد اقداماتی که افراد در جامعه شما انجام می دهند - از اشتراک آن دریغ نکنید! در فیس بوک یا توییتر پست کنید ، یک ایمیل بفرستید یا با دوستان و خانواده خود تماس بگیرید و آنها را مطلع کنید.
دیگران را هنگام اشتراک اطلاعات غلط مطلع کنید. اگر می بینید شخصی اطلاعاتی را به اشتراک می گذارد که می دانید نادرست است ، آنها را با روشی آرام تصحیح کنید. اگر در مقابل تصحیح یا متناقض بودن آنها مقاوم هستند ، می توانید از آنها سؤالاتی نیز بخواهید تا آنها را ترغیب به تفکر انتقادی در مورد منبع اطلاعات خود کنید. منبعی را ارائه دهید که به تکذیب اطلاعات آنها یا ارائه اطلاعات جایگزین دقیق کمک کند.
آرام باشید و از گسترش ترس خودداری کنید:
در حالیکه طبیعی است که در هنگام شیوع بیماری نگران باشید ، وحشتزدگی و گسترش ترس به کسی کمک نمی کند. برای مدیریت اضطراب خود اقدامات لازم را انجام دهید و به دیگران که ترسیده اند آرامش دهید.
با به اشتراک گذاشتن اطلاعات مفید و قابل اعتماد در مورد COVID-19 و چگونگی محافظت از خود می توانید به دیگران آرامش دهید.
سعی کنید ترسهای خود و دیگران را برطرف کنید. در عوض ، همدلی ارائه کرده و احساس آنها را تأیید کنید. چیزی مثل این را بگویید ، "من می فهمم واقعاً ترسناک است که شاهد اتفاقاتی از این دست باشید. به من اطلاع دهید که آیا می خواهید در مورد آن صحبت کنید یا اینکه آیا راهی وجود دارد که بتوانم به شما کمک کنم. "
از کسانی که کمک می کنند تشکر می کنم شناخت اقدامات مثبت دیگران ، آنها را ترغیب به ادامه کار خوب خواهد کرد. مطالعات همچنین نشان می دهد که به رسمیت شناختن کار قهرمانان روزمره می تواند دیگران را به اقدامات مثبت ترغیب کند.
حداقل 20 ثانیه دستان خود را با آب و صابون بشویید
جلوگیری از گسترش بیماری کرونا ویروس :
دستان خود را اغلب با صابون و آب گرم بشویید. شستن دست ها یکی از ساده ترین و موثرترین راه های محافظت از خود و دیگران در برابر COVID-19 است. هر زمان که با دیگران تعامل داشتید ، سطوح را در یک مکان عمومی لمس کردید ، قبل از غذا و بعد از سرفه یا عطسه دستان خود را بشویید. حداقل 20 ثانیه دستان خود را با آب و صابون بشویید و حتماً تمام سطوح دستان خود را بشویید.
اگر به صابون و آب دسترسی ندارید ، دستان خود را کاملاً با دستگاه ضدعفونی کننده دست که حداقل 60٪ الکل است مالش دهید و بگذارید در جریان هوا خشک شود.
بینی و دهان خود را هنگام سرفه یا عطسه بپوشانید. متخصصان بهداشت معتقدند كه كرونا ویروس وقتی گسترش می یابد كه قطرات مایعات از دهان و بینی افراد دیگر را استنشاق با لمس كنند. حتی اگر فکر نمی کنید ویروس دارید بینی و دهان را هنگام سرفه یا عطسه با یک دستمال یا آرنج خود بپوشانید.
اگر از دستمال استفاده می کنید ، بلافاصله آن را در یک سطل زباله انداخته و دستان خود را با آب و صابون بشویید.
هنگام ضد عفونی کردن سطوح ، دستکش یکبار مصرف بپوشید
سطوح لمسی بالا را در خانه یا محل کار خود ضد عفونی کنید. در صورت لمس سطحی که به کروناویروس آلوده باشد ، افراد می توانند بیمار شوند. شما می توانید با ضد عفونی منظم سطحی که در تماس مکرر با دست افراد قرار می گیرند ، از قبیل دستگیره در ، کلیدهای روشنایی و پیشخوان ها و شیرهای آب ، به محافظت از خود و دیگران کمک کنید. از مواد ضد عفونی کننده مانند ایزوپروپیل الکل (حداقل 70٪ غلظت) ، سفید کننده خانگی یا لیسول استفاده کنید.
هنگام ضد عفونی کردن سطوح ، دستکش یکبار مصرف بپوشید. بعد از کار ، دستکش و هر نوع مواد تمیز کننده مانند دستمال ضد عفونی کننده یا حوله کاغذی را دور بیندازید.
دستورالعمل های محلول ضدعفونی کننده خود را با دقت بخوانید تا بدانید که چگونه با خیال راحت و موثر از آن استفاده کنید. بیشتر ضد عفونی کننده ها قبل از شستشو یا پاک کردن آنها لازم است 3-4 دقیقه روی سطح بمانند تا به درستی کار کنند.
از دست دادن ، آغوش و سایر تماس های بدنی نزدیک خودداری کنید. حتی اگر فکر نمی کنید مریض هستید ، می توانید با گرفتن فاصله ، از دیگران و خود محافظت کنید.
اگر بیمار هستید در خانه بمانید. اگر احساس بیماری دارید ، با جلوگیری از تماس تا حد امکان از دیگران محافظت کنید. در خانه بمانید مگر اینکه مجبور به مراجعه به پزشک شوید و در صورت امکان از حمل و نقل عمومی خودداری کنید. اگر مجبورید پزشک خود را ببینید ، با آنها تماس بگیرید و اطلاع دهید که علائمی مانند تب یا سرفه دارید.
اگر گمان می کنید که کرونا ویروس دارید و یا در معرض بیماری فردی قرار گرفته اید ، سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید. آنها به شما توصیه می كنند كه آیا باید برای آزمایش خود وارد شوید یا قرنطینه كنید.
اگر در حالی که بیمار هستید و لازم است که در کنار دیگران باشید ، با یک ماسک صورت خود را بپوشانید.
توصیه های مسئولان بهداشت عمومی و پزشک خود را دنبال کنید. مقامات بهداشت عمومی برای کمک به مهار ویروس اقدامات ویژه ای را در سرتاسر جهان انجام می دهند. اگر در مورد چگونگی محافظت از خود و جامعه خود از پزشک ، بخش بهداشت عمومی محلی ، مدرسه ، یا محل کار خود توصیه هایی دریافت می کنید ، تمام تلاش خود را برای انجام آن انجام دهید. این به شما و خانواده و آسیب پذیرترین اعضای جامعه کمک می کند.
ویروس‌ها از یک سری پروتئین‌های شاخکی در جدار (کپسول) یا غشای خود برای چسبیدن و ورود به سلولهای بدن انسان استفاده میکنند. ویروس کرونای جدید با شاخک S خود به گیرنده‌ای (گیرنده آنزیم مبدل آنژیوتانسین ٢) در سلولهای ریه انسان چسبیده، به داخل سلول راه یافته و بعد از استفاده از مواد سلولی، با تکثیر خود، سبب واکنش ایمنی و مرگ سلولی میشود.
دوره نهفتگی کرونا ویروس چیست؟
در مورد کرونا ویروس تعداد تخمینی روزهایی که ممکن است احساس علائم برای شما به همراه داشته باشد 2 تا 14 روز است. میانگین 5 روز است. (در موارد نادر ، علائم بعد از 14 روز شروع می شوند.)
به همین دلیل کارشناسان می گویند خودتان را برای 14 روز قرنطینه کنید و به جلوگیری از انتشار ویروس کمک می کند.
چه زمانی بیماران مبتلا به COVID-19 به مراقبت در بیمارستان نیاز دارد؟
اگر علائم جدی دارید ، مانند مشکل تنفس ، یا اگر علائم شما ناگهان وخیم تر شود ، ممکن است لازم باشد برای مداوا به بیمارستان بروید. اگر فکر می کنید بلافاصله به کمک نیاز دارید ، با اورژانس یا بیمارستان تماس بگیرید و به آنها بگویید که فکر می کنید COVID-19 داشته باشید. این به آنها کمک می کند تا برای ورود شما آماده شوند.
درمان کرونا ویروس در بیمارستان
پزشکان چگونه COVID-19 را در بیمارستان درمان می کنند؟
پزشکان شما را برای مشکلات جدی تر بررسی می کنند. پزشکان ممکن است:
سطح اکسیژن موجود در خون را با یک اکسیژن‌سنج خون انگشتی بررسی کنید.
به صدای ریه های شما گوش می کنند.
از قفسه سینه شما عکس می گیرند.
ممکن است برای تنفس بهتر اکسیژن دریافت کنید. از طریق دو لوله کوچک که فقط داخل سوراخ بینی شما قرار دارند ، تنفس کنید. در موارد بسیار جدی ، پزشکان شما را به دستگاهی بنام ونتیلاتور متصل می کنند که بتواند نفس بکشد.
همچنین ممکن است مایعات را از طریق سرم دریافت کنید تا از کمبود آب بدن جلوگیری شود. پزشکان همچنین تنفس شما را از نزدیک کنترل می کنند.
چگونه می توانید علائم COVID-19 را در خانه درمان کنید؟
اگر علائم شما به اندازه کافی خفیف است برای بهبودی در خانه است ، باید:
استراحت کنید، این باعث می شود احساس بهتری داشته باشید و باعث بهبودی شما می شود.
در خانه بمانید به محل کار ، مدرسه یا مکان های عمومی نروید.
مایعات بنوشید. کمبود آب بدن می تواند علائم را بدتر کند.
اگر علائم شما بدتر شد ، سریعاً با پزشک خود تماس بگیرید.
مهمترین کاری که باید انجام شود جلوگیری از آلوده شدن افراد دیگر است.
غذاهای راحت در هنگام احساس فشار و اضطراب بسیار آسان است. با این وجود ، مصرف یک قاشق غذاخوری اضافی بستنی یا یک مشت کوچک دیگر از چیپس یا کلوچه ، می تواند باعث احساس گناه و حتی استرس یشتر همراه با خستگی و تحریک پذیری ناشی از قند و خون شود. با این حال ، برعکس نیز صادق است: مصرف غذاهای تقویت کننده خلق و خو می تواند مواد مغذی مهم مغزی را تأمین کند در حالی که بر رفاه شما تأثیر می گذارد.
در زیر برخی غذاهای مغذی و خوشمزه آورده شده است که می تواند در حالی که به شما در جلوگیری از این مسئله کمک می کند ، باعث بهبود روحیه شما شود.
اسیدهای چرب امگا 3
راه هایی برای تقویت روحیه و شاداب شدن
ما می دانیم که اسیدهای چرب امگا 3 موجود در ماهی (بخصوص اسید دكوزهگزانوئیك (DHA) ) نقش مهمی در رشد مغز دارند. اما این چربی ها ممکن است در سلامت روان ما نیز نقش داشته باشند. در یک متاآنالیز شامل 26 مطالعه و بیش از 150،000 شرکت کننده ، محققان دریافتند که مصرف مقادیر زیادی ماهی چرب ممکن است به ما در مقابله با افسردگی کمک کند.
یک مطالعه دیگر با بررسی مکانیسم هایی که توسط آنها امگا 3 کار می شود نتیجه گرفت که در حالی که بسیاری از عوامل ممکن است در افزایش افسردگی نقش داشته باشد ، "توصیه های رژیم غذایی حاکی از مصرف مناسب اسیدهای چرب اشباع نشده امگا 3 می تواند منجر به مزایای قابل توجهی برای جمعیت عمومی شود. "
افرادی که مقادیر زیادی از چربی امگا 3 مصرف می کنند ، کمتر مستعد ابتلا به افسردگی ، پرخاشگری و خصومت هستند. چربی سالم به شکل گیری غشای سالم کمک می کند که مواد مغذی را به راحتی در سلولهای مغزی منتقل کند ، التهاب را کاهش می دهد و سطح سروتونین را بالا می برد. (سروتونین یکی از مهمترین انتقال دهنده های عصبی است که بر روحیه ما تأثیر می گذارد ، بنابراین ترکیب زیاد DHA در رژیم غذایی شما می تواند به شما در حفظ روحیه متعادل کمک کند.)
توصیه می کنیم حداقل هفته ای دو وعده ماهی چرب مانند سالمون ، شاه ماهی ، ماهی خال مخالی یا ساردین را مصرف کنید یا به دنبال غذاهای غنی شده با امگا 3 باشید.
سبزیجات سبز : اسفناج ، کلم بروکلی ، جوانه بروکسل
غذا برای تقویت کننده خلق و خو
سبزیجات سبز منبع فولات ، ویتامین B است که برای تولید سروتونین بدن ضروری است.
در یک متاآنالیز ، محققان دریافتند که افراد مبتلا به افسردگی فولات کمتری مصرف می کنند و در مقایسه با افراد بدون افسردگی میزان ویتامین کمتری در خونشان دارند.
علاوه بر افزایش خطر افسردگی ، مصرف کم فولات نیز با خستگی و کاهش حافظه در ارتباط است.
توصیه می کنیم حداقل روزانه 400 میکروگرم فولات مصرف کنید ، مقداری که در 1 فنجان اسفناج بدون روغن موجود است. لوبیا ، نخود فرنگی ، عدس ، آووکادو و توت فرنگی از دیگر منابع خوب فولات هستند.
پروبیوتیک ها: ماست ، کفیر ، کلم ترش ، کیمچی
آشنایی با چند غذا برای تقویت روحیه
شاید شما در مورد پروبیوتیک ها و نقش آنها در سالم نگه داشتن دستگاه گوارش ما شنیده باشید ، اما تحقیقات اخیر حاکی از آن است که پروبیوتیک ها نیز ممکن است در حفظ روحیه ما نقش داشته باشند. یک مطالعه نشان داد که پروبیوتیک ها ممکن است به کاهش افکار منفی مرتبط با روحیه غم انگیز کمک کنند.
براساس بررسی اخیر 10 مطالعه ، پروبیوتیک ها می توانند در کاهش علائم افسردگی کمک کنند. با این وجود ، نیاز به تحقیقات بیشتری برای تعیین مدت ایده آل در مورد درمان ، دوز و فشار پروبیوتیک ها برای دستیابی به سلامت روانی بهتر است.
یکی از ساده ترین راه ها برای به دست آوردن یک دوز روزانه از پروبیوتیک ها ، مصرف یک فنجان ماست کم چرب با میوه تازه یا اسموتی همراه با ماست به عنوان میان وعده است.
غلات سبوس دار: جو دوسر ، برنج قهوه ای ، نان گندم کامل
راه هایی برای تقویت روحیه و شاداب شدن
غلات کامل سرشار از ویتامین های B هستند که برای انرژی و سلامتی بهینه مغز مهم هستند. به لطف فیبر آنها ، غلات کامل نیز به حفظ قند خون کمک می کنند ، که می تواند در جلوگیری از نوسانات خلقی به شما کمک کند.
اگر مشغول خوردن نان هستید ، از نان گندم کامل استفاده کنید ، زیرا سطح قند خون را نیز تثبیت می کند. دانه های تصفیه شده موجود در نان سفید می توانند قند خون شما را بالا و پایین کند که می تواند شما را عصبی ، بدخلق کند.
کربوهیدراتهای موجود در غلات کامل باعث افزایش سطح سروتونین (ماده شیمیایی خوب مغز) می شوند. اضافه کردن پروتئین مانند مرغ ، حبوبات ، ماهی یا کره آجیل با غلات کامل نیز می تواند کمک کند ، زیرا پروتئین باعث آزاد شدن نوراپی نفرین ، یک ماده شیمیایی مغز است که باعث افزایش انرژی و خلق و خوی می شود.
ما در مورد ویتامین D و ارتباط آن با سلامت استخوان و ایمنی صحبت کرده ایم ، اما تحقیقات همچنین ارتباط بین ویتامین D و سلامت روان را نشان داده است. در یکی از متاآنالیزهای اخیر که شامل بیش از 30،000 نفر است ، افراد با ویتامین D کم ، احتمالاً دچار افسردگی می شوند.
کمبود ویتامین D همچنین با خلق و خوی کم و عملکرد ضعیف شناختی در افراد مسن همراه است. بدن ما ویتامین D را از نور ماوراء بنفش خورشید سنتز می کند ، بنابراین بیشتر ما می توانیم حداقل در ماههای آفتابی نیازهای ویتامین D خود را برآورده کنیم. البته برخی از عوامل از جمله آلودگی هوا و پوست تیره تر می تواند توانایی خورشید در تولید ویتامین D را در پوست انسان کاهش دهد.
بنابراین در فصل زمستان ، به خصوص غذاهای سرشار از ویتامین D ، مانند ماهی های چرب ، تخم مرغ و غذاهای غنی شده و نوشیدنی ها یا مکمل های ویتامین D ، به ویژه بسیار مهم است.
شکلات تیره (در حد اعتدال)
راه هایی برای تقویت روحیه و شاداب شدن
این درمان شیرین ، قطعاً می تواند باعث افزایش روحیه ما شود. شکلات حاوی کافئین و تئوبرومین است ، ترکیبی که ممکن است بر خلق و خو تأثیر بگذارد. افراط در محبوبیت نیز ممکن است باعث افزایش سطح سروتونین شود. علاوه بر این ، شکلات تیره همچنین حاوی فلاوانولهای سالم است که نشان داده شده است به کاهش فشار خون و کلسترول و بهبود شناخت کمک می کند. برای اینکه وزن خود را کنترل کنید ، روزانه به 1 اونس شکلات تیره یا حدود 150 کالری محدود کنید.
قهوه و چای
مصرف این غذاها باعث تقویت روحیه میشود
قهوه و چای منبع کافئین هستند که می توانند انرژی به ما بدهند. هنگامی که ما کافئین مصرف می کنیم ، تأثیرات مثبتی بر خلق و خو و هوشیاری می گذارد و افراد این اثرات مفید را می پسندند. یک فراتحلیل نشان داد که مصرف قهوه و چای ممکن است به محافظت در برابر افسردگی کمک کند.
فقط بخاطر داشته باشید که افراد از نظر تحمل نسبت به کافئین متفاوت هستند. بسیاری از افراد کافئین را بدون عواقب منفی مصرف می کنند ، اما برای برخی از افراد ، یا به طور مرتب مصرف زیاد کافئین یا مصرف یکباره زیاد به یکباره می تواند باعث پریشانی شود.
چای سبز کافئین کمتری نسبت به قهوه دارد ، یک منبع غنی از آنتی اکسیدان گلیکات اپیگالوکاتچین یا EGCG است و همچنین حاوی اسید آمینه تانین است که ممکن است به کاهش استرس و تقویت احساسات آرام کمک کند .
سوزش واژن امکان دارد مربوط به تحریکات پوستی ناحیه خارجی آن باشد، ولی به علت نزدیکی به واژن بصورت خارش و تحریکات ناحیه داخلی واژن بنظر آید.
احساس سوزش در واژن و ناحیه تناسلی
واژن، مجرایی به طول چندین سانتیمتر در بخش درونی در دستگاه تناسلی زنانه است که مدخلی به بخش بیرونی دستگاه تناسلی (فَرْج) دارد. مهبل در آمیزش جنسی و زایمان کاربرد دارد.
احساس سوزش در ناحیه تناسلی یک مشکل شایع واژن در زنان است. سوزش واژن دلایل بسیاری دارد که بیماریهای مقاربتی و یائسگی از جمله آنها هستند. هر یک از این عوامل، واژن، مجرایی به طول چند سانتی متر در بخش درونی در دستگاه تناسلی زنانه است که مدخلی به بخش بیرونی دستگاه تناسلی( فَرْج) دارد. واژن در امیزش جنسی و زایمان نقش دارد.
احساس سوزش در ناحیه تناسلی یک مشکل رایج واژن در زنان است. سوزش واژن علل بسياري دارد که بیماریهای آمیزشی و یائسگی از جمله آن ها هستند. هر یک از این عوامل، علائم و درمان اختصاصی خویش را دارد.
علل سوزش واژن عفونت واژن
حس سوزش در مهبل معمولاً به علت وجود عفونت های مخمری مانند انواع قارچ ها و باکتری های میکروبی در واژن به وجود می آید . قارچها علاوه بر ایجاد سوزش و خارش سبب ایجاد ترشحات سفید رنگ و بدون بو از واژن شده و امکان دارد موقع انجام رابطه جنسی و یا دفع ادرار درد و سوزش زيادي ایجاد کنند. ولی باکتری ها برعکس قارچها، باعث ایجاد ترشحات چرکی بدبو با بویی مثل ماهی، آبکی و خاکستری رنگ میشوند . در صورت مشاهده چنين عوارضی پیش از استفاده از درمانهای دارویی باید حتماً به پزشک مراجعه کرد برای این که خود درمانی در چنين مواقعی باعث شدت علایم و بدتر شدن بیماري خواهد گردید.
عفونت هایی مثل کلامیدیا و سوزاک که از طريق روابط جنسی منتقل میشوند و غالباً هم بدون علایم هستند، گاهی باعث ایجاد خارش و سوزش در اندام تناسلی خواهند شد که باید حتماً تحت درمان دارویی قرار گیرند.
عفونت مجاری ادراری
بخش های گوناگون دستگاه ادراری، از جمله مثانه، مجرای ادراری و کلیه امکان دارد دچار عفونت شوند. دفع ادرار در زنان مبتلا به عفونت مجاری ادراری( UTI) احتمالاً با احساس سوزش واژن همراه است. دیگر علایم این عفونت عبارتند از: نیاز ناگهانی به دفع ادرار یا تکرار ادرار، درد موقع دفع ادرار، ادرار بدبو یا کدر، خون در ادرار، درد زیر شکم، احساس خستگی یا ضعف
پزشکان معمولاً براي درمان عفونت های دستگاه ادراری آنتی بیوتیک تجويز ميکنند . معمولاً بعد از گذشت پنج روز از آغاز استفاده آنتی بیوتیک ها، علائم آرام آرام التیام می یابند. در صورت برگشت دوباره عفونت، میتوان نسخه تجویزی را دوباره تکرار کرد.
بیماريهای پوستی
سوزش واژن امکان دارد مربوط به تحریکات پوستی ناحیه خارجی آن باشد، ولی به علت نزدیکی به واژن بصورت خارش و تحریکات ناحیه داخلی واژن بنظر آید. بیماری اگزما و یا پسوریاسیس میتواند باعث تحریک پوست و ایجاد خارش در آن شده و خاراندن پوست سبب ایجاد سوزش در آن ناحیه شود که براي علاج باید به متخصص زنان و یا متخصص پوست مراجعه کرد.
کم آبی
درصورتی که روزانه به میزان کافی آب استفاده نکنید، احیانا با سوزش در واژن خویش روبرو خواهید شد. وجود آب کافی در بدن، عامل مهمی است که به حفظ سلامتی بدن کمک ميکند . موقع دفع ادرار، سموم و باکتری های بد از بدن خارج میشوند . درصورتی که به میزان کافی آب ننوشید، این باکتری ها و سم ها در بدن شما باقی می مانند و احساس سوزش واژن را تجربه خواهید کرد.
کم آبی بدن می تواند سبب سوزش واژن در زنان شود
ولوودینیا
حدود 6/2 ميليون زن، این درد مزمن را در ناحیه واژن خویش تجربه ميکنند، بدون اینکه در خصوص آن صحبت کنند. ولوودینیا سبب سوزش، خارش، درد، مور مور شدن، تپش و نزدیکی دردناک ميشود . این یک بیماري پیچیده است، بدین ترتیب بهتر است در خصوص این علایم با متخصص زنان صحبت کنید .
تحریکات و تورم خارجی
دوش نگرفتن پس ار تمرین های ورزشی و یاعدم تعویض لباس ورزشی و لباس زیر اکنده از عرق به مدت زیاد، غالباً از عوامل اصلی تحریکات خارجی اندامهای تناسلی خانم ها هستند و بانوان هیچوقت نباید بعد از تمرین های ورزشی و عرق کردن زیاد، استفاده از پاک کننده ها ، خشک کننده ها و یا اسپری های تمییز کننده واژن را جایگزین حمام کردن کنند، برای این که استفاده از این مواد محیط اسیدی واژن( پ. هاش مهبل) را تغيير داده و باعث ایجاد سوزش در آن خواهد گردید.
آلرژیهای ناحیه تناسلی
سیستم ایمنی بعضی زنان میتواند نسبت به بعضی مواد بسیار حساس شود. این مواد در صورت تماس با واژن میتوانند منجر به حساسیت پوستی شوند عبارتند از: * مایع منی * اسپرم کش ها، مایع موجود در کاندوم است که اسپرمها را از بین برده و از بارور شدن پیشگیری می کند
* لاتکس، ماده ی که اغلب کاندوم ها از آن ساخته میشوند * ژل روان کننده و ديگر روان کننده های مشابه * داروهای موضعی یا خوراکي * پلاستیک، مثل پلاستیک موجود در دیافراگم های پیشگیری از حاملگی * بعضی از اسپریهای بهداشتی بانوان * صابون های معطّر * بعضی از مواد موجود در ادرار * مواد معطّر حمام * دوش واژن * اشیائی که سطحشان از فلز نیکل ساخته شده است، به عنوان مثال زیپ لباس
روشهایی برای تسکین سوزش واژن
بسیاری از عوامل سوزش واژن نیازمند درمان پزشکی هستند و هر فردی که در این مورد مشکوک است باید به پزشک مراجعه کند.
- کمپرس یخ برای تسکین سوزش واژن
با این حال قرار دادن کمپرس یخ روی ناحیه آسیب دیده میتواند حساسیت را کاهش دهد. همچنین استفاده از ژل پترولیوم روی پوست میتواند از آن محافظت کند. کمپرس یخ و ژل پترولیوم را میتوان به صورت آنلاین خریداری کرد.
استفاده از کمپرس یخ می تواند سبب تسکین سوزش واژن شود
- پوشیدن لباس زیر کتانی
پوشیدن لباس زیر کتانی و پرهیز از پوشیدن لباسهای تنگ میتواند در کاهش سوزش ناحیه واژینال مؤثر باشد. همچنین لازم است از مصرف محصولاتی مانند صابونهای معطر، دستمال توالتهای معطر و محصولات خوشبوکننده ای که حاوی دئودرانت یا روکش پلاستیکی هستند و ممکن است ناحیه موردنظر را تحریک کنند اجتناب کنید.
- درمان سوزش و خارش واژن با آلوئه ورا
آلوئه ورا غنی از ویتامین سی و آمینو اسید و دیگر مواد معدنی ضروری برای بدن است.ژل آلوئه ورا سلول های آلوده را نابود می کند و همچنین نوشیدن منظم آب آلوئه ورا سیستم ایمنی بدن را تقویت و کاندیدای رشد میکروب و عفونت را در بدن شما را کاهش می دهد.
کمپرس شیر برای درمان سوزش واژن
کمپرس شیر درست کنید. شیر اغلب برای تسکین سوختگی جزئی استفاده می شود. همچنین یک روش درمانی رایج برای تسکین پوست های خشک ، خارش دار و ملتهب است. سعی کنید از کمپرس شیر در برای واژن استفاده کنید تا سوزش را کاهش دهید.
برای این کار یک دستمال پنبه ای را در شیر سرد خیس کنید و هر بار که لازم باشد حدود 5 دقیقه روی ناحیه واژن بمالید.
- روغن درخت چای برای تشکین سوزش واژن
از روغن درخت چای استفاده کنید. روغن درخت چای ضد میکروبی و ضد قارچ است. این بدان معنی است که می تواند در درمان عفونت های مخمر مفید باشد. می توانید محلول روغن درخت چای تهیه کرده و آن را روی واژن بمالید. با این حال ، برخی از افراد می توانند نسبت به روغن درخت چای حساس باشند ، بنابراین اگر باعث تحریک بیشتر شود ، از مصرف آن خودداری کنید.
برای این کار چند قطره روغن درخت چای را در دو یا سه فنجان آب گرم قرار دهید. حوله پنبه ای یا دستشویی را درون مخلوط خیس کنید. به مدت 30 دقیقه به ناحیه واژن بمالید. دو بار در روز تکرار کنید.
فيبروم هاي رحمي و در مان هاي آن فيبروم رحم چيست؟ فيبروم رحم يا تومورخوش خيم عضله ي صاف رحم، شايع ترين تومور لگني در نزد زنان است که تقريباً در پنجاه درصد زنان و معمولاً در سنين باروري بين 25 تا 40 سالگي ديده مي شود. انواع فيبروم ها را نام ببريد.
فيبروم ها بر اساس محل آن ها در رحم تقسيم بندي مي شوند. شايع ترين محل وجود آن ها اينترامورال ( داخل عضله رحم)، ساب سروزال ( به صورت توده ي برجسته اي خارج رحم) و زير مخاطي ( داخل حفره رحم) هستند. نوع سوم يعني زير مخاطي که از همه ي موارد نادرتر است با بيشترين تظاهرات باليني از جمله منوراژي يا خونريزي شديد قاعدگي و نازايي همراه است. شايع ترين علامت فيبروم هاي رحمي چيست؟
هرچند فيبروم هاي رحم در اندازه ي کوچک تر مي توانند بدون علامت باشند و فقط هنگام انجام سونوگرافي هاي به صورت اتفاقي تشخيص داده مي شوند، ولي حداقل در پنجاه درصد بيماران عوارضي مانند دردهاي لگني، افزايش خونريزي هاي قاعدگي، درد شديد زمان قاعدگي و تکرر ادرار ( به علت فشار روي مثانه) و نازايي ديده مي شود.
البته معمولاً فيبروم علت شايعي براي نازايي نيست و فقط در ده درصد موارد آن هم فيبروم هاي بزرگ زير مخاطي ممکن است باعث نازايي شوند که در اين صورت درمان آن ها قبل از حاملگي ضروري است. هم چنين در اکثر موارد، فيبروم ها باعث سقط جنين نمي شوند مگر آن که تعداد آن ها زياد يا بزرگ بوده و بيشتر فضاي داخل رحم را اشغال کرده باشند که در اين صورت ممکن است باعث سقط يا زايمان زودرس شوند. درمان قطعي فيبروم هاي رحم چيست؟
در واقع بيشتر فيبروم هاي رحم در اندازه هاي کوچک بدون علامت هستند و در صورت کشف اتفاقي آنها در سونوگرافي با توجه به بي علامت بودن آنها، اقدام خاصي لازم نيست و بيمار فقط بايد هر سه تا شش ماه يکبارجهت کنترل سايز فيبروم ها يا ايجاد علايمي مثل درد شکم و مشکلات قاعدگي نيز بايد اقدام به درمان جراحي يا طبي کرد، البته در فيبروم هاي بزرگ علامت دار درمان قطعي، جراحي و برداشت فيبروم يا « ميو مکتومي» است که در آن احتمال عود فيبروم در محل هاي ديگر رحم مدتي پس از جراحي نيز وجود دارد. آيا خانمي که فيبروم رحمي دارد، مي تواند حامله شود؟ بله، البته بستگي به تعداد و محل فيبروم هاي رحم دارد. در صورتي که تعداد فيبروم ها بسيار زياد و سايز رحم از حد نرمال خارج شده باشد يا اندازه ي فيبروم ها بسيار بزرگ ( بالاي شش الي هفت سانتي متر) باشد، بهتراست قبل از حاملگي در مشاوره ي پيش از بارداري در صورت تشخيص فيبروم، ابتدا درمان جراحي انجام شود و بعد با فاصله ي زماني مشخص پس از جراحي اقدام به بارداري شود. فيبروم ها درحاملگي چه عوارضي ايجاد مي کنند؟
همان طور که قبلاً گفته شد، فيبروم علت شايعي براي نازايي نيست و فقط در ده درصد موارد ممکن است سبب نازايي شود، ولي اگر خانمي با وجود فيبرومي در رحم حامله شود، به علت تغييرات هورموني در اين دوران ممکن است (به خصوص در سه ماهه اول و دوم بارداري) فيبروم هايش بزرگ تر شوند.
گاه در اين دوران در داخل فيبروم ها، خونريزي ايجاد مي شود که همراه با درد شديد شکم به صورت حادو ناگهاني و تب بالا خواهد بود که در بسياري از موارد اين حالت با شکم حاد جراحي يا آپانديست يا کيست پاره شده ي تخمدان اشتباه شده و اگر دقت نشود ممکن است باعث انجام جراحي غيرضروري در دوران بارداري شود که عوارض فراواني از جمله زايمان زودرس به دنبال خواهد داشت.
در صورت بروز خونريزي در داخل فيبروم دربارداري، لازم است بيمار تا زمان کنترل خود به خودي علايم و قطع درد. در بيمارستان بستري و با مسکن و تب بر تحت نظر باشد. هر چند در اکثر موارد نياز به جراحي نيست. فيبروم هاي متعدد زير مخاطي که در داخل لايه ي داخلي رحم برجسته هستند، ممکن است سبب ايجاد سقط در سه ماهه ي اول يا دوم بارداري شوند، حتي گاهي علت سقط هاي مکرر جنين ( بيش از سه سقط در سابقه بيمار) همين فيبروم ها هستند که در اين صورت درمان جراحي و برداشت فيبروم ها قبل از اقدام به بارداري بعدي، جهت پيشگيري از سقط ضروري است.
گاهي نيز فيبروم هاي زير مخاطي ممکن است به علت کم کردن فضاي داخلي رحم باعث ايجاد زايمان زودرس در بارداري شوند. هم چنين فيبروم هاي بزرگ که در قسمت تحتاني و نزديکي دهانه ي رحم قرار دارند، ممکن است در ماه آخر بارداري و در هنگام زايمان طبيعي، باعث عدم پيشرفت زايمان شوند و به صورت مانع در راه خروجي جنين عمل کنند که در اين صورت انجام عمل سزارين ضروري است. اگر در هنگام عمل سزارين، هم زمان فيبروم رحم نيز وجود داشته باشد، مي توان در همان زمان اقدام به برداشت فيبروم يا ميو مکتومي کرد؟ خير، به طور کلي بهتر است در هنگام عمل سزارين برداشت هم زمان فيبروم انجام نگيرد، زيرا درحاملگي بافت رحم و ضمائم بسيار پر خون است و در صورت هر نوع دستکاري جراحي احتمال خونريزي شديد از جاي فيبروم وجود دارد که در صورت عدم کنترل آن ممکن است جراح مجبور به برداشت کامل رحم براي حفظ جان بيمار شود. آيا احتمال بدخيم شدن فيبروم ها وجود دارد؟
بله، ولي احتمال بدخيم شدن آن خيلي کم و تقريباً نزديک به صفراست. اين احتمال بدخيمي در مواردي که فيبروم هاي کوچک پس از يائسگي به صورت ناگهاني و بدون هيچ گونه تحرک هورموني شروع به رشد سريع و ناگهاني کنند، بيشتر است. در اين مورد لازم است سريعاً عمل جراحي برداشت رحم و ضمائم يا « هيسترکتومي » براي بيمار به علت شک به بدخيمي احتمالي انجام گيرد.
در اکثريت موارد پس از يائسگي به علت عدم ترشحات هورموني تخمدان، فيبروم هاي رحمي شروع به چروکيده و کوچک شدن مي کنند و گاه در داخل آنها رسوب کلسيم ايجاد مي شود که در اين موارد هيچ گونه اقدامي لازم نيست و فقط بايد کنترل ساليانه با سونوگرافي رحم انجام گيرد. آيا درمان هاي غير جراحي نيز براي فيبروم وجود دارد؟
امروزه سعي مي شود که حتي الامکان از روش هاي طبي براي درمان استفاده شود تا ريسک جراحي به بيمارتحميل نشود.
داروهايي به صورت تزريقي و خوراکي در دسترس هستند که مي توانند قاعدگي هاي فرد را طبيعي کرده و ميزان خونريزي و درد بيمار را کاهش دهند تا زماني که فرد به سن يائسگي برسد و پس از آن به علت قطع ترشح هورمون هاي تخمداني فيبروم ها به تدريج کوچک تر و چروکيده تر مي شوند. البته تصميم گيري در مورد اين درمان ها به عهده جراح و متخصص زنان بر اساس معاينه و شرايط فيبروم است. منبع:نشريه 7 روز زندگي، شماره110.
مکمل های لازم در دوران یائسگی
طی تحقیق های انجام شده در اروپا روی دو گروه 10 هزار نفری (گروه شاهد و مصرف‌کننده) كه به مدت 10 سال طول كشید، مشخص شد احتمال ابتلا به سرطان و بیماریهای قلبی – عروقی در افرادی که به طور منظم از مکمل‌ها استفاده کرده‌اند، کاهش پیدا می‌كند...
در كشور ما برخی از افراد به دلیل اینکه این تحقیق در کشورهای اروپایی انجام شده، نتایج آن را قبول ندارند و گروهی دیگر نیز معتقدند مصرف مکمل‌ها و مولتی‌ویتامین‌ها در پیشگیری از عوارض یائسگی موثر است و باید از آنها استفاده شود. اهمیت این مساله به قدری است كه در كشور فرانسه سر در بیمارستانها، در مورد پیشگیری از عوارض یائسگی و احتمال شكستگی مچ دست، مهره‌های كمر و استخوان ران كه بعد از 60 سالگی به صورت خودبه‌خود در خانمها و مردان یائسه اتفاق می‌افتد، تبلیغات وسیعی شده است. در این مورد با دكترصفارزاده، متخصص زنان و زایمان گفت‌وگو كرده‌ایم تا بیشتر به اهمیت این مساله پی ببریم.
یائسگی چه نقشی در ابتلا به پوکی استخوان دارد؟
یائسگی یا «منوپوز» یک پدیده فیزیولوژیک شناخته‌شده است که در همه خانمها اتفاق می‌افتد. اصولا بعد از دوران یائسگی، سطح استروژن خون كه نقشی مهم در رساندن كلسیم به سطح استخوان‌ها و درنهایت ضخیم كردن آن دارد، به شدت کاهش می‌یابد و استخوان مستعد پوك شدن میشود. یائسگی به طور ناگهانی اتفاق می‌افتد بنابراین روند پوکی استخوان به شدت سرعت میگیرد و از تراکم استخوان کاسته میشود.
برای پیشگیری از پوكی استخوان چه باید كرد؟
برای پیشگیری از عوارض یائسگی و پوكی استخوان، مصرف مكملها توصیه میشود. قبل از تجویز مكمل و مولتی‌ویتامین‌ها باید آزمایش‌های تکمیلی از جمله تست سنجش تراکم استخوان انجام شود. خانمها حتما باید مکمل کلسیم را همراه با ویتامین D مصرف کنند.
آیا تست تراكم سنجش استخوان حتما باید بعد از یائسگی انجام شود؟
اگر بیماری كه به متخصص زنان و زایمان مراجعه می‌كند از درد استخوان گله‌مند یا به بیماری‌هایی مانند آرتریت روماتویید یا لوپوس و... مبتلا باشد یا از کورتون استفاده کند، باید هر چه زودتر تست سنجش تراکم استخوان انجام دهد نه بعد از یائسه شدن!
آیا مصرف مكملها را به تمامی زنان یائسه توصیه می‌كنید؟
چنانچه فرد از تغذیه‌ای سالم برخوردار باشد و طی روز حداقل یک گرم کلسیم از طریق تغذیه مناسب دریافت کند و به طور مرتب نیز فعالیت ورزشی داشته باشد احتمال مصرف مکمل‌های کلسیم و سایر مکمل‌ها تا حدودی کاهش می‌یابد اما از آنجا که متاسفانه بسیاری از خانمهای ایرانی در کمبود ویتامین D به سر می‌برند مصرف مکمل‌های کلسیم ضروری است.
اگر فردی كلسیم را به مقدار كافی دریافت نكند، چه اتفاقی می‌افتد؟
چنانچه در دوران قبل از یائسگی مقدار كلسیم مشخص شده (یك گرم در روز) به طور مرتب دریافت نشود، طی 10 تا 15 سال آینده ممکن است فرد دچار شکستگی خودبه‌خود در ناحیه مهره‌های کمر و استخوان سر ران شود.
چه موقع مصرف مكمل كلسیم را به زنان یائسه تجویز می‌كنید؟
معمولا بعد از یائسگی به دلیل كاهش سطح استروژن و بعد از انجام تست سنجش تراكم استخوان مصرف مكملها توصیه میشود.
مقدار مصرف مكمل كلسیم برچه اساس و به چه مقدار تجویز میشود؟
مصرف مكمل و ویتامین‌ها به نوع تغذیه بستگی دارد. در صورتی که فرد تغذیه سالمی داشته باشد و در برنامه غذایی خود روزانه 5 تا 7 نوع میوه مختلف، انواع سبزی و سالاد را بگنجاند، شاید فقط مصرف برخی از ویتامین‌ها به او توصیه شود ولی معمولا بیشتر خانمهای ایرانی چنین تنوع غذایی‌ای ندارند بنابراین توصیه میشود ویتامین‌های مورد نیاز بدن را با مصرف کلسیم، ویتامین D و مولتی‌ویتامین‌ها دریافت كنند.
مقدار كلسیم تجویزشده برای همه زنان یائسه یكسان است؟
خیر، در صورتی كه فرد به ناراحتی کلیوی و سنگ کلیه مبتلا نباشد، مصرف 500 میلی‌گرم تا یک گرم مكمل كلسیم در روز توصیه میشود. در افرادی هم که مشکلات گوارشی دارند، مصرف مکمل‌ها ممکن است باعث اختلالات معده ای آنها شود، در این صورت یا دوز قرص‌ها را كاهش می‌دهیم یا مصرف شربت مكمل را به بیمار توصیه می‌كنیم.
آیا میتوان بدون مشورت با پزشك و خودسرانه مكمل مصرف كرد؟
خیر، مصرف بیش از حد كلسیم باعث ایجاد سنگ كلیه و آسیب جدی به این عضو میشود و مصرف مولتی‌ویتامین به دلیل محلول بودن در چربی باعث مسمومیت خواهد شد. بنابراین پزشک باید مقدار مناسب را با توجه به شرایط هر فرد، تعیین كند.
آیا پیش از یائسگی میتوان از ابتلا به پوكی استخوان پیشگیری كرد؟
با توجه به اهمیت و ضرورت دریافت كلسیم، بهتر است از همان اوایل كودكی توجه ویژه‌ای به نوع تغذیه شود. با تغذیه صحیح و دریافت كلسیم به مقدار كافی، در دهه پنجم زندگی، عوارض یائسگی کاهش می‌یابد بنابراین بهتر است بعد از 40 سالگی تحت نظر پزشک متخصص باشید و با تجویز وی مصرف مکمل‌ها را شروع كنید تا گامی موثر در پیشگیری و کاهش عوارض یائسگی برداشته باشید.
در صورتی كه خانمی پوكی استخوان شدیدی داشته باشد، فقط مصرف مكمل كلسیم برای او كافی است؟
در مواردی که پوکی استخون مشاهده شود و از مقدار مشخص شده (منهای 5/2) كمتر باشد، لازم است حتما داروهای تكمیلی دیگری در کنار مصرف مکمل کلسیم و مولتی‌ویتامین‌ها به وسیله متخصص روماتولوژیست برای فرد تجویز شود. مصرف مکمل‌ها به تنهایی برای بهبود وضعیت و كیفیت زندگی این افراد كافی نیست.
علاوه بر مكمل كلسیم، مصرف چه مكمل‌های دیگری را توصیه می‌كنید؟
اگر خانمی در برنامه غذایی خود از ماهی یا سایر فرآورده‌های دریایی به مقدار كم استفاده كند، علاوه بر مكمل كلسیم، مصرف مكمل‌های دیگری مانند امگا 3، 6 و 9 را به او توصیه می‌كنیم. با توجه به اینكه تصلب شرایین پس از سن یائسگی در خانمها شیوع زیادی دارد، مصرف پودر سیر و پیاز را برای پیشگیری از این عارضه به آنها توصیه می‌كنیم. مكمل‌های امگا 3، 6 و 9 نقشی موثر در سلامت قلب و عروق دارند.
بهترین زمان برای مصرف مكمل كلسیم و مولتی‌ویتامین چه زمانی است؟
بهترین زمان مصرف مکمل کلسیم صبح و برای مولتی‌ویتامین‌ها شب است. در طول شب به دلیل کم‌تحرکی فرد جذب کلسیم به‌وسیله کلیه بیشتر میشود و احتمال ابتلا به سنگ کلیه افزایش می‌یابد، به همین دلیل بهتر است در طول روز كه بدن در حال فعالیت است و احتمال رسوب كلسیم در کلیه کاهش پیدا میکند، آن را مصرف كرد. جذب مولتی‌ویتامین‌ها هم در طول شب بهتر از روز است. فراموش نكنید همراه مکمل‌ها حتما 2 لیوان آب بنوشید و از خوردن چای همراه یا بعد از مصرف مكملها پرهیز كنید.
در چه مواردی مصرف مكملها باعث تداخل دارویی میشود؟
به دلیل اینكه ویتامین‌های امگا 3، 6 و 9 جذب کبدی دارند، ممكن است مصرف آنها همراه با داروهای ضدصرع یا داروهایی كه باعث كاهش یا افزایش فعالیت آنزیم‌های كبدی میشوند، تداخل دارویی ایجاد كند بنابراین باید به فواصل مصرف دارو و مكمل توجه كرد.
از نظر شما مراجعه و مشاوره با متخصص تغذیه تا چه حد ضروری است؟
یائسگی به علت کاهش هورمونهای استروژن در خانمها با عوارضی از جمله تغییر وزن بدن همراه است. این تغییر وزن بدن معمولا علت افزایش سطح چربی‌ها، افزایش سطح قند در سلولهای بدن و حتی افزایش میزان گلیکوژن در کبد است و در نتیجه افزایش میزان بافت چربی اتفاق می‌افتد.
معمولا فرد در این دوران 5 تا 10 کیلوگرم اضافه وزن پیدا میکند. به همین دلیل مانند خانمهای باردار به خانمهای یائسه نیز توصیه میشود با متخصص تغذیه مشورت كند تا رژیم غذایی خاصی برای آنها در نظر بگیرد. بهتر است در این دوران مصرف میوه و سبزی‌ها را افزیش و مصرف مواد غذایی مضر مانند چربی‌ها، شیرینی‌ها و نشاسته را كاهش دهید. هفته‌ای هم یكبار ماهی مصرف كنید. منبع :salamat.ir
التهاب مثانه در خانمها (سندرم مثانه دردناک)
التهاب مثانه در خانم ها یک بیماری نسبتا شایعی است که در آن سوزش و تکرر ادرار شدید به همراه درد در مثانه اتفاق می افتند. این بیماری ممکن است سالها گریبان گیر خانمها شده و در زندگی روزمره آنها مشکل ایجاد کند. علائم ادراری بسیار آزار دهنده بوده و درمان آن نیز نسبتا مشکل است. اسم علمی این بیماری در حقیقت التهاب بافت بینابینی مثانه می باشد که ما در این مبحث بطور خلاصه از آن به عنوان التهاب مثانه یاد می کنیم.
التهاب مثانه یا سندرم مثانه دردناک چیست؟
التهاب مثانه یا سندرم مثانه دردناک حالتی که در آن یک احساس درد یا نارحتی عود شونده در مثانه و لگن ایجاد می شود. از خصوصیات این بیماری عود و درمان مشکل آن می باشد. طوریکه عده ای از خانمها سالها از این بیماری در رنج هستند. علائم از فردی به فرد دیگر حتی در خود فرد متغیر است. یعنی گاها علائم تشدید و گاها تخفیف پیدا می کنند.
علائم بیماری التهاب مثانه
علائم ممکن است بصورت احساس فوریت ادرار کردن (با احساس ادرار کردن فرد نمی تواند خود را برای مدتی نگهدارد تا به محل مناسب جهت دفع ادرار برسد، بلافاصله باید مثانه خود را خالی کند)، تکرر ادرار، احساس سوزش حین ادرار کردن، و یا ترکیبی از علائم فوق را داشته باشد. شدت درد با پر و خالی شدن مثانه تغییر می یابد. معمولا علائم در دوران پریود تشدید می شوند. گاها در حین رابطه زناشوئی درد شدید ایجاد می شود. چون علائم و شدت بیماری التهاب مثانه متغیر هستند، بسیاری از محققین معتقد هستند که این تنها یک بیماری نیست، بلکه ترکیبی از چند بیماری است.
در التهاب مثانه جدار مثانه دچار التهاب شدید می شود و با هر بار عود بیماری، این التهاب باعث می شود که جدار مثانه حالت سفتی به خود گرفته و از خاصیت ارتجاعی آن کم شود و رفته رفته به نقطه ای می رسد که دیگر جدار مثانه مثل چرم کلفت، سفت و غیر قابل ارتجاع می گردد. اگر مثانه این خانمها با آندوسکوپ دیده شود، نقاط ریز خونریزی دهنده پراکنده در مخاط مثانه را می توان رویت کرد. آن فقط در 10 درصد بیماران مبتلا به التهاب مثانه دیده می شود. این بیماری در مردان نیز دیده می شود، ولی در خانمها خیلی شایع است. در آمریکا 3/3 میلیون خانم به این بیماری مبتلا هستند. در حقیقت از هر 100 نفر خانم سه نفر به آن مبتلا می شود.
علت التهاب مثانه یا سندرم مثانه دردناک چیست؟
هنوز علت اصلی این بیماری مشخص نشده است. بعضی از علائم این بیماری شبیه به علائمی هستند که در عفونت ادراری دیده می شوند، ولی در آزمایش ادرار این بیماران عفونت وجود ندارد. این بیماران به درمان با آنتی بیوتیک پاسخ نمی دهند. دانشمندان بشدت در حال بررسی برای پیدا کردن علت این بیماری و درمان موثر برای آن هستند. امروزه بیشتر عقیده بر این است که یک التهابی در بدن این بیماران وجود دارد که در سیستم ادراری خود را به شکل التهاب مثانه نشان می دهد.
بسیاری از خانمهائیکه دارای التهاب مثانه یا سندرم مثانه دردناک هستند، دارای سایر بیماریهای التهابی مثل سندرم روده تحریک پذیر و دردهای عضلانی نیز می باشند. عده ای معتقد هستند که این بیماری دارای زمینه ارثی نیز است. در بعضی خانواده ها مثلا مادر و دو دختر گرفتار این بیماری می باشند.
چگونه می توان التهاب مثانه یا سندرم مثانه دردناک را تشخیص داد؟
متاسفانه این بیماری تست تشخیصی قطعی ندارد. تشخیص این بیماری با آگاهی و ظن قوی پزشک و بعضی اقدامات پارا کلینیک می باشد. چون علائم این بیماری شبیه به علائم بسیاری دیگر از بیماریهای دستگاه ادراری است، ابتدا باید بیماریهای قابل درمان که سبب علائم مشابه می شوند را رد کرد. شایعترین این بیماریها، عفونت ادراری و سرطان مثانه است. در خانمها یک علت شایع درد لگنی آندومتریوز (وجود مخاط رحم بصورت نابجا در داخل لگن) است.
تشخیص التهاب مثانه یا سندرم مثانه دردناک بر اساس موارد زیر خواهد بود:
• وجود درد که بتوان آنرا به مثانه منتسب کرد به همراه تکرر ادرار و احساس فوریت در ادرار کردن
• فقدان سایر بیماریها که بتوانند علائم فوق را ایجاد نمایند
از اقدامات تشخیصی برای این بیماری می توان از موارد زیر نام برد: آزمایش ادرار، کشت ادرار، سیستوسکوپی، نمونه برداری از جدار مثانه، و متسع ساختن جدار مثانه زیر بیهوشی.
درمان التهاب مثانه یا سندرم مثانه دردناک چیست؟
تاکنون برای این بیماری درمان اختصاصی یافت نشده است و نیز نمی توان پیش بینی کرد که کدام بیماران با درمانهای موجود و به چه میزان خوب خواهند شد. علائم ممکن است با تغییر رژیم غذائی، درمانهای بخصوص و یا خودبخود، تخفیف پیدا کنند. حتی وقتی علائم بهبود پیدا کردند چند روز، چند هفته، چند ماه و یا چند سال بعد مجدداً عود می کنند. چون علت بیماری مشخص نیست درمان معطوف به تسکین علائم بیمار خواهد بود. بسیاری از بیماران با ترکیبی از درمانها برای مدت طولانی خوب خواهند بود.
درمانهای رایج عبارتند از:
• متسع کردن مثانه: در این روش زیر بیهوشی مثانه بشدت متسع می شود. اینکار با افزایش حجم مثانه و مداخله در انتقال سیگنالهای درد، سبب بهبود درد بیمار می شود. تا 48 ساعت پس از اتساع مثانه، علائم بیمار بدتر می شوند ولی رفته رفته در عرض 4 هفتة بعدی علائم بهبودی ظاهر می شوند.
• وارد کردن بعضی مواد داروئی به داخل مثانه: در این روش مثانه توسط یک داروی مشخصی پر شده و مدت 15 دقیقه دارو در داخل مثانه نگهداشته شده و سپس خالی می شود. یک داروی بخصوصی توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای این موضوع مورد تائید قرار گرفته است. ابتدا در داخل مثانه یک سوند گذاشته می شود و سپس این دارو از طریق سوند وارد مثانه می شود. این درمان هر هفته به مدت 8-6 هفته انجام می شود ودر صورت نیاز می توان دوره درمان را تکرار کرد. بسیاری از بیمارانیکه از این دارو سود می برند، 4 هفته بعد از خاتمه درمان 8-6 هفته ای شروع به بهبودی می کنند.
• این بیماری درمان خوراکی نیز دارد که آن هم توسط سازمان غذا و داروی آمریکا مورد تائید قرار گرفته است. در 4 ماه اول بیمار ممکن است بهبودی در علائم مشاهده نکند. کاهش تکرر ادرار ممکن است 6 ماه طول بکشد. بیمار باید تشویق شود که حدافل 6 ماه دارو را مصرف نماید. اگر بعد از 6 ماه هنوز بهبودی اتفاق نیفتاد، دارو قطع می شود. منبع : 7sib.ir
شستشوی واژن پس از نزدیکی به کم شدن شانس بروز عفونت کمک می کند. باید سعی کنید واژن را خشک نگه دارید زیرا رطوبت عامل اصلی عفونت است.
واژن چیست؟
واژن یا مهبل مجرایی به طول چند سانتی متر در بخش درونی در دستگاه تناسلی زنانه است که مدخلی به بخش خارجی دستگاه تناسلی( فَرْج) دارد. واژن در امیزش جنسی و زایمان کاربرد دارد.
واژن قسمتی از دستگاه تناسلی زنان است که نقش مهمی را در تولید مثل و سیستم های هورمونی اجرا می کند، واژن مخاطی دارد که پ هاش را متعادل نگه داشته و از وارد شدن باکتری های مضر و ویروس ها جلوگیری می کند دیواره های آن از فیبر درست شده و الاستیسیته دارد به همین دلیل عملکرد بالایی دارد؛ راهی برای خارج شدن مایعات است و درگردن آن مخاط و صدها عصب دارد که مرکز شهوت و برانگیخته شدن جنسی بشمار می رود.
دانستنیهایی درباره واژن
- یکی از واقعیت های جالب که باید بدانید این است که ماهیچه های واژینال قابل تقویت شدن هستند پس بهتر است بطور منظم روی ناحیه لگن ورزش داشته باشید، این تمرینات خطر مشکلاتی مانند بی اختیاری ادرار افتادگی رحم را کاهش میدهد در حقیقت از هر 3 خانم یک نفر پس از یائسگی دچار اینگونه اختلالات میشوند.
- طول کانال واژن، خيلي زیاد نیست. بطور میانگین کانال واژن ۷ تا ۱۴ سانتیمتر طول دارد. در صورتی عینی میخواهید بفهمید، تقریبا طول دستتان است. اما کانال واژن شما می تواند در حالت های خاص، مثل حین رابطه جنسی و زایمان تغيير شکل دهد.
- واژن تمامی زنان به یک شکل نیست. لب های فرج، کلیتوریس، و تمام بخش های ديگر اندام تناسلی شما منحصر به فرد هستند. لُب های فرج شما امکان دارد نامتقارن باشند، یا امکان دارد کلیتوریس شما کوچک باشد. پوست در این ناحیه امکان دارد حتی روشن تر یا تیره تر از رنگ کلی پوست شما باشد. هرچند امکان دارد اندازه و شکل متوسط وجود داشته باشد، اندام تناسلی همگی حقیقتا مختلف هستند!
بطور میانگین کانال واژن ۷ تا ۱۴ سانتیمتر طول دارد
راهکارهایی برای داشتن واژن سالم زمان خشک کردن واژن، دستمال را از جلو به عقب بکشید
شما باید سعی کنید واژن را خشک نگه دارید زیرا رطوبت عامل اصلی عفونت است. همیشه واژن را با دستمال کاغذی ساده، نرم و بدون بو از قسمت جلو به عقب خشک کنید. درصورتی که در جهت مخالف این کار را انجام بدهید، ممکن است که باکتری های مضر( یا مواد داخل مدفوع) را از مقعد به سمت واژن بکشید.
برای بهداشت واژن بعد از مقاربت بدن تان را شست و شو دهید
شستشوی واژن پس از نزدیکی به کم شدن شانس بروز عفونت کمک می کند. این کار باکتری هایی را که امکان دارد در طول رابطه ی جنسی وارد واژن شوند، از بین می برد. شست و شو پس از رابطه ی جنسی در حقیقت یک کار درست برای شما و شریک زندگیتان است.
به طور منظم این ناحیه را اصلاح کنید
هر چه موها کوتاه تر باشند، احتمال پیدایش عفونت و بوی بد در این ناحیه کمتر است. به همین دلیل است که باید دائم موهای این قسمت را اصلاح کنید.
به دوش واژینال نه بگویید
شما باید به هر قیمتی که شده از دوش واژینال خودداری کنید چون شامل مواد شیمیایی است که باکتری های سالم را شستشو می دهند. این باکتری ها باعث میشوند که واژن دور از قارچ و ديگر عفونت ها بماند. در صورت لزوم، میتوانید روغن های ضروری مثل اسطوخدوس یا روغن گل رز را در ترکیب با آب و حتی روغن نارگیل استعمال کنید. این روغن ها به پوست آسیب نمی رساند.
رابطه جنسی به سلامت واژینال کمک می کند
داشتن رابطه جنسی سالم یکی از ورزش های خوب برای این عضواست، در حقیقتخانم هایی که زمان زیادی رابطه جنسی نداشتند ماهیچه های آنها بیشتر از قبل منقبض می شود و باعث می شود در آینده نزدیکی دردناکی داشته باشند ؛ جا دارد بگوییم مصرف مشروبات الکلی به بافت های درونی واژینال آسیب میزند و انعطاف آن را کاهش میدهد که بخشی از مشکلات مربوط به این مسئله است.
از کاندوم استفاده کنید
کاندوم در کنار جلوگیری از حاملگی و بیماری های منتقله از راه ارتباط ی جنسی، به حفظ سطح pH مهبل هم کمک می کند تا باکتری های سالم بتوانند زنده بمانند و رشد کنند.
برای بهداشت واژن از پوشیدن لباس های خيلي تنگ خودداری کنید
واژن زمانیکه خشک است(البته نه در زمانی که قرار است رابطه جنسی داشته باشید!) و زمانیکه کمی جا برای جریان داشتن هوا هست، در بهترین وضعیت خود قرار دارد. بدین ترتیب از پوشیدن شلوار خيلي تنگ به مدت طولانی پرهیز کنید.
دهانه رحم در بانوان در معرض خطر بروز بیماری قرار دارد
دهانه رحم از بخش های حساس بدن بانوان می باشد که در صورتی که بهداشت و مراقبت از آن صورت نگیرد منجر به بیماری های خطرناکی مانند سرطان دهانه رحم می شود.
دهانه رحم از بخش های ناحیه تناسلی در بانوان می باشد که دارای حساسیت ویژه ای است و نیاز به مراقبت و توجه و رسیدگی و بهداشت خود را دارد. عدم توجه به دهانه رحم و نادیده گرفتن اختلالاتی که مشاهده می شود منجر به بروز بیماری های خطرناکی مانند سرطان دهانه رحم، زخم و زگیل تناسلی میشود که تاخیر در تشخیص این بیماری ها خطر از دست دادن جان بیمار را به همراه دارد. در این مقاله قصد داریم شما را با علایم و نشانه هایی که بیان کننده وجود مشکل در این ناحیه می باشد آشنا کنیم.
دهانه رحم در کجا قرار دارد؟
یکی از اندام مهم و حساس و در عین حال قوی ترین عضو در بدن بانوان که محل به وجود آمدن و بزرگ شدن جنین می باشد و تا زمان زایمان امن ترین مکان برای رشد جنین می باشد، رحم نامیده می شود. شکل رحم مانند یک گلابی وارونه یا شبیه به میوه آووکادو می باشد که در قسمت لگن بین مثانه و رکتوم قرار دارد. رحم دارای دو بخش اصلی است. تنه و گردن رحم که گردن رحم همان دهانه رحم یا سرویکس (Cervix) می باشد.
دهانه رحم شکلی مانند دوک دارد که حفره ای با نام کانال سرویکال شناخته می شود که توسط یک سوراخ داخلی یا حفره رحم و یک سوراخ خارجی با حفره مهبل در ارتباط است. انتهای واژن در زنان توسط این دهانه یا گردن رحم به جسم رحم متصل می شود.
دهانه رحم بین واژن و جسم رحم قرار دارد
شایع ترین بیماری های دهانه رحم چیست؟
همه ما در مورد حفظ سلامت بدن نکاتی را می دانیم و برای حفظ آن تلاش می کنیم. از جمله کارهایی که برای حفظ سلامت عمومی بدن انجام می دهیم ورزش کردن، تغذیه سالم، پرهیز از دخانیات و حفظ آرامش می باشد. اما بعضا با رعایت همین موارد متاسفانه دچار برخی بیماری های داخلی می شویم که ممکن است ارثی باشد یا به دلایلی که خارج از کنترل ما بوده است به وجود آمده اند.
زخم و سرطان دهانه رحم شایع ترین بیماری های این ناحیه می باشد
دهانه رحم همانطور که گفته شد از حساس ترین اعضای بانوان می باشد و باید در مراقبت و سلامتی آن کوشش کرد. بانوان ممکن است در طول زندگی خود با برخی عارضه ها در این ناحیه مواجه شوند که در اینجا مهمترین آنها را نام می بریم و در ادامه به نشانه ها و راه های تشخیص و درمان آنها می پردازیم. از جمله شناخته شده ترین بیماری های ناحیه دهانه رحم می توان به زخم دهانه و سرطان دهانه رحم اشاره کرد.
منظور از زخم دهانه رحم چیست؟
یکی از مواردی که بانوان باید قبل از بارداری و بعد از آن همواره مورد توجه قرار دهند، زخم دهانه رحم می باشد که در معاینه های معمولی توسط متخصص زنان به راحتی قابل تشخیص است. این عارضه آنچنان خطرناک نیست ولی بی توجه هم نباید به آن بود زیرا در طولانی مدت مشکل ساز خواهد شد. این زخم را می توان حالت غیر طبیعی در ناحیه دهانه دانست که مخاط این ناحیه زمانی که زخم وجود داشته باشد تغییر شکل می دهد که با چشم هم قابل مشاهده می باشد.
شکل این زخم مانند سلول های زیادی به رنگ قرمز و مخملی شکل می باشد. علت وجود چنین شکلی هم به واسطه رشد لایه داخلی کانال به سمت خارج از دهانه می باشد.
در ناحیه دهانه رحم ممکن است عارضه ای مانند زخم نمایان شود
آیا زخم ناحیه سرویکس علتی خارجی دارد؟
زمانی که صحبت از زخم می شود تصور ما بر این است که حتما عاملی خارج باعث ایجاد زخم و خراشی در ناحیه شده است. در مورد ناحیه گردن رحم باید گفت طبق مطالعاتی که انجام شده است این گونه زخم حالتی طبیعی و فیزیولوژیکی دارد و برخورد عاملی خارجی آن را به وجود نیاورده است. این زخم را نباید یک بیماری یا یک بیماری خطرناک غیر قابل درمان بیان کرد زیرا همانطور که گفته شد یک عارضه طبیعی است و زنان سالم نیز ممکن است به آن دچار شوند و چون دارای بافتی بسیار نرم تر از قسمت های دیگر دارد به صورت قرمز روشن خود را نشان می دهد.
برخلاف تصور زخم دهانه رحم عاملی خارجی ندارد
متاسفانه برخی از پزشکان بدون اینکه توضیحی به بیمار بدهند صرفا به او می گویند که دچار زخم ناحیه سرویکس یا دهانه رحم شدند و اقدام به جراحی هایی مانند سوزاندن و انجماد این بافت بیرونی می کنند تا بعد از مدتی بافت اسکواموس که بافت طبیعی مربوط به خود دهانه است بازسازی شود. در صورتی که اگر این زخم مشکل عفونی نداشته باشد با افزایش سن و در مدت 4-5 سال رفع می شود و نیازی به جراحی نیز ندارد.
زخم در گردن رحم در چه افرادی بیشتر دیده می شود و دارای چه علایمی است؟
همانطور که گفته شد زخم ناحیه سرویکس یک عارضه طبیعی می باشد و در برخی از افراد به دلایل جسمانی و یا موقعیت هایی که قرار دارند نمایان می شود. این زخم بیشتر در خانم های جوانی که سطح هورمون ها در بدن آنها نسبت به حالت معمول بالاتر است، خانم هایی مصرف کننده قرص های پیشگیری از بارداری هستند دیده شده است همچنین در خانم های باردار احتمال اینکه مخاط داخل دهانه به بیرون ترشح کنند و گسترده شوند که به آن به اصطلاح اکتروپیون گفته می شود هم دیده شده است.
زخم دهانه رحم با ترشحات زیاد واژینال و خونریزی همراه است
از علائم وجود زخم می توان به ترشحات زیاد ناحیه واژینال، خونریزی هنگام رابطه زناشویی، بالا بودن استروژن و مواردی از این دست اشاره داشت. در این موارد نباید نگرانی به خود راه دهید و بعضا تصور می کنند که این قضیه باعث ناباروری آنها می شود. باید گفت هیچ مشکل یا مساله فیزیولوژیکی مانع بارداری نیست. مگر اینکه دارای عفونت باشد و با روش های مرسوم درمان نشود در این صورت یکی از راه های درمان آن، کرایوتراپی یا انجماد می باشد که بعد از رفع مشکل باروری وجود نخواهد داشت.
در چه صورت زخم ناحیه دهانه سرویکس باید جدی گرفته شود؟
همانطور که در قسمت قبل گفته شد در بسیاری از موارد زخم ناحیه دهانه رحم مساله ای نگران کننده نیست و حتی طی چند سال خود به خود رفع می شود. اما در برخی مواقع باید مورد بررسی و درمان قرار گیرد. اگر این زخم یا بیرون زدگی، ترشحات ناحیه واژن را افزایش دهد یا در زمان رابطه زناشویی در این ناحیه خونریزی مشاهده شود باید این ناحیه مورد کولپوسکوپی و بررسی بیشتر قرار گیرد.
با استفاده از کولپوسکوپی، مخاط ناحیه گردن رحم تحت معاینه ذره بینی قرار می گیرد و پزشک متخصص با استفاده از میکروسکوپ سه بعدی این ناحیه را کاوش می کند و با استفاد از محلول های خاصی مثل اسید استیک که در محل مورد استفاده قرار می دهد می تواند نوع زخم فیزیولوژیک را از نوع غیرطبیعی تشخیص دهد.
در این مواقع ممکن است این زخم ها حالت پیش سرطانی داشته باشند که البته طی آزمایش ها و مطالعاتی که روی نمونه های بسیاری از بانوان صورت گرفته است احتمال سرطانی بودن آنها کم است. اما زمانی در مورد سرطانی بودن یا پر خطر بودن آن نگران کننده خواهد بود که زنان در نزدیک سنین یائسگی یا در دوران یائسگی باشند. زیرا در این سنین با توجه به توضیحات قبلی که داده شد و اینکه چه افرادی مبتلا می شوند، انتظار بیرون زدگی مخاط را نداریم. از این رو معاینه سه بعدی و ذره بینی در چنین شرایطی اهمیت ویژه ای را می طلبد و باید با دقت بررسی شود.
خونریزی های شدید و بی موقع نشان از زخم دهانه رحم است که باید جدی گرفته شود
روش های درمان زخم سرویکس
در اینجا روش های درمان زخم دهانه رحم را مختصرا توضیح می دهیم:
الکتروکواگولاسیون (سوزاندن)دهانه رحم:استفاده از دستگاهی با نوک فلزی که با برق گرم می شود و ناحیه زخم را برای چند دقیقه می سوزانند و بعد از مدتی بافت سالم ایجاد می شود. مصرف روزانه آنتی بیوتیک بعد از آن، تا پایان بهبودی برای جلوگیری از عفونت توسط پزشک تجویز می شود.
کرایوتراپی (فریز) زخم دهانه رحم: در این روش از گاز کربنیک استفاده می شود و این گاز از طریق وسیله ای به قسمت بیرونی دهانه وارد شده و ناحیه بافت غیر طبیعی را منجمد کرده و این انجماد باعث انهدام آن می شود.
سرطان دهانه رحم به عنوان قاتلی خاموش جان بسیاری از زنان را گرفته است
سرطان دهانه رحم چیست؟
یکی از مهمترین بیماری های مربوط به بانوان سرطان دهانه رحم می باشد. این بیماری به عنوان قاتلی خاموش جان بسیاری از زنان را گرفته است زیرا در مراحل پایانی خود علایم آن نمایان می شود و از این رو زنان باید بسیار به کوچکترین تغییرات در بدن خود حساس باشند و برای چکاب سالیانه نزد پزشک متخصص زنان بروند.
اگر سرطان به موقع تشخیص داده شود قابل درمان است
سرطان زمانی اتفاق می افتد که سلول های غیر طبیعی و غیر معمول در قسمت پایین رحم، دهانه و گردن رحم ایجاد می شوند و تکثیر می شوند. این نوع سرطان برخلاف سرطان های دیگر، یکی از عمده دلایل آن وجود نوعی ویروس است. اگر سرطان به موقع تشخیص داده شود قابل درمان است.
عامل اصلی سرطان دهانه رحم
همانطور که گفته شدف سرطان رشد و تکثیر بی رویه سلول ها به صورت غیر طبیعی می باشد. این یکی از عوامل سرطان در ناحیه دهانه می باشد. اما دلیل اصلی را می توان در ویروسی با نام اختصاری HPV جستجو کرد که 90 درصد عامل این سرطان هستند. ویروس پاپیلومای انسانی یا همان HPV گروه بزرگی از ویروس ها محسوب می شود که نزدیک به 40 نوع از آنها عامل آلودگی در ناحیه تناسلی هستند و از این رو بسیار برای ناحیه تناسلی مخصوصا در بانوان و در ناحیه رحم تهدید بزرگی محسوب می شود.
عفونت های ناشی از این ویروس عموما به صورت خود به خودی رفع می شوند، اما در غیر این صورت تغییراتی را در سلول های سرویکس ایجاد می کنند که منجر به سرطان می شود.
علائم هشدار دهنده مشکوک به سرطان سرویکس
هر بیماری قبل از اینکه به نقطه اوج خود برسد و یا زمانی که مراحل پایانی خود را طی می کند و خاموش پیش می رود علایمی را نشان می دهد که تشخیص بیماری را مشخص تر می کند. از جمله علائم هشدار دهنده برای سرطان دهانه رحم می توان به این موارد اشاره داشت:
ابتلا به ویروس های HPV,HIV از دیگر عوامل ابتلا به سرطان دهانه رحم می باشد
خونریزی های شدید و غیر معمول یا لکه بینی بدون دلیل، دوره های قاعدگی طولانی و بیش از حد معمول، خونریزی پس از دوش گرفتن، ترشحات واژنی زیاد و بدبو خود نشانه ای از سرطان می باشد. وجود درد در ناحیه لگن و کمر که پایدار می باشد و رفع نمی شود و اگر این درد در ناحیه آپاندیس باشد نشان از مراحل پایان سرطان می باشد که باید سریعا به پزشک مراجعه کرد.
درد و خونریزی شدید هنگام رابطه جنسی، نتایج غیر معمول آزمایش پاپ اسمیر، از دست دادن اشتها و کاهش وزن شدید همراه با دیگر عوامل یاد شده، خستگی شدید، تورم و درد در ناحیه پا از دیگر عوامل مشکوک به سرطان می باشد. ابتلا به ویروس های HPV,HIV از دیگر عوامل ابتلا به سرطان دهانه رحم می باشد.
راه های درمان سرطان دهانه رحم چیست؟
همواره پیشگیری بهتر از درمان می باشد. شما می توانید با مراقبت و چکاپ های سالانه، عدم مصرف دخانیات، داشتن رابطه امن و سالم، استفاده از واکسن HPV قبل از بیست سالگی از موارد پیشگیری می باشد. اما در برخی مواقع بیماری علایمی نشان نمی دهد و به یکباره نمایان می شود از این رو باید درمان شود.
از جمله روش های تشخیص و درمان سرطان دهانه رحم می توان به این موارد اشاره داشت:
پاپ اسمیر:نوعی آزمایش نمونه برداری می باشد که برای تشخیص سلول های غیر عادی مورد استفاده قرار می گیرد.
آزمایش DNA HPV: این آزمایش بعد از آزمایش پاپ اسمیر در مواقع حساس و پرخطر تجویز می شود
کولپوسکوپی: یک روش مشاهده و تشخیص است که پزشک با استفاده از دستگاه کولپوسکوپ اندازه سلول ها را بزرگتر مشاهده می کند که در مواردی که آزمایش پاپ اسمیر مورد مشکوکی را تشخیص داد به راحتی قابل رویت باشد.
کورتاژ دهانه رحم:با برداشتن و ایجاد خراش در قسمت سلول های داخلی در ناحیه دهانه به تشخیص می پردازند.
بعد از تشخیص سرطان بنا بر پیشروی سرطان روش های متعددی وجود دارد، مانند جراحی که در برخی مواقع منجر به برداشتن کامل رحم می شود و یا جراحی غدد لنفاوی، تخمدانها و لوله های فالوپ، شیمی درمانی، رادیوتراپی یا پرتو درمانی،که می توان یکی از روش ها استفاده شود و یا ترکیبی از روش ها مورد استفاده قرار گیرد.
بیماری کلیوی و نارسایی کبد می توانند بر توانایی بدن در از بین بردن پرولاکتین تأثیر بگذارند
آزمایش پرولاکتین برای اندازه گیری مقدار هورمون پرولاکتین که توسط غده هیپوفیز در خون تولید می شود، می باشد.
prolactin در آزمایش خون چیست؟
آزمایش پرولاکتین (PRL) میزان هورمونی به نام پرولاکتین را در خون شما اندازه گیری می کند. این هورمون در غده هیپوفیز شما درست در زیر مغز شما ساخته می شود.
هنگامی که زنان باردار هستند و یا به تازگی زایمان کرده اند، میزان پرولاکتین آنها افزایش می یابد تا بتوانند شیر مادر را تولید کنند. اما ممکن است اگر باردار نباشید، میزان پرولاکتین بالایی داشته باشید و حتی اگر مرد باشید.
پزشک ممکن است وقتی که علائم زیر را دارید، آزمایش پرولاکتین را انجام دهد:
آزمایش پرولاکتین برای اندازه گیری مقدار هورمون پرولاکتین که توسط غده هیپوفیز در خون تولید می شود
علل سطح پرولاکتین غیر طبیعی :
به طور معمول ، آقایان و زنان غیر باردار فقط اندکی از پرولاکتین در خون خود دارند. هنگامی که سطح بالایی دارید ، این می تواند ناشی از:
پرولاکتینوما (تومور خوش خیم در غده هیپوفیز شما که باعث تولید پرولاکتین بیش از حد می شود)
بیماری های موثر بر هیپوتالاموس (بخشی از مغز که غده هیپوفیز را کنترل می کند)
بی اشتهایی ( اختلال خوردن )
داروهایی که برای درمان افسردگی ، روان پریشی و فشار خون بالا استفاده می شود.
آسیب دیدگی یا سوزش قفسه سینه (برای مثال ، زخم ، زونا ، یا حتی سینه بند که خیلی تنگ است)
همچنین بیماری کلیوی، نارسایی کبد و سندرم تخمدان پلی کیستیک (عدم تعادل هورمون که بر تخمدان ها اثر می گذارد) همه می توانند بر توانایی بدن در از بین بردن پرولاکتین تأثیر بگذارند.
شرایط آزمایش پرولاکتین:
برای آزمایش پرولاکتین نیازی به آماده سازی خاصی ندارید.
نمونه خون گرفته شده در آزمایشگاه یا بیمارستان.
پس از گذشت چند روز ، نتایج آزمایش پرولاکتین خود را دریافت خواهید کرد.
دامنه طبیعی پرولاکتین در خون شما عبارتند از:
مردان: 2 تا 18 نانوگرم در میلی لیتر (ng / ml)
زنان غیر باردار: 2 تا 29 نانوگرم در میلی لیتر
زنان باردار: 10 تا 209 نانوگرم در میلی لیتر
برای آزمایش پرولاکتین نیازی به آماده سازی خاصی ندارید
اگر سطح پرولاکتین شما زیاد است :
اگر مقدار پرولاکتین شما خارج از محدوده طبیعی باشد ، به طور معمول به این معنی نیست که مشکلی دارید. بعضی اوقات سطح پرولاکتین شما زیاد است یا اگر تحت فشارهای زیادی قرار داشته باشید می تواند بالاتر باشد.
همچنین بسته به نوع آزمایشگاهی که پزشک شما استفاده می کند ممکن است متفاوت باشد.
اگر سطح پرولاکتین شما بسیار بالا باشد - حداکثر تا 1000 برابر حد بالاتر از آنچه که در نظر گرفته می شود طبیعی است - این می تواند نشانه ابتلا به پرولاکتینوما باشد. این تومور سرطان نیست و معمولاً با دارو درمان می شود. در این حالت ، پزشک ممکن است از شما بخواهد که MRI بگیرید.
سطح پایین پرولاکتین معمولاً نیازی به درمان پزشکی ندارد
اگر سطح پرولاکتین شما پایین است:
اگر میزان پرولاکتین شما کمتر از حد طبیعی باشد ، این بدان معنی است که غده هیپوفیز شما به طور کامل کار نمی کند. که به hypopituitarism معروف است. سطح پایین پرولاکتین معمولاً نیازی به درمان پزشکی ندارد.
برخی از داروهای خاص می توانند باعث کاهش سطح پرولاکتین شوند.
آنها شامل موارد زیر هستند:
دوپامین (Intropine) ، که به افراد در شوک داده می شود
پوشیدن سوتین با اندازه مناسب برای سلامتی سینه های شما ضروری است
بسیاری از زنان دنیا از شکل و اندازه پستان های خود راضی نیستند. دلیل این امر تهاجم همه جانبه تصاویر رسانه ای است که با غالب کردن پستان های عمل شده به جای پستان های طبیعی، تلاش می کنند نشان دهند که پستان های طبیعی نباید بزرگ، کوچک، آویزان، نامتقارن یا دارای هاله یا نوک بزرگ باشند. واقعیت خلاف این است. پستان از اعضایی است که می تواند هر شکل و هر جنسی داشته باشد.
راهکارهای داشتن سینه زیبا:
سینه زیبا چیزی است که هر زن دوست دارد از آن برخوردار باشد. وقتی سینه های زیبایی دارید ، یک لباس بهتر به نظر می رسد. سینه های شما از زمان جوانی تا بزرگسالی تغییراتی در ظاهر آن ایجاد می کند.
بنابراین، اگر می خواهید پستان زیبایی داشته باشید ، در اینجا برخی از نکات و ترفندها آمده است.
1. سوتینی را بپوشید که متناسب باشد :
پوشیدن سوتین با اندازه مناسب برای سلامتی سینه های شما ضروری است. پوشیدن اشتباه باعث می شود که آنها به شکلی نامناسب به نظر برسند. سوتین شما باید از سینه های شما پشتیبانی کند تا از افتادگی سینه ها جلوگیری شود. توصیه می شود هنگام خواب ، سوتین خود را جدا کنید زیرا باعث می شود سینه های شما نفس بکشند و سالم بمانند. اگر در خانه هستید ، سوتین نرم یا سوتین ورزشی بپوشید تا از افتادگی سینه جلوگیری کنید.
2. مرطوب كنيد :
سینه های شما نیز به توجه احتیاج دارند. بعد از دوش گرفتن ،مرطوب کننده روی سینه های خود بمالید و آن را ماساژ دهید. این کار باعث می شود آنها نرم و درخشان بمانند. برای ماساژ می توانید از روغن جوجوبا یا روغن آووکادو استفاده کنید. این روغنها سرشار از ویتامین هستند و پوست را به طور عمیق آبرسانی می کنند.
3. پاشیدن آب سرد
ما معمولاً با آب ولرم دوش می گیریم اما با پاشیدن آب سرد روی سینه ها، حمام خود را به پایان می رسانیم این عمل بافت سینه های شما را محکم تر می کند. پاشیدن آب سرد باعث تحریک گردش خون و تقویت تبادل سلولی خواهد شد. آب را با حرکت دایره به آرامی اسپری کنید.
4- روی پشت خود بخوابید:
از خوابیدن روی سینه خودداری کنید زیرا این امر می تواند باعث ایجاد چین و چروک روی آنها شود. در عوض ، تا حد ممکن به پشت خود بخوابید.
آووکادو و تخم مرغ برای تقویت چربیهای اشباع نشده برای تقویت رشد بافت سینه مفید می باشد
5- رژیم خود را رعایت کنید:
رژیم غذایی شما یکی از مهمترین عوامل در حفظ سلامت سینه های شماست. این به شما کمک می کند وزن سالم بدن را حفظ کنید. نوسانات مکرر در وزن بدن باعث می شود سینه های شما آویزان به نظر برسد.
برای تقویت سینه های خود مواد غذایی زیر را بخورید:
- آجیل ، ماهی ، سویا و تخمه کدو تنبل برای افزایش اسیدهای چرب امگا 3
- آووکادو و تخم مرغ برای تقویت چربیهای اشباع نشده برای تقویت رشد بافت سینه
- مواد غذایی آنتی اکسیدان پرمصرف - مانند کلم بروکلی ، کلم ، هندوانه و غلات کامل - برای حفظ بافت سالم سینه
6. از ضد آفتاب استفاده کنید :
در صورت پوشیدن لباس کم یا باز ، باید ضد آفتاب را به تمام قسمتهای در معرض آفتاب بمالید. بنابراین ، قبل از بیرون آمدن در آفتاب ، یک ضد آفتاب را روی بدن خود بمالید تا در برابر آفتاب های مضر و در برابر نور خورشید محافظت کنید. هنگامی که این عمل را شروع کردید ، پوست شما سالم تر و جوانتر به نظر می رسد.
7. به خاطر سینه های خود ورزش کنید :
چندین تمرین برای سینه ها وجود دارد. بنابراین به صورت آنلاین بروید و تمرینات روزمره ای را برای حفظ سلامتی سینه ها دنبال کنید.
8- پشت خود را صاف نگه دارید :
وضعیت بدن یکی دیگر از عواملی است که تفاوت زیادی در شکل ظاهری و شکل سینه های شما ایجاد می کند. بنابراین ، هنگام ایستادن یا نشستن ، پشت خود را صاف نگه دارید.
چگونه نوك سينه را كوچك كنيم؟
نوک سینه های پفی در مردان نسبتاً شایع است. آنها نتیجه بزرگ شدن غدد پستان هستند.
شما ممکن است با ایجاد تغییر در رژیم غذایی و ورزش روزمره بتوانید پف و چربی را به حداقل برسانید. این می تواند به کاهش چربی بدن و تقویت سینه کمک کند.
اگر رژیم و ورزش مؤثر نباشد ، ممکن است عمل جراحی برای رسیدن به نتایج مورد نظر شما ضروری باشد.
حساس ترین و ظریف ترین بخش بدن خانم ها، واژن و دستگاه تناسلی آن ها است. رنگ ناحیه تناسلی خانم ها، اغلب تیره تر از بقیه بخش های بدن است این تیرگی یک مشکل شایع بین زنان است آنها روش های زیادی را برای سفید و جوان کردن این ناحیه امتحان می کنند. در این مطلب انواع روش های سفید کردن واژن را به شما معرفی میکنیم با ما همراه باشید.
دلایل تیره شدن واژن:
این طبیعی است که پوست اطراف واژن (مهبل) تیره شود و علت آن متفاوت است. تیرگی واژن به هر علت، در برخی از زنان منجر به ناراحتی و از دست دادن عزت نفس می شود.
همان طور که موی داخل بینی از ورود باکتری ها و گرد و غبار جلوگیری می کند. موی دستگاه تناسلی هم از ورود باکتری به داخل واژن جلوگیری می کند. باکتری های ناحیه تناسلی از دو دسته خوب و بد تشکیل شده اند. باکتری های خوب سبب می شود تا محیط واژن قلیایی شود و سبب از بین بردن باکتری ها شده و محیط سالمی را به وجود می آورد. بافت پوست این ناحیه زبر و خشن است و این بافت در اثر سایش ران و لباس های تنگ و نامناسب تیره تر از پوست بقیه بدن می شود.
حتی برخی از افرادی که پوست سفید و بور دارند رنگ پوست ناحیه تناسلی آنها هم تیره تر است.
برای رفع تیرگی واژن باید از روش های سفید کردن واژن استفاده نمود. رنگ واژن در همه افراد یکسان نمی باشد، در برخی سفید ، در برخی صورتی و یا حتی ممکن است کبود باشد.
گاهی ممکن است افراد با تغییر رنگ واژن خود نگران شوند و فکر کنند به علت عفونت به این مشکل مبتلا شده اند، در صورتی که اینگونه نمی باشد و دلایل مختلفی میتواند داشته باشد که ممکن است موجب تغییر رنگ واژن شده باشند. دلایل تیرگی واژن عبارتند از:
- افزایش سن
- استفاده دائمی از پودر تالک
- بیماری هایی مانند بیماری کوشینگ و آکرومگالی
- اختلالات پوستی، کبدی، روده و غدد آدرنال
- تولید بیش از حد رنگدانه ملانین
- سرطان معده
- ژنتیک
- عدم تعادل هورمونی
- کم کاری یا پرکاری تیروئید
- عفونت
- سوء تغذیه یا کمبود برخی از ویتامین ها
- چاقی
- سندروم تخمدان پلی کیستیک
- شیو کردن موهای ناحیه تناسلی
- استفاده از برخی کرم ها، صابون ها، شامپو بدن و سایر محصولات بهداشتی
- پوشیدن لباس های تنگ و لباس های زیر ساخته شده از مواد مصنوعی
سفید کردن واژن به روش های خانگی
انواع روش های سفید کردن واژن: 1- آب لیمو و درمان تیرگی ناحیه تناسلی زنان:
2 قاشق غذاخوری آب لیمو رقیق را در 10 قطره گلاب بریزید. یک پنبه را در محلول غوطه ور کنید. فشار دهید و مایع اضافی را خارج کنید سپس به آرامی آن را بر روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید. بگذارید 3 تا 5 دقیقه بماند و سپس بشویید. این روش را سه بار در روز انجام دهید.
احتیاط – موها را بزنید و ناحیه را بخوبی تمیز کنید و قبل از استفاده از محلول، ناحیه را خشک کنید. اگر احساس سوزش می کنید، بلافاصله محل را بشویید. آبلیمو یکی از ایمن ترین روش های روشن کردن پوست در ناحیه تناسل (واژن) است.
2- ماسک ضد تیرگی و سیاهی واژن با جوش شیرین:
جوش شیرین علاوه بر خاصیت درمانی عفونت و باکتری واژینال اگر با چند قطره آب لیمو ترکیب شود به خوبی می تواند سیاهی و تیرگی پوست را در ناحیه آلت تناسلی زنان از بین ببرد.
3- سفید کردن واژن با سفیده تخم مرغ:
سفیده تخم مرغ را به قدری هم بزنید تا کاملا کف کند و بعد مقداری از آن را روی نواحی تیره قرار داده و بعد از خشک شدن ماسک، با آب سرد بشویید. فقط باید بگوییم که استفاده از سفیده تخم مرغ روشی سریع اما بدبو برای رفع تیرگی پوست واژن است.
4- سفید کردن ناحیه تناسلی با کرم های موضعی:
برخی از خانم ها، از کرم برای سفید کردن ناحیه تناسلی استفاده می کنند. کرم هایی که به این منظور به کار می روند، دارای ترکیبات طبیعی (گیاهی) یا شیمیایی هستند. کرم های طبیعی شامل عصاره گیاهانی مانند خیار، آلو ورا، جلبک دریایی یا آربوتین (گرفته شده از یک نوع قارچ حاوی کوجیک اسید و گیاه شیرین بیان و توت) هستند. مواد مغذی اصلی در این نوع کرم ها، ویتامین A، ویتامین C و ویتامین E است. این کرم ها علاوه بر عصاره های گیاهی ذکر شده، دارای مواد دارویی دیگری مانند هیدروکینون نیز هستند. هیدروکینون ممکن است باعث ایجاد عوارضی در پوست شود؛ به همین خاطر، استفاده از آن ها باید زیر نظر پزشک باشد.
انواع روش های سفید کردن واژن
5- سفید کردن ناحیه تناسلی با صابون:
خانم ها راه های مختلفی را برای سفید کردن ناحیه تناسلی، امتحان می کنند. برخی از خانم ها از صابون های خاصی برای رفع تیرگی ناحیه تناسلی استفاده می کنند؛ اما این صابون ها حاوی مواد شیمیایی مضری هستند که باعث به هم خوردن تعادل pH واژن می شود. به هم خوردن تعادل pH واژن، باعث تیرگی بیشتر واژن می شود.
6- سفید کردن واژن با لیزر:
موثرترین روش برای رفع تیرگی پوست در ناحیه تناسلی استفاده از لیزر می باشد. استفاده از این روش بسیار سریع می باشد و بسیاری از افراد با یک جلسه لیزر درمانی به نتیجه مطلوب می رسند. روشن کردن پوست در ناحیه واژن یک روش موقت نیست و با لیزر کردن این ناحیه می توان تیرگی پوست ناحیه مورد نظر را برای همیشه از سطح پوست حذف کرد.
ماندگاری این روش نسبت به سایر روش ها بیشتر می باشد. در روش استفاده از سفیدکردن واژن با استفاده از لیزر، کمترین درد برای فرد ایجاد شود . مدت زمان انجام این روش 30 دقیقه است. قبل از انجام لیزر پزشک باید روی ناحیه مورد نظر را با کرم بی حس کننده آغشته کند.
این امر موجب می گردد تا بیمار هیچ دردی را احساس نکند . سپس یک اشعه بی خطر روی ناحیه تناسلی قرار گرفته می شود. در واقع کار این اشعه از بین بردن رنگدانه های پوستی می باشد. با انجام این کار و از بین بردن ملانین ها رنگ واژن سفید می شود
سقط جنین از بین بردن بافت حاملگی ، جنین و جفت از رحم است
سقط جنين يعنی از دست دادن حاملگی در بيست هفته اول بارداری. سقط جنين شامل موقعيت هايی كه شما تخمك بارور را قبل از گرفتن نتيجه‌ی مثبت تست باروری از دست مي‌دهيد نمی شود. مطالعات نشان داده اند كه 30 تا 50 درصد از تخمك های بارور قبل از اين كه زن بفهمد كه باردار شده است، از بين می روند، چون آنقدر زود از دست می روند كه در زمان مقرر عادت ماهانه می شوید، به عبارت ديگر زن اصلا متوجه نمی شود كه باردار بوده است.
سقط جنین چیست؟
سقط جنین از بین بردن بافت حاملگی، جنین و جفت از رحم است. به طور کلی ، اصطلاحات جنین و جفت بعد از هشت هفته بارداری استفاده می شود.
سقط جنین برای پایان دادن به حاملگی های خطرناک استفاده می شود. سقط جنین همچنین برای پایان دادن به بارداری وقتی آزمایشات نشان می دهد که جنین غیر طبیعی است ، استفاده می شود.
اکثراً سقط جنین در 12 هفته اول بارداری انجام می شود.
اکثراً سقط جنین در 12 هفته اول بارداری انجام می شود
آماده سازی هنگام سقط جنین:
پزشک در مورد تاریخچه پزشکی شما سؤال خواهد کرد و شما را معاینه می کند. حتی اگر از تست حاملگی استفاده کرده اید، اغلب باید آزمایش بارداری دیگری تأیید کند که باردار هستید. در بعضی موارد ، برای تعیین اینکه چند هفته از بارداری گذشته و تعیین اندازه جنین و برای اطمینان از اینکه بارداری خارج رحمی نیست به سونوگرافی احتیاج خواهید داشت.
حاملگی خارج رحمی یکی از مواردی است که جنین در خارج از رحم در حال رشد است. یک حاملگی خارج رحمی معمولاً در لوله ای رخ می دهد که تخمک را از تخمدان تا رحم (لوله فالوپی) حمل می کند و معمولاً به آن حاملگی لوله گفته می شود.
آزمایش خون نوع خون شما و اینکه آیا Rh مثبت یا منفی است را تعیین می کند. پروتئین Rh توسط گلبول های قرمز اکثر زنان ساخته می شود. این سلول های خونی Rh مثبت تلقی می شوند. بعضی از خانمها گلبولهای قرمز دارند که پروتئین Rh تولید نمی کنند. این سلول های خونی Rh منفی تلقی می شوند.
خانمهای بارداری که خون Rh منفی دارند، در معرض واکنش نسبت به خون جنین که Rh مثبت است قرار دارند. از آنجا که یک واکنش می تواند به بارداری های آینده آسیب برساند، زنان Rh منفی معمولاً برای جلوگیری از مشکلات مرتبط با Rh بعد از زایمان یا سقط جنین، از تزریق ایمونوگلوبولین Rh) RhIG) دریافت می کنند.
سقط جنین
سقط جنین چگونه است؟
برای پایان دادن به بارداری پزشکان می توانند از داروها، جراحی یا ترکیبی از هر دو استفاده کنند. این روش بستگی به میزان زمان بارداری شما، سابقه پزشکی و انتخاب شما دارد.
سقط جنین در دوران بارداری اولیه ، قبل از 9 هفته ، با خیال راحت با داروها انجام می شود. سقط جنین بین 9 تا 14 هفته معمولاً با جراحی انجام می شود، اگر چه ممکن است از داروهایی برای نرم شدن و باز شدن دهانه رحم استفاده شود.
بعد از 14 هفته، سقط جنین با استفاده از داروهای القا کننده زایمان که باعث انقباضات رحمی می شوند یا با استفاده از این داروها به مراه جراحی، قابل انجام است.
سقط جنین با دارو :
سقط جنین که با استفاده از داروها انجام می شود می تواند در مدت 70 روز حاملگی انجام شود. روزهای حاملگی تعداد روزهایی است که از روز اول آخرین دوره قاعدگی شما شروع می شود. بیشتر اوقات پزشکان از ترکیبی از مییفپریستون و میزوپروستول استفاده می کنند.
مییفپریستون و میزوپروستول به صورت خوراکی به عنوان قرص مصرف می شود. این دارو اثر پروژسترون ، هورمونی لازم برای بارداری را ضد می کند.
عوارض جانبی شامل تهوع، استفراغ، خونریزی واژن و درد لگن است. این علائم معمولاً با داروها قابل درمان هستند. در موارد نادر، ممکن است خونریزی شدید وجود داشته باشد. در این حالت ، ممکن است در بیمارستان بستری شوید و خون به شما تزریق شود.
میزوپروستول تقریباً همیشه در رابطه با مییفپریستون برای سقط جنین استفاده می شود
مییفپریستون وقتی موثرتر است که داروی دیگری مانند میزوپروستول، 24 تا 48 ساعت بعد مصرف شود که باعث انقباض رحم می شود. بین 92٪ و 97٪ از خانمهایی که مییفپریستون را همراه با میزوپروستول دریافت می کنند ، طی 2 هفته سقط کامل دارند.
میزوپروستول تقریباً همیشه در رابطه با مییفپریستون برای سقط جنین استفاده می شود. میزوپروستول یک داروی شبیه پروستاگلاندین است که باعث انقباض رحم می شود. چند روش برای مصرف دارو وجود دارد. ساده ترین روش این است که قرص ها را بین لثه و گونه خود قرار دهید (به آن مسیر باکال گفته می شود). میسوپروستول را می توان به صورت واژینال وارد کرد که همان کارایی دارد. بلع قرص ها یا قرار دادن آنها در زیر زبان شما مؤثرتر است و همچنین عوارض جانبی بیشتری مانند اسهال ، حالت تهوع و استفراغ به همراه دارد.
متوترکسات از زمان تأیید مییفپریستون توسط اداره غذا و داروی ایالات متحده (FDA) کمتر مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال ، از متوترکسات ممکن است در زنانی که به مییفپریستون حساسیت دارند استفاده شود.
نباید برای سن حاملگی بیشتر از 49 روز استفاده شود. متوترکسات معمولاً به عضله تزریق می شود. بین 68٪ و 81٪ از بارداری ها طی 2 هفته سقط می شوند. 89٪ تا 91٪ بعد از 45 روز سقط می كنید. متوترکسات داروئی است که بیشتر برای درمان حاملگی خارج رحمی استفاده می شود ، که در خارج از رحم کاشته می شود. بافت سریع رشد حاملگی خارج رحمی را از بین می برد.
هنگامی که پزشکان برای معالجه حاملگی خارج رحمی از متوترکسات استفاده می کنند ، سطح هورمون حاملگی باید تحت نظر گرفته شود تا اینکه سطح آنها در جریان خون زن غیر قابل کشف باشد. این نظارت هنگام استفاده از متوترکسات برای سقط جنین پزشکی ضروری نیست ،پزشک ممکن است برای جلوگیری از بروز عفونت ، مختصری از داکسی سایکلین آنتی بیوتیک تجویز کند.
در موارد نادری که بارداری پس از استفاده از این داروها ادامه دارد ، این خطر وجود دارد که نوزاد دچار تغییر شکل شود. خطر با استفاده از میزوپروستول بیشتر است. اگر بافت حاملگی طی دو هفته پس از سقط جنین پزشکی به طور کامل بدن را ترک نکند ، یا اگر یک زن خونریزی شدید داشته باشد ، ممکن است برای تکمیل سقط نیاز به یک روش جراحی باشد. تقریباً 2٪ تا 3٪ از خانمهایی که سقط جنین پزشکی دارند نیاز به انجام یک عمل جراحی دارند ، معمولاً اتساع مکش و کورتاژ که به آن آسپیراسیون خلا نیز گفته می شود.
سقط جنین چیست
در چه شرایطی نباید سقط جنین کرد:
• بارداری بیش از 70 روز (شمارش از روز اول آخرین دوره قاعدگی)
• مشکلات خونریزی دارد یا داروهای رقیق کننده خون مصرف می کند.
• نارسایی مزمن آدرنال دارد یا داروهای استروئیدی خاصی مصرف می کند.
• برای اطمینان از اتمام سقط جنین نمی تواند در ویزیت های پزشکی شرکت کرد.
• دارای اختلال تشنج کنترل نشده
• بیماری حاد التهابی روده
سقط جنین با جراحی:
تحریک قاعدگی:این روش که استخراج قاعدگی یا آسپیراسیون خلاء دستی نیز نامیده می شود ، طی یک یا سه هفته پس از یک دوره قاعدگی از دست رفته انجام می شود. این روش همچنین می تواند برای از بین بردن بافت باقیمانده از سقط ناقص استفاده شود. پزشک یک لوله کوچک و انعطاف پذیر را از طریق دهانه رحم وارد رحم می کند و از یک سرنگ دستی برای مکش مواد بارداری از داخل رحم استفاده می کند. بی حسی موضعی معمولاً برای کاهش درد گشاد شدن دهانه رحم اعمال می شود. بی حسی موضعی فقط ناحیه تزریق شده را بی حس می کند. داروهایی که به صورت داخل وریدی داده می شوند ، می توانند اضطراب و پاسخ کلی بدن به درد را کاهش دهند. تحریک قاعدگی حدود 15 دقیقه یا کمتر طول می کشد.
سقط جنین یا آسپیراسیون:گاهی اوقات مکش D&C (برای اتساع و کورتاژ) گفته می شود، این روش می تواند تا 14 هفته پس از روز اول آخرین دوره قاعدگی انجام شود. ساکشن D&C روشی است که بیشتر برای پایان دادن به بارداری استفاده می شود. برای جلوگیری از عفونت ، یک دوز آنتی بیوتیک، معمولاً داکسی سایکلین، قبل از عمل توصیه می شود. دهانه رحم گسترده تر می شود و یک لوله توخالی سفت و سخت در رحم وارد می شود. یک پمپ الکتریکی محتویات رحم را بیرون می کشد. این روند حدود 15 دقیقه طول می کشد. بی حسی موضعی معمولاً روی دهانه رحم انجام می شود تا درد گشاد شدن دهانه رحم به حداقل برسد. داروهایی که به صورت داخل وریدی (به داخل ورید) داده می شوند، می توانند به کاهش اضطراب و تسکین درد کمک کنند.
اتساع و کورتاژ (D و C):در یک اتساع و کورتاژ جنین، دهانه رحم باز می شود و از وسایلی با لبه های تیز که به کرت ها معروف هستند برای از بین بردن بافت حاملگی استفاده می شود. ساکشن اغلب برای اطمینان از حذف تمام محتوای رحم استفاده می شود. هرچه زودتر در دوران بارداری این روش انجام شود، کمتر باید دهانه رحم گسترده شود، که این روش راحت تر و ایمن تر می شود.
اتساع و تخلیه (D و E): این رایج ترین روش برای پایان دادن به بارداری بین هفته های 14 تا 21 است. این شبیه به مکش D و C است اما با ابزارهای بزرگتر. دهانه رحم باید به اندازه بزرگتر از حد مورد نیاز D و C باز شود. از مکش به همراه فورسپس یا سایر ابزارهای ویژه برای اطمینان از برداشته شدن تمام بافت حاملگی استفاده می شود. این عمل نسبت به سایر روشهای سقط جنین زمان بیشتری می برد.
هیستروتومی شکم:این یک عمل بزرگ برای خارج کردن جنین از رحم از طریق برش در شکم است. این نادر است اما ممکن است لازم باشد اگر D و E انجام نشوند. در این عمل بیهوشی کامل انجام می شود.
خونریزی سقط جنین چگونه است
اقدامات پیگیری بعد از سقط جنین:
یک سقط جنین پزشکی در دوران بارداری معمولاً برای دریافت داروهای سقط جنین نیاز به سه یا چند مراجعه دارد و اینکه مطمئن شوید که تمام بافت حاملگی خارج شده است. خونریزی سقط ممکن است تا دو هفته ادامه داشته باشد.
شما معمولاً می توانید بعد از سقط جراحی که بین 9 تا 14 هفته از بی حسی موضعی استفاده می شود ، بیشتر فعالیت های روزانه خود را از سر بگیرید ، تا زمانی که از آرامبخش استفاده نشده باشد. اگر آرامبخش دریافت کرده اید یا بیهوشی کامل بوده اید، حداقل 24 ساعت رانندگی نکنید. در هر صورت، برای جلوگیری از عفونت به مدت 2 هفته از فعالیت جنسی خودداری کنید و اجازه دهید دهانه رحم و رحم به شکل و اندازه طبیعی برگردد. به اکثر خانمها توصیه می شود حدود 2 هفته پس از عمل ، به پزشک مراجعه کنند.
معمولاً می توانید بیشتر فعالیتهای روزانه خود را از چند روز تا چند هفته پس از سقط جنین در اواخر سه ماهه دوم از سر بگیرید ، بسته به اینکه دوران بارداری تا چه اندازه بوده اید و آیا عوارضی وجود داشته یا نه. ممکن است لازم باشد دو تا شش هفته بعد از عمل از فعالیت جنسی خودداری کنید. پزشک شما در مورد از سرگیری فعالیتهای روزانه و کار بر اساس شرایط شما توصیه های خاصی به شما می کند.
درد شکم را می توان با استامینوفن یا ایبوپروفن و.... درمان کرد. درد شکم ممکن است بعد از سقط جنین در اواخر سه ماهه دوم بدتر شود. بعد از سقط جنین با جراحی ، ممکن است به شما گفته شود که حداقل دو هفته از تامپون یا دوش رحم استفاده نکنید و رابطه جنسی نداشته باشید. این به کاهش خطر عفونت رحم کمک خواهد کرد. لکه بینی یا خونریزی واژن چند روز تا یک یا دو هفته بعد از سقط جراحی شایع است. بستگی به این دارد که طول دوران بارداری در زمان سقط جنین تا چه حد بوده است.
عوارض سقط جنین :
خطرات سقط جنین پزشکی شامل عفونت، خونریزی و سقط ناقص است ، به این معنی که برخی از بافت های حاملگی باقی مانده است. این مشکلات بسیار نادر است و قابل درمان است. سقط ناقص با تکرار دوز دارو برای پایان دادن به بارداری یا انجام مکش D و C انجام می شود. عفونت را می توان با آنتی بیوتیک درمان کرد. خونریزی بیش از حد با داروها و احتمالاً اتساع و کورتاژ درمان می شود. به ندرت ، اگر خونریزی غیر منتظره سنگین باشد ، انتقال خون ممکن است لازم باشد.
خطرات سقط با جراحی بسیار کم است. خطرات اصلی D و C و D و E ادامه خونریزی، عفونت رحم (اندومتریت)، برداشتن ناقص بافت حاملگی و سوراخ شدن رحم در طی عمل جراحی است. ممکن است یک عمل جراحی دوم برای برداشتن بافتی که در اولین روش برداشته نشده یا برای ترمیم رحم سوراخ شده ، انجام شود.
زنان به ندرت پس از سقط جنین بدون عارضه نابارور می شوند. با این حال ، ناباروری ممکن است در نتیجه سقط جراحی منجر به اندومتریت شود یا با خونریزی شدید ، سوراخ شدن یا برداشتن ناقص بافت حاملگی پیچیده شود.
برای هر یک از مشکلات زیر با پزشک خود تماس بگیرید:
تب 100.4 درجه فارنهایت یا بالاتر
خونریزی سنگین تر از یک دوره قاعدگی طبیعی
درد شدید شکم یا کمر
ترشحات واژن غیرمعمول یا ناخوشایند
نداشتن هیچ خونریزی در 24 ساعت پس از سقط جنین پزشکی
هنگامی که بافت اسکار بین دیواره های داخلی رحم ایجاد می شود چسبندگی رحمی ایجاد می شود
چه عواملی باعث چسبندگی رحم می شود؟
جای زخم از عمل جراحی رحم مانند اتساع و کورتاژ (D&C). (این علت بیش از 90٪ از IUA است.)
جای زخم بعد از عمل سزارین یا از بخیه هایی که برای جلوگیری از خونریزی استفاده می شود.
آندومتریوز
عفونت اندام های تولید مثل
پرتودرمانی
راههای تشخیص چسبندگی رحم:
چسبندگی رحم معمولاً با یک روش اشعه ایکس بنام هیستروسالپنگوگرام (HSG) تشخیص داده می شود که از یک سوند کوچک که در دهانه رحم قرار گرفته است برای پمپ کردن رنگ داخل رحم برای مشاهده استفاده می کند. سونوگرافی شور ، جایی که یک محلول شور در داخل حفره رحم وارد شده و سونوگرافی انجام می شود ، می تواند چسبندگی را نیز تشخیص دهد. همچنین هیستروسکوپی می تواند چسبندگی داخل رحمی را تشخیص داد.
زخم یا عفونتی در داخل دیواره رحم میتواند بهانه‌ای برای آغاز چسبندگی رحمی باشد
درمان چسبندگی رحم:
به طور کلی از هیستروسکوپ برای از بین بردن چسبندگی داخل رحمی استفاده می شود ، اگرچه هنوز داده های زیادی وجود ندارد که اثبات این روند احتمال سقط جنین را کاهش می دهد. لاپاروسکوپی نیز ممکن است برای دیدن سطح رحم انجام شود تا از سوراخ شدن آن در حین هیستروسکوپی جلوگیری شود. سونوگرافی با وضوح بالا به ویژه در ترکیب با هیستروسکوپی مفید است و همچنین می تواند برای جلوگیری از سوراخ شدن رحم استفاده شود.
در موارد شدید ، ممکن است بیش از یک روش برای درمان موفقیت آمیز چسبندگی رحم انجام شود. علاوه بر این ، ممکن است پزشک برای بخاطر جلوگیری از ایجاد دوباره چسبندگی ، هورمون یا NSAIDS (داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی) تجویز کند ، و گاهی اوقات جراح ممکن است توصیه کند که یک سوند پلاستیکی ساختاری را درون رحم برای چند روز یا حتی چند هفته نگه دارید تا دیوارها حفظ شود. در حالی که بهبودی انجام می شود.
بعد از هیستروسکوپی چسبندگی رحم، هر نوع حاملگی که در پی آن وجود دارد ، احتمال بروز عوارض از قبیل زایمان زودرس، خونریزی سه ماهه سوم و اتصال غیر طبیعی جفت به لایه رحم را افزایش می دهد.
هیستروسکوپی چیست؟
هیستروسکوپی راهی است که پزشک بتواند درون رحم زن را به منظور تشخیص علل احتمالی ناباروری نگاه کند. هیستروسکوپی شامل استفاده از هیستروسکوپ (یک لوله نازک) است که داخل واژن برای بررسی دهانه رحم و داخل رحم وارد می شود.
مضراتی دارد. ممکن است به افراد با عوامل خطر مختلف توصیه شود که از نوعی قرص استفاده کنند.
قرصهای ضد بارداری انواع مختلفی وجود دارد. همه آنها حاوی اشکال مصنوعی هورمونهای استروژن ، پروژسترون یا هردو هستند.پروژسترون مصنوعی پروژستین نامیده می شود. قرص های ترکیبی حاوی پروژستین و استروژن هستند. "مینی پیل " فقط شامل پروژستین است.
قرص های مونوفیزیک همگی دارای تعادل یکسانی هورمون ها هستند. با قرصهای فازی ، هر ماه دو یا سه نوع قرص مختلف مصرف می شود که هرکدام تعادل متفاوتی از هورمون ها دارند.
گزینه دیگر "قرص های روزمره" و "قرص های 21 روزه" است. یک بسته قرص روزمره 28 روز طول می کشد ، اما هفت قرص غیرفعال است. استفاده از قرص روزمره ممکن است راحت تر باشد ، زیرا روال هر روز یکسان است.
قرص های ضد بارداری از بیماری های مقاربتی جلوگیری نمی کنند . فقط کاندوم می تواند به جلوگیری از عفونت کمک کند.
بعضی از افراد هنگام مصرف قرص ، حالت تهوع ملایم را تجربه می کنند
عوارض قرص ال دی :
عوارض جانبی قرص ال دی خوراکی شامل موارد زیر است:
- لکه بینی بین دوره ها
- حالت تهوع
- حساسیت سینه ها
- سردرد و میگرن
- افزایش وزن
- تغییرات خلق و خوی
- دوره های از دست رفته
- کاهش میل جنسی
- ترشحات واژن
- تغییر در بینایی برای کسانی که از لنزهای تماسی استفاده می کنند
در ادامه به بررسی هر یک از این عوارض جانبی می پردازیم.
1. قرص ال دی و لکه بینی بین دوره ها
خونریزی واژن بین دوره های مورد انتظار متداول است. این معمولاً ظرف 3 ماه از شروع مصرف قرص برطرف می شود. در حین لکه بینی ، قرص هنوز هم موثر است ، تا زمانی که به طور صحیح مصرف شده باشد و هیچگونه دوز از دست نرود. هرکسی که 5 یا بیشتر خونریزی را هنگام مصرف قرص های ال دی یا خونریزی شدید به مدت 3 روز یا بیشتر تجربه کرده باشد ، برای مشاوره باید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی تماس بگیرد.
ممکن است این خونریزی اتفاق بیفتد زیرا رحم با داشتن یک لایه نازک تر آندومتر تنظیم می شود یا به این دلیل که بدن در داشتن سطوح مختلف هورمون تنظیم می شود.
2. قرص ال دی و حالت تهوع
بعضی از افراد هنگام مصرف قرص ، حالت تهوع ملایم را تجربه می کنند ، اما علائم معمولاً پس از مدتی فروکش می کنند. مصرف قرص با غذا یا هنگام خواب ممکن است کمک کند. اگر حالت تهوع شدید باشد یا بیش از 3 ماه ادامه یابد ، باید به دنبال مشاوره پزشکی باشید.
3. قرص ال دی و حساسیت سینه
قرص های ضد بارداری ممکن است باعث بزرگ شدن یا حساسیت پستان شوند. این به طور معمول چند هفته پس از شروع قرص برطرف می شود. هرکسی که توده ای در پستان پیدا کند یا دچار درد مداوم یا حساسیت یا درد شدید پستان باشد ، باید از پزشک کمک بخواهد.
4- قرص ال دی و سردرد
برخی از افراد عوارض جانبی "قرص ld " مانند دوره های نامنظم ، حالت تهوع ، سردرد یا تغییر وزن را تجربه می کنند. هورمون های موجود در قرص های ضدبارداری می توانند احتمال سردرد و میگرن را افزایش دهند. قرص هایی با انواع مختلف و دوزهای هورمون ممکن است علائم مختلفی را ایجاد کنند. استفاده از قرص با دوز پایین ممکن است باعث کاهش سردردها شود.
علائم معمولاً با گذشت زمان بهبود می یابد ، اما اگر سردردهای شدید هنگام شروع مصرف قرص شروع می شود ، باید به دنبال مشاوره پزشکی باشید.
5. قرص ال دی و افزایش وزن
مطالعات بالینی ارتباط مستقیمی بین استفاده از قرص های ضد بارداری و نوسانات وزن پیدا نکرده است. با این حال ، احتباس مایعات به خصوص در اطراف پستان و باسن ممکن است رخ دهد. طبق یک بررسی ، اکثر مطالعات افزایش وزن متوسط کمتر از 4.4 پوند (2 کیلوگرم) را در 6 یا 12 ماه با کنترل تولد فقط پروژستین نشان داده اند.
در هنگام مصرف قرص ال دی ممکن است تغییراتی در ترشحات واژن ایجاد شود
6. قرص ال دی و تغییر حالت
مطالعات نشان می دهد که قرص های ضد بارداری ممکن است در خلق و خوی شخص تاثیر بگذارد و خطر را افزایش دهد از افسردگی و یا دیگر تغییرات عاطفی. هرکسی که هنگام استفاده از قرص دچار تغییر خلق و خوی می شود باید با پزشک خود تماس بگیرد.
7. قرص ال دی و کاهش میل جنسی
هورمون یا هورمونهای موجود در قرص ال دی می توانند در برخی از افراد بر میل جنسی تأثیر بگذارند. اگر کاهش میل جنسی ادامه داشته باشد و آزار دهنده باشد ، این موضوع را باید با پزشک در میان بگذارید.
در برخی موارد ، قرص ال دی می تواند میل جنسی را افزایش دهد ، به عنوان مثال با رفع نگرانی در مورد بارداری و کاهش علائم دردناک گرفتگی قاعدگی ، سندرم قبل از قاعدگی ، آندومتریوز و فیبرومهای رحمی .
8. ترشحات واژن
در هنگام مصرف قرص ال دی ممکن است تغییراتی در ترشحات واژن ایجاد شود. این ممکن است افزایش یا کاهش روانکاری واژن یا تغییر ماهیت ترشح باشد. اگر خشکی واژن نتیجه یابد ، روانکاری اضافه شده می تواند به راحت تر شدن رابطه جنسی کمک کند.
این تغییرات معمولاً مضر نیستند ، اما گزینه های تغییر رنگ و بو می توانند نشان دهنده عفونت باشند. هرکسی که نگران چنین تغییراتی است باید با پزشک خود صحبت کند.
9. قرص ال دی و تغییر بینایی
تغییرات هورمونی ناشی از قرص ال دی با ضخیم شدن قرنیه در چشم ها مرتبط است. استفاده از داروهای ضد بارداری خوراکی با خطر بیشتر بیماری چشمی همراه نیست ، اما ممکن است به این معنی باشد که لنزهای تماسی دیگر به راحتی مناسب نیستند.
مضرات قرص ال دی :
مضرات قرص ال دی می تواند خطر بروز مشکلات قلبی عروقی مانند لخته شدن خون ، ترومبوز ورید عمقی (DVT) ، لخته شدن روی ریه ، سکته مغزی یا حمله قلبی را افزایش دهد. قرص های ضد بارداری همچنین با افزایش فشار خون ، تومورهای خوش خیم کبد و برخی از انواع سرطان همراه بوده است.
این قرص نباید توسط:
- زنانی که باردار هستند
- افراد سیگاری بالای 35 سال یا هرکسی که در سال گذشته سیگار کشیدن را متوقف کرده و بالای 35 سال داشته باشد.
- کسانی که داروهای خاصی مصرف می کنند
- هرکسی که ترومبوز ، سکته مغزی یا مشکل قلبی داشته باشد.
- هرکسی که یکی از بستگان نزدیکش قبل از 45 سالگی لخته خون داشته باشد.
- افرادی که میگرن شدید دارند ، به خصوص با هاله به عنوان علامت هشدار دهنده
- هرکسی که سرطان پستان یا بیماری کبد یا کیسه صفرا داشته باشد.
سرطان سينه می تواند در قسمت های مختلف پستان آغاز شود
سرطان به عنوان يکي از بيماري هاي دوران مدرن، با وجود کنترل بيماري هاي عفوني در تمام کشورها در حال افزايش است. اين بيماری در کنار بيماري هاي قلبی هم اکنون به يکي از تهديدهاي جدي سلامت زنان کشور تبديل شده است.
سرطان سینه چیست؟
سرطان سينه نوعی بیماری است که در آن سلولهای پستان از کنترل خارج می شوند. انواع مختلفی از سرطان سينه وجود دارد. نوع سرطان سينه بستگی به این دارد که سلول های سینه به سرطان تبدیل می شوند.
سرطان سينه می تواند در قسمت های مختلف پستان آغاز شود. سینه از سه قسمت اصلی تشکیل شده است: لوبول ها، مجاری و بافت پیوندی. لوبولها غده هایی هستند که شیر تولید می کنند. مجاری لوله هایی هستند که شیر را به نوک پستان منتقل می کنند. بافت همبند (که از بافت فیبر و چربی تشکیل شده است) همه چیز را در کنار هم احاطه کرده و نگه می دارد. بیشتر سرطانهای پستان در مجاری یا لوب ها شروع می شوند.
سرطان پستان می تواند در خارج از پستان از طریق رگ های خونی و عروق لنفاوی گسترش یابد. وقتی سرطان سينه در سایر قسمتهای بدن گسترش می یابد، گفته می شود که متاستاز شده است.
سرطان پستان می تواند در خارج از پستان از طریق رگ های خونی و عروق لنفاوی گسترش یابد
انواع سرطان سینه :
کارسینوما داکتال تهاجمی: سلول های سرطانی در خارج از مجاری به قسمت های دیگر بافت پستان رشد می کنند. سلولهای سرطانی مهاجم همچنین می توانند در سایر نقاط بدن گسترش یابند یا متاستاز شوند.
سرطان لوبولار تهاجمی: سلولهای سرطانی از لوبولها به بافتهای پستان نزدیک می شود. این سلولهای سرطانی مهاجم همچنین می توانند در سایر نقاط بدن گسترش یابند.
کارسینوم داکتال درجا (DCIS): یک بیماری پستان است که ممکن است منجر به سرطان سينه شود. سلولهای سرطانی فقط در مجاری قرار دارند و به سایر بافتهای پستان نیز سرایت نکرده اند.
علت سرطان سینه:
پزشکان می دانند که سرطان پستان هنگامی رخ می دهد که برخی از سلول های پستان شروع به رشد غیر طبیعی می کنند. این سلولها با سرعت بیشتری نسبت به سلولهای سالم تقسیم می شوند و همچنان انباشت می شوند و یک توده تشکیل می دهند. سلول ها ممکن است از طریق پستان به گره های لنفاوی یا سایر قسمت های بدن گسترش یابد (متاستاز شود).
سرطان پستان اغلب با سلولهایی در مجاری تولید کننده شیر (سرطان مجرای مهاجم) شروع می شود. سرطان پستان ممکن است در بافت غده ای به نام لوبول ها (سرطان لوبولار تهاجمی) یا سایر سلول ها یا بافت درون پستان نیز شروع شود.
محققان عوامل هورمونی، سبک زندگی و محیطی را شناسایی کرده اند که ممکن است خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. اما هنوز مشخص نیست که چرا برخی از افراد که هیچ فاکتور خطری ندارند ، به سرطان مبتلا می شوند ، اما افراد دیگر با عوامل خطر هرگز به سرطان سینه مبتلا نمی شوند. این احتمال وجود دارد که سرطان پستان در اثر تعامل پیچیده آرایش ژنتیکی و محیط شما ایجاد شود.
پزشکان تخمین می زنند که حدود 5 تا 10 درصد از سرطانهای پستان با جهشهای ژن منتقل شده از نسلهای یک خانواده مرتبط هستند.
تعدادی از ژنهای ارثی جهش یافته که می توانند احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهند، شناسایی شده اند. مشهورترین آنها ژن سرطان سینه 1 (BRCA1) و ژن سرطان سینه 2 (BRCA2) است که هر دو خطر ابتلا به سرطان پستان و تخمدان را به میزان قابل توجهی افزایش می دهند.
اگر سابقه خانوادگی قوی در مورد سرطان سینه یا سرطانهای دیگر دارید ، پزشک ممکن است آزمایش خون را برای کمک به شناسایی جهش های خاص در BRCA یا سایر ژن هایی که از طریق خانواده عبور می کنند ، توصیه کند.
سلولهای سرطانی از لوبولها به بافتهای پستان نزدیک می شود
عوامل خطر سرطان پستان چیست؟
مطالعات نشان داده اند که خطر ابتلا به سرطان پستان به دلیل ترکیبی از عوامل است. عوامل اصلی تأثیرگذار بر خطر شما شامل زن بودن و پیر شدن است. بیشتر سرطان های پستان در زنانی مشاهده می شود که 50 سال و بالاتر دارند.
برخی از خانمها حتی بدون هیچ عامل خطر دیگری که از آن اطلاع دارند ، به سرطان سینه مبتلا خواهند شد. داشتن یک عامل خطر به معنای ابتلا به این بیماری نیست و همه عوامل خطر نیز اثر یکسانی ندارند. بیشتر زنان برخی از عوامل خطر دارند ، اما بیشتر آنها به سرطان سینه مبتلا نمی شوند. اگر عوامل خطر سرطان سینه دارید ، با پزشک خود در مورد راههایی که می توانید خطر خود را کاهش دهید و غربالگریسرطان سینه صحبت کنید.
عوامل خطری که شما نمی توانید تغییر دهید :
پیر شدن: خطر ابتلا به سرطان سینه با افزایش سن افزایش می یابد. بیشتر سرطانهای سینه بعد از 50 سالگی تشخیص داده می شوند.
جهش ژنتیکی: تغییرات ارثی (جهش) به ژنهای خاص ، مانند BRCA1 و BRCA2. زنانی که این تغییرات ژنتیکی را به ارث برده اند در معرض خطر بیشتری از سرطان سینه و تخمدان هستند.
تاریخچه دوران قاعدگی: دوره های اولیه قاعدگی قبل از سن 12 سالگی و شروع یائسگی پس از سن 55 سالگی زنان را در معرض هورمون ها قرار می دهد و خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می دهد.
داشتن سینه های سفت: سینه های سفت نسبت به بافت چربی دارای بافت پیوندی بیشتری هستند که گاهی اوقات دیدن تومورها در ماموگرافی سخت می شود. زنانی که سینه سفت دارند بیشتر از همه به سرطان پستان مبتلا می شوند.
سابقه خانوادگی سرطان سينه یا برخی بیماریهای غیر سرطانی سینه: زنانی که به سرطان سينه مبتلا شده اند، بار دوم احتمال ابتلا به سرطان پستان را دارند. برخی از بیماریهای غیر سرطانی پستان مانند هایپرپلازی آتیپیک یا سرطان لوبولار درجا با خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سينه همراه هستند.
سابقه خانوادگی سرطان سينه : در صورت داشتن مادر، خواهر یا دختر (خویشاوند درجه یک) یا اعضای خانواده در طرف مادر یا پدر که به سرطان سينه مبتلا شده اند، خطر ابتلا به سرطان سينه بیشتر است. داشتن یک خویشاوند مرد درجه یک مبتلا به سرطان سينه نیز خطر زن را افزایش می دهد.
درمان قبلی با استفاده از پرتودرمانی: زنانی که قبل از 30 سالگی تحت پرتودرمانی سینه (مانند درمان لنفوم هوچکین) قرار داشتند، خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه در مراحل بعدی زندگی دارند.
زن بودن و پیر شدن مهمترین عامل خطر سرطان پستان است
عوامل خطر شما می توانید تغییر دهید :
فعال نبودن: زنانی که از نظر جسمی فعال نیستند، خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان سینه دارند.
اضافه وزن یا چاقی بعد از یائسگی: زنان مسن که اضافه وزن دارند یا چاق می شوند نسبت به کسانی که وزن طبیعی دارند ، خطر بیشتری برای ابتلا به سرطان پستان دارند.
مصرف هورمون: برخی از روش های جایگزینی هورمون درمانی (آنهایی که شامل استروژن و پروژسترون نیز هستند) که در دوران یائسگی انجام می شوند می توانند خطر ابتلا به سرطان پستان را در زمان مصرف بیش از پنج سال افزایش دهند. همچنین برخی از داروهای ضد بارداری خوراکی (قرص های ضد بارداری) برای افزایش خطر سرطان پستان یافت شده اند.
تاریخ بارداری: داشتن اولین بارداری بعد از سن 30 سالگی، تغذیه با شیر مادر و هرگز نداشتن بارداری تمام مدت نمی تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد.
نوشیدن الکل: مطالعات نشان می دهد که خطر ابتلا به یک زن در سرطان سینه با مصرف الکلی که می نوشید ، افزایش می یابد.
تحقیقات نشان می دهد فاکتورهای دیگری مانند استعمال سیگار ، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی که باعث سرطان می شوند و تغییر در سایر هورمون ها به دلیل کار در شیفت شب نیز ممکن است خطر سرطان پستان را افزایش دهد.
چه کسی در معرض خطر بالای سرطان پستان است؟
اگر سابقه خانوادگی شدیدی از سرطان پستان دارید یا تغییرات ارثی در ژنهای BRCA1 و BRCA2 شما وجود دارد، ممکن است شما در معرض خطر ابتلا به سرطان پستان باشید. همچنین ممکن است شما در معرض خطر ابتلا به سرطان تخمدان باشید.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید